De basis voor anorganische en organische chemie zijn organische en anorganische verbindingen. Organische chemici onderzoeken, evalueren en observeren de reacties van organische verbindingen. Verschillende andere verbindingen, zoals zouten, metalen en mineralen, worden onderzocht door anorganische chemici.
Organische versus anorganische verbindingen
Het verschil tussen organische en anorganische verbindingen is dat organische verbindingen vaak het element koolstof hebben, terwijl dit molecuul afwezig is in de meeste anorganische verbindingen.
Anorganische stoffen die koolstof bevatten, kunnen echter niet als organisch worden geclassificeerd omdat de hoeveelheid koolstof verwaarloosbaar is! Organische verbindingen omvatten koolstofatomen gebonden aan waterstofatomen om de C-H-bindingen te creëren, met kleine afwijkingen. Verschillende organische verbindingen hebben zuurstofatomen.
Vergelijkingstabel tussen organische en anorganische verbindingen (in tabelvorm)
| Vergelijkingsparameter: | Biologisch | Anorganisch |
|---|---|---|
| Aanwezigheid van koolstofatoom | Ze onderscheiden zich door koolstofatomen die erin aanwezig zijn | Anorganische stoffen bevatten geen koolstofatomen |
| Reactiviteit | Ze worden als reactiever en uiterst ontvlambaar beschouwd | Ze zijn van nature niet vluchtig en ook niet ontvlambaar |
| fysieke toestand | Deze stoffen komen voor als gassen, vloeistoffen en vaste stoffen. | Ze komen alleen voor als vaste stoffen |
| Voorval | Organische stoffen zijn voornamelijk aanwezig in de meeste levende organismen | Ze komen voornamelijk voor in niet-levende organismen |
| Smelt- en kookpunten | Hoge smelt- en kookpunten behoren tot de belangrijkste aspecten die worden gebruikt om organische stoffen te karakteriseren. | In vergelijking met organische stoffen worden deze gekenmerkt door lage kook- en smeltpunten. |
Wat zijn organische verbindingen?
Dit zijn alle chemische stoffen die koolstof bevatten. Tal van organische stoffen worden geïdentificeerd vanwege het vermogen van koolstof om te cateneren (ketens van bepaalde koolstofatomen vormen). De studie die organische chemie wordt genoemd, omvat de evaluatie van de structuren en reacties van organische verbindingen.
Hoewel organische verbindingen slechts een klein percentage van het aardoppervlak uitmaken, zijn ze van essentieel belang omdat organische verbindingen de bron zijn van al het bekende leven.
Levende organismen integreren anorganische koolstofverbindingen in organische verbindingen via een kanaal van mechanismen (de koolstofcyclus) beginnend met de verwerking van koolstofdioxide en toevoer van waterstof zoals water tot eenvoudige suikers en andere organische moleculen, gebruikmakend van licht (fotosynthese) of andere energiebronnen.
Komen alle organische verbindingen uit het leven?
Waar je op moet letten is dat niet alle organische stoffen uit het leven komen. Veel organische verbindingen worden gecreëerd in levende organismen, maar moleculen kunnen door andere processen worden gegenereerd.
Organische verbindingen die op Mars of in een nevel zijn ontdekt, zijn bijvoorbeeld geen indicatoren voor buitenaards bestaan. Zonnestraling kan de energie leveren die nodig is om anorganische verbindingen om te zetten in organisch materiaal.
Wat zijn anorganische verbindingen?
Simpel gezegd, het omgekeerde van een organische verbinding is een anorganische verbinding. Om beter te begrijpen hoe anorganische verbindingen worden geclassificeerd, helpt het allereerst om te leren wat bepaalde verbindingen organisch maakt.
Een anorganische verbinding kan worden aangeduid als een verbinding die geen koolstof-waterstofbinding heeft, ook wel een C-H-binding genoemd. Bovendien lijken anorganische stoffen op basis van geologie mineralen te zijn of stoffen die geen koolstof-waterstofbindingen hebben.
Niet alle, maar de meeste anorganische verbindingen bevatten één metaal.
Wat zijn de kenmerken van anorganische verbindingen?
Hoewel verschillende anorganische verbindingen elke vorm van metaal bevatten (alkali, alkalisch, enz.), zijn ze meestal in staat tot elektrische geleiding. Anorganische verbindingen zijn bijvoorbeeld zwakke geleiders van elektriciteit wanneer ze in vaste toestand zijn.
Anorganische materialen zijn echter bijzonder geleidend in vloeibare vorm. In deze stap zullen de elektronen in anorganische verbindingen heel gemakkelijk bewegen en deze elektronenbeweging wordt herkend als elektriciteit.
Anorganische verbindingen zijn zeer stevig aan elkaar gebonden vanwege de ionische binding die ze gewoonlijk bevatten en vertonen zeer hoge smelt- en kookpunten. De kleur is een ander onderscheidend kenmerk van anorganische verbindingen.
Overgangsmetaal anorganische verbindingen zijn typisch sterk gekleurd, en dit wordt opnieuw toegeschreven aan de 'd-block' elektronenrangschikking.
De levendige en kleurrijke kleuren die je ziet als vuurwerk, zijn gekoppeld aan het anorganische metaal dat in de verbinding wordt gevonden (meestal een alkalische of alkalische).
Omdat anorganische verbindingen een kenmerkende kleur vertonen bij verbranding, kan dit worden gebruikt om het betrokken metaal te classificeren. In dit scenario worden ze gebruikt als een 'marker'.
Anorganische materialen zijn vaak gemakkelijk oplosbaar in water. Dat wil zeggen, wanneer ze in water worden geplaatst, kunnen ze 'verdwijnen' omdat ze oplossen. Het vermogen om kristallen te vormen is nog een ander verrassend kenmerk van anorganische verbindingen.
De bindingsstructuur in anorganische verbindingen geeft ze het potentieel om kristallen te produceren in verzadigde oplossingen.
Belangrijkste verschillen tussen organische en anorganische verbindingen
- Organische stoffen zijn koolwaterstoffen omdat ze uitsluitend uit koolstof en waterstof worden geproduceerd, terwijl anorganische stoffen niet uit koolstof bestaan.
- Koolstof(II)oxide, water en koolstof(IV)oxide zijn de producten die worden geproduceerd wanneer organische verbindingen verbranden, terwijl anorganische verbindingen doorgaans niet branden, maar wanneer ze dat wel doen, produceren ze vaak een kationoxide en een kationnitride.
- Organische stoffen worden gegenereerd uit levende organismen, terwijl anorganische verbindingen worden gegenereerd door niet-levende natuurlijke mechanismen of door menselijke experimentele activiteiten.
- Zouten worden geproduceerd door anorganische verbindingen, terwijl organische verbindingen geen zouten kunnen genereren.
- Organische stoffen zijn gebonden door koolstof-waterstofbindingen, terwijl anorganische stoffen zijn gebonden door ionische, covalente en metallische bindingen.
- Anorganische stoffen worden gekenmerkt door de aanwezigheid van n metaalatomen, terwijl organische verbindingen geen metaalatomen bevatten.
Gevolgtrekking
Veel synthetisch gegenereerde organische verbindingen worden voornamelijk gewonnen uit petrochemicaliën die voornamelijk bestaan uit koolwaterstoffen, die zelf worden geproduceerd over geologische tijdschalen door de afbraak onder hoge druk en temperatuur van ondergronds organisch materiaal.
Niettegenstaande deze uiteindelijke afleiding, worden organische verbindingen zoals ze eerder waren, niet langer geclassificeerd als verbindingen die afkomstig zijn van levende organismen.
Er zijn tal van verbindingen die onder de anorganische categorie vallen. Inderdaad, in dit universum is de meerderheid van alle verbindingen anorganisch. Ondanks deze reden hebben anorganische materialen een enorm aantal real-world toepassingen en functionele toepassingen.
Aangezien de meeste stoffen in dit universum anorganisch zijn, kunnen deze stoffen verschillende vormen aannemen en verschillende specifieke kenmerken hebben. Welnu, het enige dat u hoeft te doen, is dit hele artikel zorgvuldig door te nemen en u zult geen problemen ondervinden bij het onderscheiden van deze twee verbindingen. Proost!
- https://ebme.marine.rutgers.edu/HistoryEarthSystems/HistEarthSystems_Fall2008/Week2/Kwok_Nature_2004.pdf
- https://academic.oup.com/carcin/article-abstract/2/4/283/2389968
