Bijvoeglijke naamwoorden worden gebruikt om de zelfstandige naamwoorden die in de zin worden gebruikt te kwalificeren. Dit geeft aan dat een bijvoeglijk naamwoord niet zonder een zelfstandig naamwoord kan worden gebruikt, terwijl een zelfstandig naamwoord enkelvoud -zonder een adjectief-modifier- in een zin kan worden gebruikt. Deze functionele variantie van elk markeert de differentiële grens tussen hen.
Zelfstandig naamwoord versus bijvoeglijk naamwoord
Het verschil tussen een zelfstandig naamwoord en een bijvoeglijk naamwoord is dat het zelfstandig naamwoord wordt gebruikt om een persoon, plaats, idee of object te identificeren, terwijl het bijvoeglijk naamwoord wordt gebruikt om een zelfstandig naamwoord-modifier aan te duiden. Bijvoeglijke naamwoorden zijn beschrijvende termen die worden gebruikt in combinatie met zelfstandige naamwoorden om het zelfstandig naamwoord specifiek te definiëren.
De functie van een bijvoeglijk naamwoord is om meer informatie over het zelfstandig naamwoord te bieden. Een zelfstandig naamwoord wordt over het algemeen gebruikt als naamgevingswoord voor verschillende entiteiten.
Vergelijkingstabel tussen zelfstandig naamwoord en bijvoeglijk naamwoord
| Parameters van vergelijking: | Zelfstandig naamwoord | Adjectief |
| Definitie | Een zelfstandig naamwoord is een woord dat een bepaalde naam, plaats, idee of object aanduidt. | Een bijvoeglijk naamwoord duidt een beschrijvend woord aan dat het zelfstandig naamwoord illustreert dat in een zin wordt gebruikt. |
| Functionaliteit | Een zelfstandig naamwoord fungeert als het onderwerp of object van een zin. | Een bijvoeglijk naamwoord werkt alleen als een zelfstandig naamwoord-modifier, het kan niet worden gebruikt als onderwerp of object van een zin. |
| Afhankelijkheid | Zelfstandige naamwoorden kunnen onafhankelijk van elkaar in zinnen worden gebruikt. | Bijvoeglijke naamwoorden kunnen niet worden gebruikt zonder zelfstandige naamwoorden. |
| Plaatsing in een zin | Zelfstandige naamwoorden kunnen overal in een zin worden gebruikt. | Bijvoeglijke naamwoorden worden alleen gebruikt voorafgaand aan zelfstandige naamwoorden. Hun plaatsing kan niet worden gewijzigd. |
| Subclassificaties | Subcategorieën van zelfstandige naamwoorden omvatten collectief, abstract, concreet, correct, enz. | Subcategorieën van bijvoeglijke naamwoorden omvatten beschrijvend, bezittelijk, onbepaald, enz. |
Wat is een zelfstandig naamwoord?
Een zelfstandig naamwoord wordt gedefinieerd als een naamgevend woord. Het is een woord dat wordt gebruikt om te verwijzen naar mensen, plaatsen, ideeën en objecten. Zelfstandige naamwoorden zijn rudimentaire delen van samengestelde spraak. De categorie zelfstandige naamwoorden is vrij groot en heeft verschillende onderverdelingen, waaronder zelfstandig naamwoord, eigennaam, collectief zelfstandig naamwoord, concreet zelfstandig naamwoord, abstract zelfstandig naamwoord en andere.
De functie en het gebruik van zelfstandige naamwoorden zijn niet beperkt tot het benoemen van entiteiten, ze kunnen ook worden gebruikt als objecten en onderwerpen in een zin. Hun gebruik wordt verder uitgebreid wanneer ze worden geïmplementeerd als zelfstandige naamwoorden.
In een zin, wanneer zelfstandige naamwoorden een klasse van een persoon, ding of object aanduiden, staan ze bekend als gewone zelfstandige naamwoorden. Boom, tafel, deur zijn enkele voorbeelden van zelfstandige naamwoorden. Wanneer zelfstandige naamwoorden een precieze plaats, naam of object aangeven, worden ze geclassificeerd als eigennamen. Namen van individuen (zoals Tom, John), plaatsen over de hele wereld (zoals Delhi, Londen) en specifieke objecten kunnen onder deze categorie vallen.
Wanneer zelfstandige naamwoorden wijzen op een grote verzameling namen van dingen, worden ze collectieve zelfstandige naamwoorden genoemd. Abstracte zelfstandige naamwoorden worden gebruikt om immateriële ideeën te benoemen. Deze omvatten zelfstandige naamwoorden zoals vrijheid, kennis, schoonheid, enz. Omgekeerd worden concrete zelfstandige naamwoorden gebruikt om concrete en definitieve objecten zoals een stoel, doos, meisje, enz. te identificeren.
Wat is een bijvoeglijk naamwoord?
Een bijvoeglijk naamwoord is een beschrijvend woord dat altijd in combinatie met een zelfstandig naamwoord in een bepaalde zin wordt gebruikt. Bijvoeglijke naamwoorden geven betekenis aan het gebruikte zelfstandig naamwoord. Ze bieden de lezer aanvullende informatie over de entiteit waarnaar wordt verwezen door het zelfstandig naamwoord.
Bijvoeglijke naamwoorden fungeren als zelfstandige naamwoorden. Bijvoeglijke naamwoorden zijn afhankelijke woorden, ze kunnen niet bestaan zonder een voorafgaand zelfstandig naamwoord. Hun gebruik en plaatsing in zinnen zijn gedefinieerd en vrij onveranderlijk. Bijvoeglijke naamwoorden moeten altijd voor het zelfstandig naamwoord worden geplaatst. Slechts in uiterst zeldzame gevallen worden ze achter het zelfstandig naamwoord geplaatst.
Net als zelfstandige naamwoorden kunnen bijvoeglijke naamwoorden ook in subcategorieën worden ingedeeld. Beschrijvende bijvoeglijke naamwoorden illustreren een bepaalde kwaliteit van de entiteit (naam, plaats, object of idee) die het zelfstandig naamwoord impliceert. Beschrijvende bijvoeglijke naamwoorden omvatten woorden als dun, lang, kort, vrolijk, melancholisch, enz. Al deze woorden beschrijven de zelfstandige naamwoorden die eraan verbonden zijn. Kwantitatieve bijvoeglijke naamwoorden zoals sommige, veel, weinigen, enz. vormen een aparte subcategorie van bijvoeglijke naamwoorden.
Bijvoeglijke naamwoorden kunnen ook bezittelijk zijn. Deze woorden duiden op eigendom en bezit van het zelfstandig naamwoord waaraan ze voorafgaan. Zijn, haar, mijn, enz. kunnen in deze categorie worden ingedeeld. Een andere prominente classificatiecategorie voor bijvoeglijke naamwoorden is die van titels. Deze woorden beschrijven de persoonlijke status van het zelfstandig naamwoord waaraan ze voorafgaan. Oom, hertog, heer, enz. zijn bijvoorbeeld krachtige voorbeelden van dergelijke bijvoeglijke naamwoorden.
Gevallen van bijvoeglijke naamwoorden en zelfstandige naamwoorden gebruikt in zinnen:
Belangrijkste verschillen tussen zelfstandig naamwoord en bijvoeglijk naamwoord
- Het belangrijkste verschil tussen een zelfstandig naamwoord en een bijvoeglijk naamwoord is dat een zelfstandig naamwoord kan worden gebruikt om een naam, plaats of object aan te duiden, terwijl het gebruik van een bijvoeglijk naamwoord wordt omschreven als een zelfstandig naamwoord-modifier. Het kan niet worden gebruikt om rechtstreeks naar een naam, plaats of een levenloos object te verwijzen. Bijvoeglijke naamwoorden geven het individu eenvoudig meer informatie over het zelfstandig naamwoord.
- Het tweede fundamentele verschil tussen de twee concepten is dat een zelfstandig naamwoord kan worden gebruikt zonder een bijvoeglijk naamwoord. Een bijvoeglijk naamwoord kan echter niet worden gebruikt zonder een zelfstandig naamwoord in een zin. Het is altijd afhankelijk van het eerdere bestaan van een zelfstandig naamwoord.
- De rol van elk is ook behoorlijk verschillend in een bepaalde zin. Zelfstandige naamwoorden fungeren als objecten of onderwerpen in zinnen en zinsdelen, terwijl bijvoeglijke naamwoorden gewoon fungeren als zelfstandige naamwoorden. Ze kunnen niet worden gebruikt als objecten of onderwerpen van een zin zonder begeleidende zelfstandige naamwoorden.
- De plaatsing van elk is gevarieerd. Zelfstandige naamwoorden - omdat ze namen van mensen, plaatsen of objecten en ideeën betekenen - kunnen overal in een zin worden gebruikt. Dat geldt echter niet voor bijvoeglijke naamwoorden. Een bijvoeglijk naamwoord kan alleen vóór een zelfstandig naamwoord worden gebruikt. De plaatsing ervan is vrij specifiek en kan niet worden gewijzigd.
- De typologische onderverdeling van elke categorie is anders. Zelfstandige naamwoorden kunnen worden geclassificeerd als gewoon, gepast, collectief, abstract, concreet, enz. Bijvoeglijke naamwoorden kunnen worden gegroepeerd als beschrijvend, bezittelijk, onbepaald, enz.
Gevolgtrekking
Zelfstandige naamwoorden en bijvoeglijke naamwoorden zijn belangrijke woordsoorten. Elk heeft een andere functie en protocol-gedicteerd gebruik in de Engelse taal. Om ze te gebruiken in overeenstemming met de verplichte grammaticaregels, moet men de verschillen tussen de twee kunnen begrijpen.
Zelfstandige naamwoorden zijn gewoon het benoemen van woorden. Ze duiden verschillende mensen, plaatsen, objecten en ideeën aan. De lijst met zelfstandige naamwoorden en hun gevarieerde interne onderverdelingen is behoorlijk lang. Verschillende vormen van een zelfstandig naamwoord worden gebruikt voor verschillende passende gelegenheden. Bijvoeglijke naamwoorden zijn beschrijvende zelfstandig naamwoord-modifiers. Ze kunnen alleen worden gebruikt in zinnen met passende zelfstandige naamwoorden. Ze geven betekenis aan de gebruikte zelfstandige naamwoorden.
Hoewel bepaalde zelfstandige naamwoorden kunnen worden omgezet in bijvoeglijke naamwoorden en sommige bijvoeglijke naamwoorden kunnen worden gebruikt als zelfstandige naamwoorden, is het mogelijk dat dergelijke conversies niet in alle omstandigheden grammaticaal acceptabel zijn. Dit maakt de noodzaak om de verschillen tussen de twee termen te begrijpen buitengewoon krachtig.
Referenties
- https://www.aclweb.org/anthology/D10-1115.pdf
- https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0010027702000471
- https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/016909698386537
