De twee belangrijkste soorten RNA (ribonucleïnezuur) die in cellen worden aangetroffen, zijn rRNA en mRNA. RNA is voornamelijk een enkelstrengs molecuul met de basen adenine, guanine, cytosine en uracil. In alle RNA-nucleotiden is de pentosesuiker ribose. Transcriptie, met behulp van het RNA-polymerase-enzym, produceert RNA. Hoewel elk RNA-type een ander doel heeft, zijn beide RNA-types voornamelijk betrokken bij de eiwitsynthese.
rRNA versus mRNA
Het verschil tussen rRNA en mRNA is dat mRNA de aminozuursequentie van de coderende instructies van een eiwit draagt, terwijl rRNA is gekoppeld aan eiwitten om ribosomen te construeren. Het rRNA-molecuul heeft een bolvorm, terwijl het mRNA-molecuul een lineaire structuur heeft. Het rRNA mist codon- of anticodonsequenties, terwijl codons in mRNA worden gevonden.
De fundamentele factor van ribosomen is ribosomaal RNA of rRNA. Dit zijn eiwitsynthesefabrieken. De 60S- en 40S-subeenheden van eukaryote ribosomen bestaan uit twee nucleoproteïnecomplexen. De jaren 60 RNA-subeenheid is gescheiden in 28S RNA, 5S RNA en 5,8S RNA, terwijl de 40S RNA-subeenheid 18S RNA is.
Messenger RNA (mRNA) wordt gesynthetiseerd als heterogeen nucleair RNA in de kern van eukaryoten (hnRNA). Bovendien produceert hnRNA-verwerking mRNA. Dit (mRNA) zal nu het cytoplasma bereiken en deelnemen aan de productie van eiwitten. De halfwaardetijd van mRNA is kort, maar het molecuulgewicht is hoog. De relatie tussen gen en eiwit wordt zo genoemd.
Vergelijkingstabel tussen rRNA en mRNA
| Parameters van vergelijking: | rRNA | mRNA |
| Definitie | De ribosomen worden gevormd met behulp van rRNA, ook bekend als ribosomaal RNA. | mRNA, of boodschapper-RNA, is de link tussen een gen en een eiwit en wordt geproduceerd door RNA-polymerase nadat het gen is getranscribeerd. |
| Rol | De structurele onderbouwing voor het maken van ribosomen wordt geleverd door rRNA. | mRNA transporteert genetisch materiaal van de kern naar de ribosomen, die verantwoordelijk zijn voor de eiwitsynthese. |
| gesynthetiseerd in | ribosoom | Kern |
| Maat | De grootte van een rRNA-molecuul kan variëren tussen 30S, 40S, 50S en 60S. | Moleculen in zoogdieren variëren in grootte van 400 tot 12.000 nucleotiden. |
| Vorm geven aan | De vorm van rRNA is een bol in feite een complexe structuur. | De vorm van mRNA is lineair. |
Wat is rRNA?
De fundamentele factor van ribosomen is ribosomaal RNA of rRNA. De ribosomen bevatten rRNA's, die 80 procent van het totale RNA in de cel uitmaken. Ribosomen bestaan uit twee subeenheden, de 50S en de 30S, waarvan de meeste voornamelijk bestaan uit hun eigen rRNA-moleculen. Kleine rRNA's en grote rRNA's, die overeenkomen met de grote en kleine subeenheden van het ribosoom, zijn twee soorten rRNA's die in ribosomen worden aangetroffen.
In het cytoplasma verbinden rRNA's zich met eiwitten en enzymen om ribosomen te produceren, die dienen als de plaats van eiwitsynthese. Tijdens translatie migreren deze complexe structuren langs het mRNA-molecuul en helpen ze bij de synthese van aminozuren om een polypeptideketen te produceren. Ze interageren met tRNA's en andere aan proteïnesynthese gerelateerde moleculen.
Dienovereenkomstig hebben kleine en grote rRNA's in bacteriën ongeveer 1500 en 3000 nucleotiden, terwijl ze bij mensen ongeveer 1800 en 5000 nucleotiden hebben. Ribosomen, aan de andere kant, zijn vrijwel consistent in functie en structuur bij alle soorten. Codons of anticodons zijn afwezig in rRNA. De grote ribosomale subeenheid (LSU) en korte ribosomale subeenheid (SSU) zijn twee ribosomale subeenheden die ribosomaal RNA (SSU) rangschikken. De rRNA-typen die worden gebruikt om de subeenheden te maken, variëren tussen bepaalde subeenheden. Wanneer tRNA is ingeklemd tussen de SSU en de LSU, start rRNA de katalyse van eiwitsynthese.
Wat is mRNA?
mRNA, of boodschapper-RNA, is het resultaat van een door RNA-polymerase getranscribeerd gen en dient als een verbinding tussen het gen en het eiwit. De hoeveelheid mRNA in een cel is slechts 5% van het totale RNA. In termen van nucleotidesequentie en structuur is mRNA de meest diverse vorm van RNA. Het bevat complementaire genetische code in de vorm van codons, dit zijn tripletten van nucleotiden die tijdens transcriptie van DNA zijn gekopieerd.
Elk codon codeert voor een specifiek aminozuur, ofschoon het hetzelfde aminozuur is, kan door veel codons worden gecodeerd. Slechts 20 van de 64 potentiële codons of tripletbasen in de genetische code komen overeen met aminozuren. Er zijn ook drie stopcodons, die aangeven dat ribosomen moeten stoppen met het vertalen van eiwitten.
In eukaryoten wordt het 5'-uiteinde van mRNA afgedekt met een guanosinetrifosfaatnucleotide als onderdeel van post-transcriptionele verwerking, wat helpt bij mRNA-identificatie tijdens translatie of eiwitsynthese. Evenzo worden verschillende adenylaatresiduen aan het 3'-uiteinde van een mRNA toegevoegd om enzymatische vernietiging te vertragen. De 5'- en 3'-uiteinden van een mRNA dragen beide bij aan de stabiliteit ervan voor het mRNA.
Bovendien hebben mRNA-moleculen basen in hun interne structuur veranderd, zoals 6-methylladenylaten; deze mRNA-moleculen hebben ook een intron, dat zou worden uitgesplitst voordat het volledige mRNA-molecuul is gevormd.
Belangrijkste verschillen tussen rRNA en mRNA
Gevolgtrekking
Ribosomaal RNA (rRNA) is een type groot RNA dat helpt bij de ontwikkeling van ribosomen en ribosomale eiwitten. Het ribosoom is een eiwitsynthetiserend organel in de cel dat de coderende sequentie van een mRNA-molecuul omzet in een polypeptideketen. De nucleolus is waar rRNA wordt gesynthetiseerd. Klein rRNA en groot rRNA zijn de twee soorten rRNA-moleculen die worden geproduceerd, terwijl boodschapper-RNA (mRNA) -moleculen van de kern tot de ribosomen een transcript transporteren van een gen dat codeert voor een specifiek functioneel eiwit. Transcriptie is het proces waardoor mRNA wordt geproduceerd. RNA-polymerase is de verantwoordelijke voor transcriptie. Concluderend, het ribosoom bevat het rRNA-molecuul, dat fungeert als het translatie-organel, terwijl een mRNA-molecuul een vorm van RNA is die een stuk van de DNA-code naar andere delen van de cel transporteert om te worden verwerkt.
