Veel niet-gerelateerde ziekten kunnen vergelijkbare symptomen vertonen die mensen in verwarring brengen. Soms verwarren mensen een simpele ontsteking met een dodelijke ziekte die paniek vergroot en de gezondheid verslechtert. Lupus en sarcoïdose zijn twee niet-gerelateerde ziekten, maar een gezwollen klier is een symptoom dat ze gemeen hebben. Het is belangrijk om het verschil tussen beide te kennen om het sterftecijfer van deze ziekten te begrijpen.
Lupus versus sarcoïdose
Het verschil tussen lupus en sarcoïdose is dat lupus meerdere lichaamsorganen aantast, waaronder longen, nieren, hart, hersenen, huid en bloedcellen, terwijl sarcoïdose vooral de longen en de lymfeklieren aantast. Lupus is moeilijk te diagnosticeren omdat de symptomen overeenkomen met andere ziekten, terwijl sarcoïdose wordt gekenmerkt door de vorming van granulomen (verzameling van ontstekingscellen) in verschillende delen van het lichaam.
Lupus is een auto-immuunziekte, wat betekent dat het immuunsysteem van het lichaam zijn eigen organen en cellen als vreemde entiteiten behandelt. Door lupus vindt ontsteking plaats in verschillende lichaamsdelen, samen met veel voorkomende symptomen zoals vermoeidheid en koorts. Een van de meest onderscheidende symptomen van lupus is de vorming van uitslag in het gezicht in de vorm van vlindervleugels.
Sarcoïdose wordt vaak waargenomen in lymfeklieren en longen, maar is naast deze lichaamsdelen ook zichtbaar in de huid, het hart en de ogen. De echte oorzaak of bron achter deze ziekte is nog onbekend, maar kan worden geïdentificeerd door de vorming van granulomen. Meestal worden ze per ongeluk ontdekt tijdens een thoraxfoto.
Vergelijkingstabel tussen lupus en sarcoïdose
| Parameters van vergelijking: | Lupus | Sarcoïdose |
| Oorzaken | Lupus is een auto-immuunziekte waarbij erfelijkheid een rol speelt. | De exacte oorzaak van sarcoïdose is nog onbekend. |
| Symptomen | Enkele veel voorkomende symptomen zijn vlindervormige uitslag op het gezicht, zwelling, gewrichtspijn, stijfheid en huidletsels bij blootstelling aan zonlicht. | Zwelling van lymfeklieren en gewrichten, vermoeidheid, gewichtsverlies, pijn op de borst, roodpaarse uitslag, knobbelvorming en onregelmatige hartslag. |
| Diagnose | Bloedonderzoek wordt uitgevoerd om lupus te diagnosticeren. | Het wordt per ongeluk ontdekt op röntgenfoto's van de borst, maar kan worden bevestigd door biopsie. |
| fataliteit | Lupus is een dodelijke auto-immuunziekte die ernstige nierschade kan veroorzaken. | Onbehandelde sarcoïdose kan longfibrose veroorzaken. |
| Behandeling | Behandeling met steroïden wordt aanbevolen om nierfalen te voorkomen. | In de meeste gevallen is een minimale behandeling vereist, maar in sommige gevallen treedt er orgaanschade op. Geen permanente behandeling. |
Wat is lupus?
Lupus is een dodelijke auto-immuunziekte die vaker voorkomt bij vrouwen. De meeste gevallen van lupus worden gediagnosticeerd tussen de leeftijd van 15 en 45 jaar. De symptomen van lupus zijn vergelijkbaar met de symptomen van andere aandoeningen, waardoor het moeilijk te identificeren is.
Hoewel de vlindervormige uitslag in het gezicht onderscheidend is, hebben ze bij sommige mensen niet de neiging om te verschijnen. Genetica en de omgeving spelen een zeer cruciale rol bij het veroorzaken van lupus. Mensen die zijn geboren met de neiging om lupus te hebben, zijn erg gevoelig voor zonlicht. Blootstelling aan de zon kan huidletsels veroorzaken. Soms kunnen specifieke soorten bloeddrukmedicatie of antibiotica ook lupus veroorzaken.
De meest voorkomende symptomen van de ziekte zijn vermoeidheid en koorts, huiduitslag en huidlaesies, ademhalingsproblemen, verkleuring van vingers en tenen tijdens stress en geheugenverlies. Lupus kan ernstige schade aan veel lichaamsdelen veroorzaken, zoals nierfalen, ontsteking van bloedvaten, een verhoogd risico op een hartaanval en beroertes of toevallen.
Er is geen permanente behandeling voor lupus, maar sommige medicijnen kunnen helpen bij het beheersen van de ziekte. Als een persoon lijdt aan door drugs veroorzaakte lupus, helpt het veranderen van de medicijnen bij het herstel.
Wat is sarcoïdose?
De oorzaak achter het optreden van sarcoïdose is nog onbekend, maar sommige deskundigen zijn van mening dat het de reactie is van een lichaam op een onbekende stof of zelf-eiwitten. De vorming van een kleine verzameling granulomen (ontstekingscellen) in elk lichaamsdeel is het onderscheidende kenmerk van sarcoïdose.
Sarcoïdose kan bij elk geslacht op elke leeftijd voorkomen, maar de meeste waargenomen gevallen zijn tussen de 20 en 60 jaar. Een persoon heeft meer kans om sarcoïdose te krijgen als iemand in de stamboom het heeft gehad.
Er zijn verschillende symptomen van sarcoïdose, maar de meest voorkomende zijn gezwollen lymfeklieren, zwelling en pijn in de gewrichten en vermoeidheid. Als zich granulomen in de longen hebben gevormd, zijn kortademigheid en constante droge hoest veel voorkomende symptomen. Laesies op neus en wang, vorming van knobbeltjes onder de huid, wazig zien en onregelmatige hartslag zijn ook symptomen van sarcoïdose.
Sarcoïdose is minder dodelijk in vergelijking met lupus, maar als het gedurende meerdere jaren niet wordt gediagnosticeerd, kan het orgaanschade veroorzaken. In sommige gevallen herstelt de ziekte vanzelf. Maar als het niet gebeurt, is er een kans op longfibrose, cataracten, nierfalen en aangezichtsverlamming.
Belangrijkste verschillen tussen lupus en sarcoïdose
Gevolgtrekking
Zowel bij lupus als bij sarcoïdose kunnen verschillende symptomen optreden. Lupus is een meer dodelijke auto-immuunziekte, terwijl sarcoïdose de neiging heeft om vanzelf over te gaan zonder enige specifieke behandeling.
Voor beide ziekten is er geen blijvende genezing. Maar bepaalde medicijnen en behandelingen kunnen helpen om ze onder controle te houden. Het is dus verstandig om direct een arts te raadplegen als soortgelijke symptomen optreden bij een van beide ziekten. Als de behandeling op tijd wordt gestart, kan ernstige schade aan een van de lichaamsdelen worden voorkomen.
