Gedeeltelijke tromboplastinetijd (PTT) en geactiveerde gedeeltelijke tromboplastinetijd (aPTT) zijn twee soorten medische tests die de bloedstolling evalueren en karakteriseren. Met behulp van deze tests kunnen medische experts bloedings- en stollingsstoornissen en de intrinsieke paden van verschillende stollingsfactoren evalueren. In de aPTT-test wordt een activator toegevoegd terwijl er in de PTT-test geen activator is.
PTT versus aPTT
Het verschil tussen PTT en aPTT is dat er in de PTT-test geen activator is, dus er is geen kans om de snelheid van de stollingstijd te verhogen. In het geval van aPTT wordt een activator toegevoegd die de snelheid van de stollingstijd verhoogt en resultaten kunnen worden verkregen bij een smaller referentiebereik. Dit is de reden waarom het referentiebereik van PTT 60-70 seconden is, terwijl het referentiebereik van aPTT 30-40 seconden is.
In eenvoudige bewoordingen is PTT een medische test die wordt uitgevoerd om de totale tijd te evalueren die een persoon nodig heeft om het bloed te laten stollen. Deze helpen bij het diagnosticeren van verschillende bloedingsstoornissen zoals bloedingen en trombose. Voor de PTT-test wordt oxalaat of citraat toegevoegd aan een reageerbuis waarin het bloedmonster wordt afgenomen.
aPTT is ook een medische test voor bloedstolling, maar in plaats van de tijd te meten die nodig is voor bloedstolling, evalueert het de stollingsfactoren van de intrinsieke route. Bij deze test wordt een activator gebruikt om de stollingstijd sneller te laten verlopen en is deze ook gevoeliger voor heparinetherapie.
Vergelijkingstabel tussen PTT en aPTT
| Parameters van vergelijking: | PTT | aPTT |
| Definitie | PTT is een type test dat de tijd meet die nodig is voor bloedstolling om stollingsstoornissen te diagnosticeren. | aPTT is de test van geactiveerde bloedstolling die de effectiviteit van heparine meet. |
| Betekenis | PTT evalueert voornamelijk zowel de hoeveelheid als de prestatie van verschillende eiwitten die bekend staan als stollingsfactoren. | aPTT onderzoekt stollingsfactoren I (fibrinogeen), II (protrombine), V, VIII, IX, X, XI en XII. |
| Functies | PTT fungeert voornamelijk als een sonde voor onverklaarbare bloedingen of stolsels in lichaamsdelen. De test helpt bij het beoordelen van hemostase. | aPTT wordt gebruikt als een medische screeningtest om de intrinsieke routes van de stollingsfactoren te evalueren. |
| stollingsfactoren | PTT evalueert en meet de stollingsfactoren VIII, IX, X en XII. | aPTT evalueert en meet de stollingsfactoren V, VIII, IX, X, XI en XII. |
| Heparinegevoeligheid | PTT is minder gevoelig voor heparine, dat een antistollingsmiddel is. | aPTT is gevoeliger voor heparine in vergelijking met PTT. |
| Referentiegebied | 60-70 seconden is het referentiebereik van PTT en het is de normale tijd van bloedstolling. | 30-40 seconden is het referentiebereik van aPTT en wordt verkleind door een activator toe te voegen. |
| Kritieke waarden | Als de PTT-waarde hoger is dan 100 seconden, duidt dit op een spontane bloeding. | Als de aPTT-waarde hoger is dan 70 seconden, duidt dit op een spontane bloeding. |
Wat is PTT?
PTT is een medische test om de tijd te meten die bloed nodig heeft om te stollen. Een PTT-test controleert de functies van specifieke stollingsfactoren als een van deze ontbreekt of abnormaal gedrag vertoont. De meest voorkomende bloedingsstoornis is hemofilie. PTT helpt dus om te achterhalen of er sprake is van overmatig bloeden of overmatig bloedstolsel.
Er zijn verschillende redenen waarom men een PTT-test zou moeten doen. Als een persoon last heeft van hevige bloedingen of gemakkelijk blauwe plekken krijgt, moet een PTT-test worden gedaan. Veel mensen hebben een bloedstolsel in een ader of slagader waardoor het risico op hartaanvallen en beroertes toeneemt.
PTT-tests kunnen alleen meerdere lichaamsaandoeningen analyseren door de stollingstijd te evalueren. Het kan bijvoorbeeld elke leverziekte, vitamine K-tekort en auto-immuunziekten zoals lupus-anticoagulant-syndroom diagnosticeren.
Wat is een PTT?
aPTT is ook een bloedstollingstest die de stollingsfactoren van de intrinsieke routes onderzoekt. Bij deze test wordt een activator gebruikt zodat de bloedstollingstijd wordt teruggebracht tot 30-40 seconden. Een aPTT-test kan uitvinden hoe verschillende stollingsfactoren in het lichaam van een persoon werken.
Deze test is erg nuttig om de bloedstolling te controleren bij mensen die heparinetherapie ondergaan. Grote doses warfarine kunnen de resultaten van deze test beïnvloeden. Het is dus ook verstandig om een medisch deskundige te raadplegen voordat u deze test ondergaat.
aPTT-test is een zeer geavanceerde test voor bloedstollingsprestaties en heeft daarom veel PTT-tests vervangen. Voor deze test wordt ontkalkt bloed gebruikt en het kan het tekort aan stollingsfactoren V, VII, IX, X, XI en XII in het bloed diagnosticeren.
Belangrijkste verschillen tussen PTT en aPTT
Gevolgtrekking
Hoewel PTT en aPTT verschillende kenmerken hebben, zijn het beide soorten medische tests die worden gebruikt om bloedstollingsstoornissen te onderzoeken en te evalueren. Bij beide tests wordt bloedplasma gebruikt.
Deze tests zijn belangrijk omdat het noodzakelijk is om elke bloedstollingsstoornis te evalueren. Het zeer geringe stollingsvermogen kan het risico op overmatig bloeden vergroten, terwijl overmatige bloedstolling de bloedstroom kan belemmeren.
