'Shall' en 'will' in de Engelse grammatica zijn beide modale werkwoorden, een subset van hulpwerkwoorden. Ze worden gebruikt om modaliteit uit te drukken. Ze verschillen van andere werkwoorden vanwege hun gebrekkigheid en neutralisatie. Hun voornaamste gebruik is het uitdrukken van de propositie van de toekomst, gewoonlijk de 'toekomstige tijd' genoemd in elementair Engels.
Zal versus wil in Engelse grammatica
Het verschil tussen zal en zal in de Engelse grammatica is dat, als algemene regel, 'shall' strikt wordt gebruikt voor het doen van een aanbod of het opleggen van een suggestie in vraagvorm, terwijl 'will' wordt gebruikt voor bevestigende of ontkennende zinnen, meestal verzoek uitspreken. In het hedendaagse Engels heeft zal bijna alle gebruiken van zal vervangen.
Historisch gezien suggereerde taalkundig voorschrift dat zal alleen moet worden gebruikt om de toekomst aan te tonen wanneer het voornaamwoord in de eerste persoon staat. De logistiek erachter was dat zal wordt gebruikt om onvermijdelijkheid of zekerheid van actie uit te drukken. En die zekerheid van handelen kan alleen worden gegarandeerd als het voornaamwoord over zichzelf spreekt.
Hoewel de wil vaak werd voorgeschreven om te gebruiken met voornaamwoorden van de tweede of derde persoon, heeft het dergelijke beperkingen niet. De wil is altijd gebruikt, niet alleen om toekomst uit te drukken, maar ook om verlangen, instemming of negatieve constructies uit te drukken, zoals vereist door de zinsvorming. Het kan verder worden uitgelegd aan de hand van het volgende voorbeeld:
Ik zal Ani volgende week bezoeken. Ze zal mijn favoriete eten koken.
Vergelijkingstabel tussen zal en wil in Engelse grammatica
| Parameters van vergelijking: | Zal in Engelse grammatica | Will in Engelse grammatica |
| Traditioneel Engels gebruik | Traditioneel wordt zal alleen gebruikt worden met voornaamwoorden van de eerste persoon. | Traditioneel wordt zal gebruikt met voornaamwoorden van de tweede en derde persoon. |
| Toon van betekenis | Het gebruik van zal in een zin drukt de onvermijdelijkheid of zekerheid van de handeling in de toekomst uit. | Will wordt gebruikt om verlangen, toestemming, bevestiging of ontkenning uit te drukken, zoals dims in de zin passen. |
| Duidelijkheid in gebruik | Volgens hedendaagse Engelssprekenden is het gebruik ervan dubbelzinnig. | Een dergelijke onduidelijkheid is nog niet ontstaan over het gebruik ervan. |
| Hedendaags Engels gebruik | Vanwege het zware misbruik wordt hedendaagse schrijvers, zowel Amerikaanse als Britse, geadviseerd het woord helemaal niet te gebruiken. | In het huidige Engels neemt will het gebruik van zal over. |
| Uitzondering op algemeen gebruik | Alleen bij het uiten van een bevel of vastberadenheid, wordt na alles gebruikt, behalve 'ik' en 'wij'. | Alleen bij het uiten van een bevel of vastberadenheid, wordt de wil gebruikt na 'ik' en 'wij'. |
Wat is zal in de Engelse grammatica?
Etymologisch is zal afgeleid van een oud Engels woord, sceal, dat alleen wordt gebruikt om toekomst uit te drukken. Maar vandaag wordt het gebruikt om zekerheid of verwachtingen uit te drukken in de eerste persona. Het wordt ook gebruikt om intenties, verplichtingen of orders voor de tweede en derde persona uit te drukken. Het gebruik ervan is als volgt:
Voorbeeld: ik zal mijn werk doen.
We zijn verplicht bij onze selectie.
Voorbeeld- Aan wie zal ik deze brief sturen?
Zullen we je helpen?
Zal ik je helpen?
Voorbeeld: ik ga binnenkort wandelen.
We zullen Kedarnath bezoeken.
Ze zullen ons het geld teruggeven.
Voorbeeld - Zal ik je rondleiden?
Zullen we je beschikbaar houden?
Voorbeeld - Zullen we praten?
Zal ik ermee doorgaan?
Voorbeeld - De heer Ganguly zal de mediation bijwonen, zoals opgeroepen door de rechtbank.
Belastingen worden betaald in overeenstemming met de nieuwe richtlijnen van de RBI.
Soms is zal ook vervangbaar door het modale werkwoord 'moeten', zoals-
Ze moeten ons het geld teruggeven.
Wat is Will in de Engelse grammatica?
Het modale werkwoord 'will' is afgeleid van het woord 'willan' uit het oud Engels, wat betekent dat je iets wilt of wilt. Tegenwoordig heeft het echter een breed gebruiksgenre. Afgezien van het uitdrukken van het gebeuren van toekomstige gebeurtenissen, drukt het verlangen, toestemming, intentie, capaciteit, gewoonte uit of kan het ook negatieve constructies vormen. Verder wordt wil gebruikt om bevel en vastberadenheid uit te drukken na voornaamwoorden van de eerste persona, d.w.z. 'ik' en 'wij'. Het gevarieerde gebruik is als volgt:
Voorbeeld- Ze zullen ons aanklagen.
We zullen je aanklagen voor je hebzuchtige daad.
Morgen komt ze terug met de bus.
Voorbeeld: ik koop de auto van mijn dromen.
Wij leveren de opdracht op tijd in.
We zullen het veroorzaakte ongemak goedmaken.
Voorbeeld- Wil je me alsjeblieft het water geven?
Help je me met de opdracht?
Doe je de deur achter je dicht?
Voorbeeld - Studenten maken de opdracht op tijd.
Laat je me in vrede leven?
Zal ze zwijgen?
Voorbeeld - Hij zal het verknoeien.
Ze zal voldoen aan de verwachtingen van haar familie.
Belangrijkste verschillen tussen zal en wil in de Engelse grammatica
Gevolgtrekking
'Zullen' en 'zal' zijn beide modale werkwoorden die toekomstige gebeurtenissen uitdrukken. Hoewel zeldzaam in traditioneel Engels, worden ze in het huidige Engels heel vaak door elkaar gebruikt. Toch zijn ze niet synoniem. Traditioneel Engels biedt regels voor het gebruik ervan, maar in het huidige Engels is de enige regel die wordt gevolgd de gemaksregel.
'Wil' en 'zullen', beide worden gebruikt in een zin wanneer deze niet past en de juiste toon van de zin oplevert. Aan de ene kant drukt zal zekerheid en een gebiedende wijs uit, terwijl het aan de andere kant ook wordt gebruikt om beleefdheid uit te drukken. Evenzo zal het in sommige zinnen het verlangen of de wens uitdrukken, terwijl het in andere zinnen ook een commandotoon heeft. Het gebruik ervan hangt dus uitsluitend af van de spreker.
