Omdat het aantal mogelijke routes relatief beperkt is, hebben bedrijfsleiders en technici de uiteindelijke congestie van gelijktijdige oproepen voorspeld sinds de oprichting en marketing van mobiele netwerken. Experts uit de RF-industrie gebruiken steeds vaker technieken om deze problemen aan te pakken. TDMA en CDMA zijn twee voorbeelden van dergelijke technieken.
De multiple access-techniek wordt gekozen tijdens het ontwerp en de standaardisatie van mobiele netwerken. Dus om de twee technieken te begrijpen, is dit artikel hier om u te helpen met de verschillen en functies tussen TDMA en CDMA met behulp van belangrijke tips om te onthouden en een beschrijvende tabel.
TDMA versus CDMA
Het verschil tussen TDMA en CDMA is dat TDMA staat voor "Time Division Multiple-Access", wat betekent dat deze techniek de mogelijkheid heeft om de tijdlijn in verschillende kleinere kanalen in te korten, terwijl CDMA staat voor "Code Division Multiple-Access", wat impliceert dat deze techniek maakt multiplexen in een enkel kanaal mogelijk. Beide technieken worden veel gebruikt in de bel- en netwerkbeheerindustrie.
TDMA is een afkorting voor Time Division Multiple Access. In plaats van de belangrijkste RF-bandbreedte op te splitsen in twee of meer interkanalen, verdeelt TDMA deze in twee tijdframes. Elke sleuf heeft hetzelfde RF-spectrum als de andere, maar ze zijn in staat om onafhankelijke gesprekken te voeren. Als het primaire kanaal bijvoorbeeld is opgesplitst in vier tijdframes, zal elk een vierde van de oorspronkelijke tijd nodig hebben om de gegevens en inhoud te verzenden.
CDMA verdeelt niet de volledige RF-bandbreedte in opeenvolgende tijdslots of interkanaals, maar geeft in plaats daarvan elk een speciale identificatie. In tegenstelling tot de TDMA-techniek zendt CDMA op elke positie op dezelfde frequenties uit. Bovendien verzendt CDMA, in tegenstelling tot TDMA, tegelijkertijd enkele slots. CDMA combineert de voordelen van beide methoden (TDMA en FDMA), waardoor meerdere gebruikers hetzelfde frequentiebereik kunnen delen terwijl ze worden onderscheiden door een code.
Vergelijkingstabel tussen TDMA en CDMA
Parameters van vergelijking: | TDMA | CDMA |
Volledige vorm | Meervoudige toegang met tijdverdeling | Code Divisie Meerdere Toegang |
Synchronisatie- en codevereiste | Cruciale synchronisatie en geen codewoord vereist. | Synchronisatie is niet vereist en codewoorden zijn vereist. |
Kosten | De totale kosten zijn lager dan die van CDMA. | De aanplantkosten zijn erg hoog, maar de maandelijkse onderhoudskosten zijn behoorlijk lager. |
Flexibiliteit en efficiëntie | Gemiddelde flexibiliteit in bediening en uitvoering. | Zeer flexibel en zeer efficiënt in vergelijking met TDMA. |
Bedrijfsmodus: | De timing van uitzending via satelliet is het enige dat TDMA deelt, niet de stream. | Door aan elk slot een aparte code te geven, verdeelt de CDMA beide netwerkbandbreedte over meerdere stations. |
Wat is TDMA?
De term TDMA is een acroniem voor "Time-Division Multiple Access". Bij deze techniek wordt het kanaal gehakt of verdeeld in opeenvolgende tijdelijke delen met behulp van TDMA-subkanalen. Gebruikers van de route zullen om de beurt gegevens lezen en verzenden op een round-robin-manier.
Als je dit opsplitst, wordt het kanaal slechts door één persoon op een bepaald moment gebruikt. Elke gebruiker gebruikt het kanaal slechts voor korte perioden per keer en zijn of haar recht om bronnen te gebruiken wordt tijdelijk ingetrokken om individuen in staat te stellen de stream te gebruiken.
Eigenlijk is TDMA lange tijd een onderdeel van GSM gebleven, ondanks het feit dat het een verouderde technologie is die snel achterhaald raakt. FDMA kwam vaker voor in conventionele systemen en werd gebruikt in 2G-netwerken voordat het werd vervangen door TDMA-innovatie. De verbinding van een gebruiker die door de ene cel naar de andere gaat, wordt verbroken en de gebruiker krijgt onmiddellijk toegang via het internet waarnaar hij of zij migreert in TDMA.
FDMA kwam vaker voor in conventionele systemen en werd gebruikt in 2G-netwerken voordat het werd vervangen door TDMA-innovatie. De verbinding van een gebruiker die door de ene cel naar de andere gaat, wordt verbroken en de gebruiker krijgt onmiddellijk toegang via het internet waarnaar hij of zij migreert in TDMA.
Wat is CDMA?
CDMA is een acroniem voor Code Division Multiple-Access. Het is ook een soort combinatie waarbij veel signalen een enkel communicatiepad kunnen delen. Met uitzondering van TDMA, stelt CDMA meerdere gebruikers in staat om hetzelfde kanaal tegelijkertijd te delen in dezelfde tijdspanne.
Als gevolg hiervan verzenden en ontvangen meerdere gebruikers tegelijkertijd gegevens. Multicast, een vorm van modificatie die de stroom van binaire cijfers van elke gebruiker neemt en deze op een pseudo-willekeurige manier door de stream verspreidt, is de enige manier om dit te doen. De ontvanger analyseert eenvoudigweg de door elkaar gegooide stukjes, of, om het anders te zeggen, maakt ze on-gerandomiseerd om ze begrijpelijk te maken.
Het belangrijkste RF-kanaal is verdeeld in vier gecodeerde slots met behulp van CDMA. Elke slot kan een andere discussie houden. Omdat de ontvangers alleen datasets van een zender met dezelfde codering weer in elkaar kunnen zetten, is dit het geval. Er is echter een probleem met deze techniek.
Hoewel de ontvanger signalen met verschillende implementaties en frequenties ontvangt en decodeert, beginnen ze weer op te duiken als ruis. Dit houdt in dat naarmate het totale gebruikersbestand groeit, ook de blootstelling aan lawaai op een specifiek systeem toeneemt. Hierdoor heeft het een impact op de totale dekking.
Belangrijkste verschillen tussen TDMA en CDMA:
Gevolgtrekking
De haalbaarheid van CDMA is aanzienlijk hoger dan die van TDMA. CDMA lijkt betrouwbaarder, veerkrachtiger en bestrijkt een groter gebied; maar als het gaat om de batterijcapaciteit van het apparaat, geeft TDMA een langere levensduur van de batterij omdat het niet continu gegevens verzendt, terwijl CDMA dat wel doet.
Beiden hebben afgekorte betekenissen die inzicht geven in de manier waarop ze kanalen optimaliseren. Prestatiebeoordelingen met CDMA en TDMA laten zien dat de verslechtering omgekeerd kan zijn van de derde of vierde graad, waardoor de juiste selectie van een gewenste ontvangerlimiet veel belangrijker is dan bij traditionele FM-tweerichtingsradiomodellen.