Grammatica kan een hele uitdaging zijn om te leren en aan te passen tijdens het leren van een nieuwe taal. Als het op Engelse grammatica aankomt, wordt het werk gewoon een beetje moeilijker, omdat het een van de talen is met veel regels en mogelijkheden dat een verkeerde regel wordt toegepast om de betekenis van de zin te veranderen.
Kon en zou zijn twee van dergelijke woorden waarvan het onderscheid niet goed bekend is. Het gebruikelijke gebruik voor beide is het uitbeelden van verzoeken, maar afgezien hiervan mogen ze niet in dezelfde zin in plaats van de andere worden gebruikt. Maar hoe bepalen we welke we waar moeten gebruiken?
Zou versus zou kunnen
Het verschil tussen zou kunnen en willen is dat zou kunnen worden gebruikt om verzoeken weer te geven of om toestemming te vragen, terwijl zou worden gebruikt voor het beschrijven van een waarschijnlijkheid of een mogelijkheid. Ze kunnen ook worden gebruikt voor het uitbeelden van voorkeuren.
Kon is het vroegere principe van 'kunnen'. Het wordt meestal gebruikt om toestemming te vragen en wordt alleen toegepast voor mogelijke situaties. Dit betekent dat de situatie niet wordt gecreëerd, maar dat het jouw aanwezigheid in de situatie is die in twijfel wordt getrokken. Bijvoorbeeld: Mag ik dit weekend naar het feest?
Zou is het oude principe van 'wil'. Hoewel ze ook worden gebruikt voor het doen van verzoeken, is hun belangrijkste gebruik het uitbeelden van waarschijnlijkheid of voorkeur in een bepaalde situatie. Ze worden meestal toegepast op denkbeeldige situaties. Bijvoorbeeld: zou ik ooit Mars kunnen bezoeken?
Vergelijkingstabel tussen kunnen en willen
| Parameters van vergelijking: | Zou kunnen | Zou |
| Betekenis | De verleden tijd van kan | Het is de verleden tijd van willen |
| implicatie | Impliceert het zoeken naar toestemming of bekwaamheid van een persoon | Impliceert waarschijnlijkheid, voorkeur, enz. |
| Hoofdgebruik: | Het wordt voornamelijk gebruikt om verzoeken af te beelden | Gebruikt in gerapporteerde spraak, of om gebruikelijke acties uit te drukken |
| Secundair gebruik | Voor het uiten van bekwaamheid | Voor het uitdrukken van waarschijnlijkheid of mogelijkheid |
| Situatie | Gebruikt in mogelijke situaties | Gebruikt in denkbeeldige situaties |
Wat is Kon?
Kon is een voorwaardelijk werkwoord dat vaak wordt gebruikt in de Engelse grammatica om betekenis aan een zin te geven. Door de context van het woord 'kunnen' te veranderen, kan ook de betekenis van de zin veranderen.
Het wordt voornamelijk weergegeven als de verleden tijd van het woord 'kan' en wordt vaak gebruikt in zinnen waarin een verzoek wordt gedaan of toestemming moet worden gevraagd.
Bijvoorbeeld:
De andere toepassing van het woord is voor het tonen van ergernis of voor het tonen van sterke ontkenning. Bijvoorbeeld:
Wat is zou?
Zou ook een voorwaardelijk werkwoord zijn dat vaak in de Engelse grammatica wordt gebruikt om betekenis aan een zin toe te voegen. Dit voorwaardelijke werkwoord heeft ook veel toepassingen en wordt meestal gebruikt in rapporten.
Ze zijn het vroegere principe van 'wil' en worden vaak gebruikt om de gebruikelijke acties van een individu uit te drukken. Bijvoorbeeld:
"Dat zou ze doen." Of "Het is iets wat ze zou doen."
Ze worden meestal ook gebruikt voor het tonen van mogelijkheden of het vragen en uiten van voorkeuren. Bijvoorbeeld:
Belangrijkste verschillen tussen kunnen en willen?
- Kon is een voorwaardelijk werkwoord dat wordt gedefinieerd als het verleden-principe van 'kan', terwijl zou het voorwaardelijke werkwoord is dat wordt gebruikt als het verleden-principe van 'wil'.
- De twee woorden impliceren verschillende betekenissen en dit is wat hen onderscheidt. Het woord 'zou kunnen' impliceert het vragen van toestemming of het doen van een verzoek. Aan de andere kant impliceert het woord 'zou' voorkeuren en waarschijnlijkheden tijdens een situatie.
- Omdat de implicaties verschillend zijn, zijn hun primaire toepassingen ook verschillend. Zou worden gebruikt in gerapporteerde spraak en voor het tonen van gebruikelijke acties, terwijl kon wordt gebruikt voor het doen van verzoeken.
- De secundaire toepassing van het woord 'zou' is voor het uiten van waarschijnlijkheid en voorkeur. De secundaire toepassing van het woord 'kunnen' is om iemands vermogen uit te drukken.
- De situaties waarin de twee woorden worden gebruikt, kunnen ook worden aangeklaagd voor het opruimen van hun afzonderlijke gebruik. Zou kunnen worden gebruikt in mogelijke situaties omdat het de mogelijke aanwezigheid van iets tijdens een werkelijke situatie zou aangeven. In het geval van zou, wordt het gebruikt in denkbeeldige situaties omdat de scène of de noodzakelijke situatie zich nog niet voordoet.
Gevolgtrekking
Zou en zou kunnen zijn woorden waarvan vaak wordt verteld dat ze door elkaar in zinnen worden gebruikt. Bijvoorbeeld: 'Zal ik vanavond naar de vergadering gaan?' of 'Mag ik vanavond naar de vergadering?'. Ze worden beide gebruikt voor het weergeven van verzoeken, maar afgezien van deze algemene toepassing zijn er andere toepassingen van deze woorden die verschillen.
Kon wordt vaak gebruikt om uit te drukken wanneer iemand toestemming zoekt of verzoeken doet. Ze kunnen ook worden gebruikt om iemands bekwaamheid uit te drukken. Afgezien van deze, kunnen de andere toepassingen zijn voor het tonen van ergernis en voor het tonen van sterke ontkenning. Bijvoorbeeld: "Hij irriteert me zo erg dat ik hem nu in het water zou kunnen verdrinken!"
Zou wordt vaak gebruikt om de mogelijkheid of waarschijnlijkheid uit te drukken, zoals men zou kunnen zeggen. Ze worden ook gebruikt voor het opvragen van voorkeuren of voor gewone handelingen. Zou wordt vaak gebruikt in gerapporteerde spraak, omdat het een formeel voorwaardelijk werkwoord is. Bijvoorbeeld: “Kijk je naar de tijd? Ik moet nu op de universiteit zijn.”
Het verschil tussen het gebruik van willen en kunnen is dat ze verschillend worden toegepast en afhankelijk van de situatie waarin ze worden gebruikt. Zou worden gebruikt om een denkbeeldige situatie te definiëren, terwijl zou kunnen worden gebruikt voor een mogelijke situatie die afhangt van de mogelijkheid van uw aanwezigheid in de situatie.
