Elk levend organisme reageert en reageert op zijn omgeving. Externe omstandigheden beïnvloeden en beïnvloeden hen, wat vervolgens leidt tot hun reactie en respons. Op basis van de verschillende externe factoren kunnen ze verschillende reacties vertonen. Deze factoren die de neiging hebben om het gedrag van het levende organisme te verstoren of te veranderen, worden stimulus genoemd, en de verandering die het in het organisme veroorzaakt, wordt respons genoemd.
Stimulus versus reactie
Het verschil tussen stimulus en respons is dat de stimulus de oorzaak is, terwijl de respons het veroorzaakte effect is. Laten we bijvoorbeeld een touch me beschouwen, geen plant. Wanneer we de bladeren van de plant aanraken, hebben ze de neiging zichzelf te sluiten. De aanraking wordt de stimulus genoemd en de planten sloten hun blad als reactie op de menselijke aanraking.
Stimulus is iets dat actie triggert, veroorzaakt of initieert. Het is een waarneembare invloed of verandering in de omgeving, of het nu gaat om een fysieke of chemische wijziging in het lichaam van het organisme of in de omgeving ervan. De organismen hebben het vermogen om de verandering te identificeren en te reageren op de triggerfactor. Zijn vermogen staat bekend als gevoeligheid.
De respons is een verandering of reactie die door het organisme wordt geproduceerd in overeenstemming met de stimulus. Wanneer de stimulus plaatsvindt, voelen de receptoren van het organisme de verandering en sturen ze een signaal naar de hersenen in de vorm van impulsen. De impulssignalen bereiken het centrale zenuwstelsel, dat beslist en het organisme een signaal geeft om op de gegeven stimuli te reageren.
Vergelijkingstabel tussen stimulus en respons
| Parameters van vergelijking: | stimulans | Antwoord |
| Definitie | Het is een voor de hand liggende en detecteerbare verandering of wijziging in het lichaam van het levende organisme of in zijn externe omgeving en omgeving. | Het is de handeling van het levende organisme die in overeenstemming is met de stimulus. |
| Factoren en typen | Het wordt beïnvloed door factoren zoals locatie, tijd en het intensiteitsniveau van de stimulus. | Het is een fysieke of gedragsverandering of soms zelfs een cellulaire reactie. |
| Overdragen | De impulssignalen worden doorgegeven aan het centrale zenuwstelsel. | De impulssignalen worden verzonden vanuit het centrale zenuwstelsel. |
| orgels | Bij dieren zijn de organen die de stimulus detecteren en analyseren de ogen, oren, huid, tong, mond en neus. | De organen die verantwoordelijk zijn voor de respons zijn spieren, cellen en ledematen. |
| zenuwen | Bij dieren wordt de stimulus gedragen door de receptor van afferente zenuwen. | De respons wordt gedragen door de efferente of effectorzenuwen. |
Wat is Stimulus?
Stimulus is de oorzaak of de verandering die het organisme beïnvloedt en tot een reactie leidt. Elk levend organisme wordt beïnvloed door prikkels. Zodra het de stimulus herkent, reageert en reageert het. De stimulus wordt geanalyseerd door organen die hand in hand samenwerken om het organisme te helpen reageren.
De organen werken systematisch om de stimulus te analyseren en te beslissen over de respons. In planten wordt de stimulus ontvangen en bewerkt door groei. Op basis van de stimulus veranderen de planten hun groeirichting die tropisme wordt genoemd. Bij dieren en mensen is het centrale zenuwstelsel verantwoordelijk voor het reageren op de stimulus, maar bij planten is de interactie van twee of meer twee hormonen verantwoordelijk voor het initiëren van de respons.
In vergelijking met mensen en dieren hebben planten meer tijd nodig om te reageren op de stimulus waaraan ze zijn blootgesteld. De belangrijkste verandering die planten voor zichzelf teweegbrengen als reactie op de stimulus, is het verliezen of verkrijgen van water dat leidt tot een verandering in vorm en structuur als gevolg van het krimpen of zwellen van de plantendelen. Goede voorbeelden van prikkels zijn het licht dat op planten valt en het effect van de zwaartekracht. Zintuigen van mens en dier detecteren de stimulus.
Wat is reactie?
Telkens wanneer het organisme wordt beïnvloed door een verandering in een trigger die stimulus wordt genoemd, worden elektrische signalen of impulssignalen overgedragen naar de receptoren van het organisme en bereikt het de hersenen. Het centrale zenuwstelsel analyseert de stimulus en zorgt ervoor dat het organisme dienovereenkomstig handelt door de beslissingssignalen naar de effectoren te sturen die verantwoordelijk zijn voor het reageren of reageren op de stimulus.
De reactie van het organisme is bewust of onbewust. Effectoren zijn het deel dat verantwoordelijk is voor het reageren op de gegeven stimulus. Op basis van de gegeven stimulus verandert het organisme iets dat duidelijk en detecteerbaar is. Een interessant feit is dat al deze stappen bijna in een oogwenk plaatsvinden en de reactie op een stimulus onmiddellijk plaatsvindt.
Er is een algemene misvatting dat planten stilstaan en niet bewegen. Het is helemaal verkeerd, planten hebben ook beweging, en samen met mensen en dieren reageren ze ook direct op prikkels.
Enkele voorbeelden van respons in planten zijn geotropisme, fototropisme en hydrotropisme. Dit zijn de reacties van planten op respectievelijk zwaartekracht, licht en water. Bij mensen zijn knipperen wanneer een stofdeeltje op onze ogen valt of geeuwen enkele veelvoorkomende voorbeelden van reactie op een stimulus.
Belangrijkste verschillen tussen stimulans en respons
Gevolgtrekking
Raak me niet aan wordt ook wel de schaamteplant genoemd, en biologisch gezien is het Mimosa pudica. Deze introverte plant is een goed voorbeeld van stimulus en respons. De respons is sterk afhankelijk van de stimulus.
Verrassend genoeg wordt stimulus-respons ook gevonden in eencellige organismen. In eencellige organismen komt het voor als gevolg van wat prikkelbaarheid wordt genoemd, maar in meercellige organismen is het te wijten aan gevoeligheid.
In meercellige organismen komt het voor als een gecombineerd resultaat van zowel chemische als nerveuze reguleringen. Bij planten wordt het proces gedaan door hormonen, terwijl het bij dieren door de hersenen wordt gedaan. Dit proces komt vaak voor in elk type levend organisme.
