Experts gebruiken een verscheidenheid aan apparatuur om de seismische activiteit van de aarde te beoordelen en de ernst van de gebeurtenis te kwantificeren wanneer de aardbeving plaatsvindt (waarschijnlijk de ernstigste van alle natuurrampen). Schalen zoals Richter en Mercalli worden gebruikt om het publiek inzicht te geven en verbeterde voorspellingen en waarschuwingsacties in dit verband te creëren. Wetenschappers hebben methoden ontdekt om de omvang van aardbevingen te bepalen.
Schaal van Richter versus schaal van Mercalli
Het verschil tussen de schaal van Richter en de schaal van Mercalli is dat de schaal van Mercalli de intensiteit van een aardbeving kenmerkt op basis van de waargenomen gevolgen, terwijl de schaal van Richter de omvang van een aardbeving beschrijft door de seismische golven te meten die deze veroorzaken. De twee schalen gebruiken verschillende toepassingen en meetmethoden.
De schaal van Richter werd in 1935 gemaakt door Charles Richter en zijn collega Beno Gutenberg en is vandaag de dag nog steeds de meest gebruikte schaal voor het meten van aardbevingen. Het is oorspronkelijk gemaakt om de omvang van meerdere aardbevingen in een specifiek gebied van Californië te vergelijken. Later werd het aangepast voor gebruik over de hele wereld. De schaal van Richter is objectiever, maar de schaal van Mercalli is persoonlijk.
De schaal van Mercalli, die dateert uit de 19e eeuw, is nog ouder. Het dankt zijn naam aan veranderingen die in de jaren 1890 door een Italiaanse vulkanoloog genaamd Giuseppe Mercalli zijn aangebracht. Toevallig was het Charles Richter die de schaal herwerkte naar de MMI-schaal, ook wel de Modified Mercalli-schaal genoemd, die nog steeds in gebruik is.
Vergelijkingstabel tussen schaal van Richter en schaal van Mercalli
| Parameters van vergelijking: | De schaal van Richter | Mercalli-schaal |
| Beschrijving | De schaal van Richter is gemaakt om een enkele waarde te geven aan de hoeveelheid energie die wordt opgewekt tijdens een aardbeving. | De schaal van Mercalli geeft een numerieke waarde aan de effecten van een aardbeving. |
| Ontwikkeld in | 1935 | 1884 en 1906 |
| Ontwikkeld door | Charles Francis Richter | Giuseppe Mercalli |
| Meeteenheid | De schaal van Richter kwantificeert de omvang van de seismische activiteit van een aardbeving en andere numeriek kwantificeerbare regio's. | De schaal van Mercalli wordt gebruikt om de omvang van een aardbeving te bepalen. |
| Meetapparaat | observatie | Seismograaf |
Wat is de schaal van Richter?
Charles Richter creëerde de schaal van Richter Magnitude in 1935. Het was oorspronkelijk ontworpen om de omvang van verschillende aardbevingen in een bepaald gebied van Californië te vergelijken met behulp van de Wood-Anderson torsie-seismograaf. Uiteindelijk heeft hij de schaal aangepast om de omvang van aardbevingen over de hele wereld te kunnen meten. Een seismograaf meet de energie die wordt opgewekt door een aardbeving op de schaal van Richter.
Het berekenen van de logaritme van de amplitude van de golven die door de seismograaf zijn geregistreerd, levert een logaritmische schaal op basis van 10 op. De meeste hedendaagse aardbevingen worden gemeten op de schaal van Richter, waardoor wetenschappers de sterkte van aardbevingen op verschillende locaties kunnen vergelijken. De schaal van Richter is een wetenschappelijke meetmethode op basis van de omvang van een aardbeving, waarmee professionals de intensiteit van aardbevingen op verschillende tijdstippen en in verschillende delen van de wereld of zelfs delen van de wereld nauwkeuriger kunnen vergelijken.
Bij het vergelijken van de metingen is een VIII op de schaal van Mercalli ongeveer gelijk aan een 6 of 7 op de schaal van Richter, wat suggereert dat schoorstenen instorten en structuren worden beschadigd. De schaal van Richter loopt van 2,0 tot 10,0, of misschien groter, maar een dergelijke gebeurtenis is nooit gedocumenteerd. De consistentie van de schaal verandert afhankelijk van de afstand tot het epicentrum, maar de beving als geheel krijgt een enkel nummer toegewezen.
Wat is Mercalli-schaal?
De seismische maatstaf is de intensiteitsschaal van Mercalli. Het kent een nummer toe aan een aardbeving van I tot XII, op basis van de gevolgen ervan. De schaal van Richter meet de energie die wordt geproduceerd tijdens een aardbeving, terwijl de schaal van Mercalli de hoeveelheid schade beoordeelt die een aardbeving kan veroorzaken.
Op een schaal van I (niet gevoeld) tot XII (complete verwoesting), meet de Mercalli-schaal de effecten van een aardbeving op het aardoppervlak, mensen, natuurlijke voorwerpen en door de mens gemaakte gebouwen. De Mercalli Intensity Scale beoordeelt de ernst van een aardbeving door te kijken naar hoe deze mensen, het milieu en het aardoppervlak beïnvloedt.
De Mercalli-intensiteitsschaal is alleen nuttig voor het evalueren van aardbevingen in bevolkte gebieden, en wordt niet als bijzonder wetenschappelijk beschouwd omdat de getuigenissen van getuigen kunnen verschillen en de veroorzaakte schade mogelijk niet precies de omvang van een aardbeving weergeeft. Het wordt echter gebruikt om de schade van aardbevingen op verschillende locaties te vergelijken.
Belangrijkste verschillen tussen de schaal van Richter en de schaal van Mercalli
Gevolgtrekking
De schaal van Mercalli is minder bruikbaar dan de schaal van Richter vanwege zijn subjectiviteit tegenover de objectiviteit van Richter. De schaal van Richter heeft een bereik van waarden van 2,0 tot 10,0, terwijl de schaal van Mercalli een bereik heeft van waarden van I tot XII. De schaal van Richter wordt beduidend breder gebruikt dan de Mercalli-schaal, die vooral gebaseerd is op ooggetuigenclaims voor schade en verlies.
Omdat aardbevingen destructief kunnen zijn, zoeken mensen naar een mechanisme om te voorspellen wanneer en waar aardbevingen zullen plaatsvinden. De seismograaf is geboren om dit probleem op te lossen. Alle apparatuur die grondbewegingen analyseert, inclusief seismische golven veroorzaakt door aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en andere seismische bronnen, wordt een seismograaf genoemd.
De Mercalli-schaal is niet zo goed in het detecteren van aardbevingen, vooral in landelijke gebieden waar schade en kracht niet meteen duidelijk zijn. Omdat het is gebaseerd op ooggetuigenverslagen van het verlies en de schade van de aardbeving, wordt de schaal als minder wetenschappelijk beschouwd.
