Kernreacties kunnen van twee soorten zijn. Eerste kernsplijting en tweede kernsplijting. Beide reacties zijn reacties met een hoge energieproductie. Ze produceren oude energie in de vorm van warmte, maar zenden ook radioactieve golven van verschillende golflengten uit die schadelijk zijn voor mensen of zelfs voor andere dieren. Kernenergie is ook een beperkte energiebron.
Kernsplijting versus kernfusie
Het verschil tussen kernsplijting en kernfusie is dat terwijl de ene destructief is, de andere constructief is. De termen destructief en constructief worden alleen gebruikt in termen van het breken of vormen van een atoom en niet in een andere betekenis. Splijting omvat breken, terwijl fusie vorming omvat.
Kernsplijting is een type kernreactie waarbij een zwaar atoom dat gewoonlijk onstabiel is in energie, in twee of kleinere atomen breekt met relatief stabiele energie vanwege interne factoren of externe factoren zoals bombardementen met hoge energiestralen of dergelijke maatregelen.
Kernfusie is een soort kernreactie waarbij twee of meer lichte atomen meestal onstabiel met elkaar worden gecombineerd om een groter atoom te vormen met relatief stabiele energie. Dit kan gebeuren in natuurlijke of tijdelijke omstandigheden van hoge temperatuur en druk, waardoor de atomen zich moeten combineren.
Vergelijkingstabel tussen kernsplijting en kernfusie
| Parameters van vergelijking: | Kernsplijting | Kernfusie |
| Betekenis | Wanneer twee onstabiele atomen worden gebombardeerd met hogesnelheidsdeeltjes, splitsen ze zich in tweeën, waardoor kernsplijting ontstaat. | Wanneer twee atomen onder geschikte omstandigheden samenkomen, veroorzaakt dit een kernfusie. |
| Reactant | Een zware radioactieve massa isotoop is de enige reactant van fusie. | Twee isotopen met een lage massa zijn de uitgangsreactant van kernfusie. |
| Product | Door de deling van de kern ontstaan twee kleinere isotopen. | Door het samenvoegen van de kern ontstaat één grote isotoop. |
| Energie vrijkomen | Er komt minder energie vrij in vergelijking met kernfusie. | Er komt meer energie vrij dan bij kernsplijting. |
| gebruik maken van | Splijting is een gecontroleerd fenomeen en daarom kan de energie worden benut. | Kernfusie-energie kan niet worden benut. |
Wat is kernsplijting?
Kernsplijting, bedacht en ontdekt door Noch Hann en Fritz, is een reactie waarbij een groot atoom energetisch onstabiel is, wat betekent dat het een groot aantal protonen heeft in vergelijking met neutronen, en dit atoom is ook een isotoop, wat betekent dat het andere atomen heeft met hetzelfde aantal protonen, maar een ander aantal neutronen splitst zich in twee kleinere atomen door de deling van de kern.
De resulterende atomen zijn energetisch gebalanceerder en hebben ook een lagere massa in vergelijking met het startatoom, dat een zware isotoop is. Meestal wordt aanvankelijke energie geleverd om de reactie op gang te brengen door de kern te bombarderen met hogesnelheidsdeeltjes, waarna de reactie ongehinderd doorgaat totdat de atomen zich niet meer kunnen splitsen in verdere kleinere atomen.
Bij kernsplijting komt een grote hoeveelheid energie vrij, die kan worden gebruikt om energie in huizen en elektriciteit te produceren. Kernsplijting is gelukkig een meer gecontroleerde vorm van kernreactie omdat het na een bepaalde tijd stopt, en deze vrijgekomen energie wordt met succes benut in kernreactoren.
Radioactief afval wordt echter in grote hoeveelheden geproduceerd en het proces elimineert ook schadelijke radioactieve stralen die niet geschikt zijn voor contact met dieren of planten, en dit moet onder zeer gereguleerde omstandigheden gebeuren.
Wat is kernfusie?
Kernfusie is een soort chemische reactie die is bestudeerd door verschillende wetenschappers zoals Rutherford, Edington, Einstein enzovoort. Het is een reactie waarbij twee kleinere energetisch ongebalanceerde atomen of isotopen samenkomen om één groot atoom of isotoop van een atoom te vormen.
Het resulterende atoom is niet alleen groter, maar ook in massa van de isotopen met lage massa die de reactie begonnen. Het proces vindt plaats in omstandigheden van extreme temperaturen en drukken. Het oppervlak van de zon is het beste voorbeeld van een kernfusie die ooit heeft plaatsgevonden, aangezien de temperatuur en druk op het oppervlak van de zon geschikt zijn om kernfusie te laten plaatsvinden.
Kernfusie stoot een grote hoeveelheid energie uit, een bijproduct van de reactie; de energie is echter te groot om te worden benut of gecontroleerd, en daarom zijn er geen kernreactoren op aarde die een kernfusiereactie ondersteunen. Als de inspanningen echter succesvol zijn, kan kernfusie een onbeperkte energiebron blijken te zijn.
Het is ook milieuvriendelijker omdat het minder giftig afval produceert dat niet hoeft te worden verwijderd. De combinatie van deuterium en tritium tot helium is een goed voorbeeld van kernfusie.
Belangrijkste verschillen tussen kernsplijting en kernfusie
Gevolgtrekking
Sinds het Manhattan-project, dat de mogelijkheid heeft gecreëerd om kernenergie te gebruiken als een krachtbron voor de mens, zijn er talloze wetenschappers, projecten en reactoren opgezet om experimenten met kernreacties zoals splijting en fusie te controleren en uit te voeren.
Kernenergie kan binnenkort een van de belangrijkste energiebronnen zijn in het geval van uitputting van natuurlijke hulpbronnen; er moeten echter effectieve methoden worden geïmplementeerd om kernafval te verwijderen, evenals een veilige methode om kernsplijting te beheersen om dit mogelijk te maken. Splijting en fusie, kortom, zijn tegengesteld aan elkaar, maar bij beide komt energie vrij.
