Bedwantsen en muggen laten na het bijten beide vlekken op het lichaam achter die rood lijken en jeuken. Maar dit zijn totaal verschillende insecten en dus reageren hun beten verschillend op de huid. De ziekten die deze insecten veroorzaken zijn ook heel verschillend en dienovereenkomstig varieert de behandeling voor beide gevallen ook.
Bedwantsbeten versus muggenbeten
Het belangrijkste verschil tussen bedwantsbeten en muggenbeten is het soort beet zelf. Bedwantsen bijten in patroon en de bijtsporen zijn geclusterd in een enkele regio. Muggen steken daarentegen op geïsoleerde locaties en er is dus geen specifiek patroon van bijtsporen voor muggenbeten.
Bedwantsen zijn kleine parasitaire insecten die meestal worden aangetroffen op ongebruikte tapijten en matrassen die al een tijdje niet zijn schoongemaakt. Omdat dit parasitaire insecten zijn, onderhouden ze zich door het bloed van hun gastheren op te zuigen. Zo bijten ze herhaaldelijk op het blootgestelde deel van de huid om bloed van het gastdier op te zuigen.
Muggen zijn bloedzuigende insecten die tot dezelfde familie behoren als gewone huisvliegen. maar niet alle muggen hebben bloed nodig voor levensonderhoud. Alleen de vrouwelijke muggen consumeren bloed, terwijl mannelijke muggen overleven op een suikerrijk dieet dat ze planten en bloemen krijgen. Zo bijten alleen vrouwelijke muggen dieren om het bloed op te zuigen.
Vergelijkingstabel tussen bedwantsbeten en muggenbeten
| Parameters van vergelijking: | Bedwantsbeten | Muggenbeten |
| Verschijning | Bedwantsbeten komen voor in een patroon of in een groep, omdat bedwantsen zich meestal op één regio tegelijk richten | Muggenbeten verschijnen op willekeurige plekken waar de mug heeft gebeten. Dit zijn geïsoleerde tekens. |
| Infectie | Bedwantsbeten kunnen geïnfecteerd raken en leiden tot zwelling en uiteindelijk zwakte en koorts | Muggenbeten leiden tot ernstige ziekten zoals malaria, dengue, zika, enz. |
| Reactie op de huid | Bedwantsbeten laten verhoogde bultjes op de huid achter die rood lijken en jeuken | Muggenbeten jeuken en leiden vaak tot de ontwikkeling van blaren op het gebeten gebied |
| preventie | Om een besmetting met bedwantsen te voorkomen, is het belangrijk om bedden, lakens, matrassen en tapijten te ontsmetten. | Het gebruik van muggenwerende crèmes en verdampers is een goede preventiepraktijk. |
| Reactieperiode | Bedwantsbeten kunnen een aanzienlijke hoeveelheid tijd kosten om een merkbare reactie te ontwikkelen | Muggenbeten zijn onmiddellijk en veroorzaken jeuk direct na de muggenbeten |
Wat is bedwantsbeten?
Bedwantsen zijn een invasieve soort insecten die meestal worden aangetroffen op ongebruikte matrassen en tapijten. Dit zijn parasitaire insecten die mensen bijten in dergelijk bloed, net als muggen en andere insecten.
Bedwantsen zijn erg klein en hebben een roodbruin uiterlijk. Deze insecten richten zich meestal op de blootgestelde huid en bijten op meerdere plekken in één gebied.
Dit resulteert in de vorming van een cluster van bijtsporen op een gebied. De markeringen kunnen ook in een zigzagpatroon verschijnen, maar in alle gevallen leiden ze tot jeuk op het bijtgebied.
Bedwantsbeten leiden tot de vorming van kleine, rode bultjes in het bijtgebied. Deze rode bultjes jeuken en kunnen na verloop van tijd leiden tot blaren en kunnen ook geïnfecteerd raken.
Maar in de meeste gevallen kan het lang duren voordat de beten een merkbare reactie vertonen. Omdat beten van bedwantsen niet leiden tot een ernstige ziekte zoals malaria en dengue, geneest het lichaam de beten in de meeste gevallen zelf en is er dus geen behandeling nodig.
Een van de belangrijkste manieren om een besmetting met bedwantsen te voorkomen, is door oude en ongebruikte bedden, matrassen, tapijten en lakens grondig te ontsmetten met bedwantssprays, ontsmettingsmiddelen en andere insectenwerende middelen.
Wat is muggenbeten?
Muggen behoren tot dezelfde groep insecten als gewone vliegen. Er zijn veel soorten muggen en de meeste van hen voeden zich met bloed. Alleen vrouwelijke muggen voeden zich met bloed omdat ze buisvormige monddelen hebben die door de huid kunnen prikken.
Muggen vallen de blootgestelde huid van het dier aan om het bloed op te zuigen. Vrouwelijke muggen hebben gespecialiseerde monddelen die door de huid van een dier kunnen prikken.
Zodra de huid is doorboord, helpt het buisvormige binnenmechanisme de mug om het bloed op te zuigen, net zoals het opzuigen van vloeistoffen met een rietje. Mannetjesmuggen zijn geen bloedzuigers.
Wanneer een mug steekt, laat hij een rode vlek achter op het gebied, die jeukt en meestal leidt tot de ontwikkeling van blaren. De reactie vindt bijna onmiddellijk plaats, precies wanneer de mug het lichaam doorboort.
Aangezien muggen ziektedragende insecten zijn, is de grootste zorg bij muggenbeten niet de daadwerkelijke beet zelf, maar de grote kans op verspreiding van ziekten. Muggen brengen ernstige ziekten over zoals malaria, dengue, zika, enzovoort.
Dergelijke ziekteoverdragende muggen worden ziektevectoren genoemd, omdat ze de ziekte niet zelf produceren, maar als dragers fungeren voor de verschillende virussen die tot dergelijke ziekten leiden.
Belangrijkste verschillen tussen bedwantsbeten en muggenbeten
Gevolgtrekking
Zowel bedwantsen als muggen zijn insecten die zich voeden met het bloed van andere dieren. Vandaar dat beide insecten op andere dieren bijten en dit laat bijtsporen achter op de huid van hun gastheer.
In het geval van bedwantsen onderhouden zowel de mannetjes als de vrouwtjes het bloed van hun gastheren. Ze bijten herhaaldelijk in het blootgestelde deel van de huid om het bloed op te zuigen. Bedwantsbeten verschijnen dus in groepen of clusters en zijn meestal erg jeukend.
In het geval van muggen leven alleen de vrouwtjes in het bloed van hun gastheren. Zo bijten individuele muggen op geïsoleerde plekken en laten ze na hun beet herkenbare en geïsoleerde sporen op de blootgestelde huid achter.
