Biologische verbindingen worden meestal onderscheiden op basis van hun chemische formules. Op het interdisciplinaire gebied van de organische chemie hebben cyclische en structurele verbindingen wijdverbreide farmaceutische functies. In dezelfde lijn zijn penicilline en cyclosporine twee medicinale koolwaterstoffen die in de meeste apotheken over de hele wereld op grote schaal worden gebruikt voor de behandeling van verschillende lichamelijke aandoeningen.
Penicilline versus cyclosporine
Het belangrijkste verschil tussen penicilline en cyclosporine is dat de eerste de algehele immuunrespons van het lichaam verbetert, terwijl de laatste deze aanzienlijk verlaagt. Beide geneesmiddelen mogen alleen worden geconsumeerd onder de strikte waakzaamheid van een arts. Deze twee medicijnen verschillen ook op basis van de chemische formule.
Penicilline is een antimicrobieel geneesmiddel dat wordt gebruikt voor de behandeling van infecties in het lichaam die worden veroorzaakt door een specifieke categorie bacteriën. De soorten penicilline omvatten natuurlijke penicillines, bèta-resistente penicillines, aminopenicillines, enz. Ze worden gebruikt om complexere vormen van bacteriële infecties in inwendige organen te behandelen. Het uitgebreide spectrumbereik en de combinatie van remmer zijn even effectief.
Cyclosporine is een natuurlijk immunosuppressivum. Het wordt ook vaak een calcineurineremmer genoemd. Het wordt meestal gecombineerd met steroïden voor verdere brandstofefficiëntie. Het kan niet zonder recept rechtstreeks bij de apotheek worden gekocht.
Vergelijkingstabel tussen penicilline en cyclosporine
| Parameters van vergelijking: | Penicilline | Cyclosporine |
| Definitie | Het is een antibacterieel medicijn dat het immuunsysteem helpt bij het bestrijden van alle soorten binnendringende micro-organismen en zo tekenen van infectie vermindert. | Het is een immunosuppressivum dat wordt gebruikt ter ondersteuning van orgaantransplantaties en in sommige gevallen ook voor de behandeling van artritis en psoriasis. |
| De ernst van bijwerkingen | Minder ernstige bijwerkingen, te verwaarlozen bij orale toediening. | Ernstige bijwerkingen kunnen worden waargenomen, waaronder tremoren, hypertensie, nierdisfunctie. en dergelijke. |
| Gemiddelde toegestane dosering | Ongeveer 250 mg, normaal driemaal per dag toegestaan na elke acht uur (volgens vereiste). | Geen vaste dosering; op basis van de ernst van de gezondheidstoestand en het doelorgaan. |
| wetenschappelijke namen | natuurlijk antibioticum | calcineurine-remmer |
| Ook beschikbaar onder commerciële namen | Streptomycine, Sulfonamide, Tetracycline, enz. | Gengraf, Neoral, SandIMMUNE, enz |
Wat is penicilline?
Penicilline is ook bekend als een natuurlijk penicilline-antibioticum (beschouwd als de geneesmiddelenklasse). De drie meest voorkomende toedieningswijzen zijn intraveneus, intramusculair en oraal. De halfwaardetijd duurt van dertig minuten tot een uur. Dit is de reden waarom artsen adviseren om deze kloof tussen penicilline en andere farmaceutische verbindingen te behouden. Omdat de infecties wijdverbreid zijn, is de biologische beschikbaarheid van dit specifieke medicijn beperkt tot ongeveer vijftig procent.
Het helpt bij het effectief bestrijden van bepaalde infecties veroorzaakt door bacteriën. De meest voorkomende daarvan zijn stafylokokken. Het is gemakkelijk verkrijgbaar zonder enige klinische vermeldingen, ook in lokale apotheken. Enkele van de meest voorkomende bijwerkingen zijn misselijkheid, diarree en andere ernstige vormen van maagreacties in het lichaam.
Verbruik van penicilline met voedsel zou de efficiëntie ervan verminderen. Tussen de vorige en de volgende maaltijd moet minstens een uur zitten. Het enige probleem met het consumeren van dit geneesmiddel met voedsel is dat het langer duurt voordat de piekserumconcentraties worden bereikt. Hierdoor wordt ook de concentratie in het lichaam verlaagd. Het is geschikt voor gebruik bij zuigelingen en kinderen. Penicilline mag nooit worden toegediend aan zwangere vrouwen, ongeacht de ernst van hun gezondheidstoestand.
Wat is cyclosporine?
Cyclosporine is een immunosuppressivum. Deze categorie medicijnen wordt gebruikt om de afweermechanismen van het lichaam te beheersen. Het geneesmiddel wordt gebruikt nadat een orgaantransplantatie heeft plaatsgevonden. Het zorgt ervoor dat het immuunsysteem deze nieuwe toevoeging niet wegvecht door het ten onrechte als een buitenlandse invasie te beschouwen. De aandoening staat in medische termen ook bekend als postoperatieve orgaanafstoting. Als gevolg van de toediening van ciclosporine neemt de weerstand tegen infecties af.
Verschillende overgevoelige patiënten kunnen mogelijk niet omgaan met de nawerkingen van dit medicijn. Het gebruik van dit medicijn is vergelijkbaar met dat van profylaxe. Nier- en levertransplantaties zijn nauw verwant aan de procedure. Reumatoïde artritis kan ook worden behandeld met ciclosporine nadat andere soorten geneesmiddelen hun efficiëntie niet hebben bewezen. Aan de andere kant kunnen symptomen van psoriasis ook op afstand worden gehouden.
Veel voorkomende componenten zijn koolstof en waterstof. Cyclohexaan springt er telkens uit. Er moeten vertrouwde merken worden gebruikt en de houdbaarheidsdata moeten grondig worden gecontroleerd. De bijwerkingen van cyclosporine zijn dieper dan die van penicilline. De leeftijdsgrens is niet vooraf bepaald, aangezien een verscheidenheid aan orgaantransplantaties kan voorkomen bij mensen van alle leeftijden. Een van de ernstigste bijwerkingen van overmatige consumptie van cyclosporine door een persoon is die van glomerulaire capillaire trombose.
Belangrijkste verschillen tussen penicilline en cyclosporine?
Gevolgtrekking
De indeling van verschillende geneesmiddelen gebeurt meestal op basis van de doellocatie in het lichaam. Bij het noemen van het lichaam mag er niet van worden uitgegaan dat deze farmaceutische verbindingen alleen bij mensen werken. Dieren kunnen ook met lichte medicijnen worden toegediend, maar alleen onder strikt klinisch toezicht van een betrouwbare dierenarts. Na het uitvoeren van succesvolle experimenten zijn honden opgenomen in de categorie veilige gebruikers van cyclosporine.
In het geval van gecombineerd gebruik van twee geneesmiddelen, zijn de bijwerkingen mogelijk niet zo merkbaar als de exclusieve toediening. Medisch deskundigen zijn van mening dat bij het overstappen van het ene geneesmiddel naar het andere en vice versa een minimaal toelaatbare onderbreking van zes tot twaalf uur moet worden aangehouden. Wat penicilline en cyclosporine betreft, varieert de dosering aanzienlijk op basis van veranderingen in de specifieke gezondheidstoestand.
