Toon en intonatie worden vaak verkeerd begrepen in het universum en de studie van talen of taalkunde. Dit misverstand is mogelijk ontstaan als gevolg van verschillende andere ideeën in de taalkunde, semantiek en fonetiek, zoals woordstress en volume. Intonatie daarentegen is meer een stemfluctuatie. Het wordt gedefinieerd als de opwaartse of neerwaartse beweging van het geluid of de stem als gevolg van zijn fluctuatie.
Toon versus intonatie
Het verschil tussen toon en intonatie is dat diepe houdingen en gevoelens worden weerspiegeld in toon. Integendeel, wanneer een zin wordt uitgesproken, verwijst intonatie naar hoe de stem verandert of fluctueert. De toon is helemaal niet bezig met het patroon van verandering en fluctuaties in stem. Intonatie echter wel. De geestelijke gezondheid van een mens kan worden geïdentificeerd door te luisteren naar de toon van zijn stem, maar met intonatie kan de boodschap die hij overbrengt alleen worden begrepen.
De toon waarop een persoon zijn woorden of zinnen uitspreekt, kan zijn of haar gemoedstoestand of emotie onthullen. Stempatronen zijn niet belangrijk voor de toon. Toontalen zijn beperkt tot doelstellingen met een vaste toonhoogte en worden gebruikt om elk gesproken woord te onderscheiden. Toontalen omvatten Thais, Japans, Zweeds, Kantonees en Mandarijn op wereldschaal.
Het controleren van de intonatie van een stem zal de mentale toestand van een persoon niet onthullen. De stempatronen en intonatie gaan hand in hand. Intonatietalen zijn nogal kieskeurig over welke woorden ze gebruiken om een betekenis over te brengen, en ze gebruiken toonhoogte ook semantisch. Intonatietalen, zoals Frans, Duits, Spaans en Engels, zijn goed voor de meeste talen die wereldwijd worden gesproken.
Vergelijkingstabel tussen toon en intonatie
| Parameters van vergelijking: | Toon | Intonatie |
| Wat er staat? | Diepe houding en emoties. | Wijzigings- of schommelingenfactuur. |
| Gemoedstoestand | De stemming van een persoon kan worden geïdentificeerd aan de hand van de toon. | De gemoedstoestand of stemming van een persoon kan niet worden geïdentificeerd. |
| Stempatronen | Niet bezig met stempatronen. | Nauw betrokken bij de patroonfactuur. |
| Studies en stress | Bestudeert doelen met een vaste toonhoogte en onderscheid elk gesproken woord. | Studies pitchen semantisch en benadrukken elk woord. |
| Wereldwijde distributie | Mandarijn, Thais, Japans, Zweeds, Kantonees. | Engels, Frans, Duits, Spaans. |
Wat is Toon?
Diepe houding en gevoelens zijn inbegrepen in de toon. De toon waarmee een persoon zijn woorden of zinnen uitspreekt, kan zijn of haar mentale toestand of houding onthullen. Stempatronen zijn qua toon onbelangrijk. Toontalen zijn beperkt tot doelstellingen met een vaste toonhoogte en worden vaak gebruikt om elk gesproken woord te onderscheiden. Thais, Japans, Zweeds, Kantonees en Mandarijn zijn voorbeelden van toontalen op wereldwijde schaal.
Toon verwijst naar hoe iemand zichzelf uitdrukt door middel van hun woorden. Je kunt aan hun toon zien of iemand blij of verdrietig is. Omdat je emoties een grote invloed hebben op je toon, kunnen we zeggen dat het een meer pragmatisch aspect van communicatie is. De betekenis van een zin kan volledig worden veranderd door de toon te veranderen.
Wanneer iemand zich ongelukkig of geïrriteerd voelt, is dit het meest zichtbaar. Misschien zijn ze sarcastisch en kun je aan hun toon zien of het spottend is of niet. In praktische communicatie is de toon cruciaal, omdat het helpt om je betekenis vast te stellen. Bij het communiceren is het van cruciaal belang om te onthouden dat u de juiste toon gebruikt.
Wat is intonatie?
Wanneer een zin wordt uitgesproken, verwijst intonatie naar de variatie- of fluctuatiefactuur. Het controleren van de intonatie van een stem onthult niet iemands mentale toestand. Intonatie is verweven met vocale ritmes. Intonatietalen zijn nogal kieskeurig over de woorden die ze kiezen om een betekenis over te brengen, en ze gebruiken toonhoogte ook semantisch.
De meeste talen die over de hele wereld worden gesproken, zijn intonatietalen, waaronder Frans, Duits, Spaans en Engels. Wanneer een persoon iets vraagt of het een vraag laat zijn, dan eindigt hun stem vaak de zin op een hogere toon. Terwijl iemand iemand feliciteert in hun gelukkige tijden, wordt de intonatie echter over het algemeen als een positieve bevestiging beschouwd.
De toon is de manier waarop we emotie overbrengen via onze woorden. In plaats daarvan is intonatie nauw verbonden met hoe we praten en helpt het bij het definiëren van de betekenis van wat we zeggen. Een juiste intonatie kan u ook helpen om effectiever te communiceren.
Belangrijkste verschillen tussen toon en intonatie
Gevolgtrekking
Taalkunde is een intrigerende wetenschap die soms verwarrend kan zijn, vooral omdat taalwetten elkaar soms tegenspreken. Daartoe zijn toon en intonatie twee ideeën die vaak verkeerd worden begrepen. De moeilijkheid van taalkunde als onderwerp draagt bij aan de verwarring tussen deze twee begrippen.
De fout ontstaat omdat beide onderwerpen zich bezighouden met het communiceren van betekenis in iemands zinnen. Het onderscheid zit in hun wijze van transport. De emotie en houding die ten grondslag liggen aan iemands woorden worden toon genoemd.
Integendeel, intonatie heeft betrekking op hoe iemands stem verandert terwijl men spreekt. De toon van je stem wordt bepaald door hoe je je voelt en de emotie die je door je woorden overbrengt. Intonatie is het proces waarbij je je stem gebruikt om de stroom van een zin te sturen om een boodschap over te brengen.
