Eiken en esdoorns behoren beide tot de familie van bladverliezende angiospermen. Beide worden dus over het algemeen geclassificeerd als hardhout. Eiken- en esdoornhout hebben bepaalde overeenkomsten, zoals duurzaamheid en gewicht, maar verschillen nog steeds veel in kleur en nerfpatronen. De verschillen tussen eiken en esdoorns zijn dus behoorlijk opmerkelijk, en je kunt ze niet foutief van elkaar onderscheiden.
Eik versus esdoorn
Het verschil tussen eiken en esdoorn is dat eiken tot de Quercus-familie behoren, terwijl esdoorns tot de Acer-familie behoren. Veel eiken delen kleine stekels en hangende katjes. Aan de andere kant heeft esdoorn bloemen die variëren van rood tot oranje. Eiken geven gedempte en rijke tinten rood, goud en bruin, terwijl esdoorn tinten heeft van vurig rood tot fel geel.
Eiken zijn aantrekkelijke bomen, hard van aard, en worden daarom ook voor hetzelfde gebruikt. Hun botanische naam betekent 'Mooie boom'. Ze worden gebruikt voor het maken van meubels, van hout, om schaduw te bieden en voor medicinale doeleinden. De vorming van gallen wordt in de herfst en zomer op enkele eiken aangetroffen en bevat eieren van insecten.
Esdoorn heeft opvallende bladeren en herfstkleur. Er zijn een aantal esdoorns van verschillende hoogtes - van zeer klein tot een hoogte van 60ft of meer. Ze zijn gevoelig voor een aantal plagen en insecten. Symptomen van de achteruitgang van de bomen treden meestal op in stedelijke locaties vanwege vervuiling, bodemzouten, enz.
Vergelijkingstabel tussen eiken en esdoorn
| Parameters van vergelijking: | Eik | esdoorn |
| geslachtsnaam | Quercus | Acer |
| bladvorm | Ovaal tot langwerpig met een smalle basis | Onregelmatig ovaal, kronkelig en puntig |
| Fruit verkregen | Ze hebben eikels | Ze bezitten samara's |
| Hout textuur | Korrelig | Zacht |
| Hout kleur | Crème of wit | Wit-geel of roodbruin |
Wat is eik?
Eik is een struik of boom die behoort tot de beukenfamilie (Fagaceae). Afgezien van de naam eiken, kunnen ze ook bekend staan onder namen als zijdeachtige eiken, steeneiken en zij-eiken, afhankelijk van de soort die het geslacht van Quercus bezit.
Eiken zijn in principe inheems op het noordelijk halfrond. Ze kunnen ook worden gezien in de actuele en koele gematigde streken van Noord-Afrika, Azië en Amerika. Er zouden ongeveer 500 bestaande eikensoorten over de hele wereld beschikbaar kunnen zijn.
Ze kunnen worden ingedeeld in drie groepen: witte, rode en zwarte eiken. Witte eiken hebben niet-borstelige, getipte en gladde bladeren. Ze hebben soms ook glandulaire marges. De eikel evolueert in één seizoen, ontkiemt in een paar dagen na de watervallen en bezit zoet smakende zaden.
Zwarte of rode eiken hebben mooie borstelharen en bezitten met eikelhaar omzoomde schelpen. De vruchten zijn vrij bitter van smaak en ontwikkelen zich volledig tegen het einde van het tweede groeiseizoen.
Eiken kunnen moeiteloos worden vermeerderd vanuit eikels en groeien ook uitstekend in matig rijke, vochtige grond of zanderige, droge grond. De meeste eiken ontwikkelen zich opnieuw uit de stronk van spruiten. Ze zijn langlevend en winterhard, maar kunnen geen schaduw verdragen en kunnen verwend worden door eikenverwelkingsschimmel en bladetende organismen.
Wat is esdoorn?
De struiken en bomen die onder het geslacht Acer worden gehouden, worden esdoorns genoemd. Er zijn ongeveer 132 soorten esdoorns over de hele wereld. Ze zijn in wezen inheems in Azië, maar je kunt ze spotten in Noord-Amerika, Europa en Noord-Afrika.
Esdoorns worden beschouwd als een van de meest prominente sierbomen die je kunt planten in parken, gazons en langs de straten. Verschillende soorten kunnen ook worden gebruikt om ahornsiroop te krijgen en hardhout te pakken om meubels te maken.
De kleinere esdoorn omvat de soort genaamd veld- of haagesdoorn, ginnala-esdoorn, enz. Ze zijn erg handig in heggen of schermen en hebben uitstekende bladeren tijdens vallen. De wijnstokesdoorns zijn de struikachtige, wijdverspreide esdoorns met prachtige paarse en witte bloemen.
De middelgrote esdoorns zijn meestal ongeveer 30 voet lang. Dergelijke esdoorns zijn de Miyabe-esdoorn, de esdoorn met grote tanden en de esdoorn van het Coliseum. Ze zien er geelachtig goudkleurig uit, hebben een mooie afbladderende bast en driedelige bladeren.
Grote esdoorns zijn over het algemeen groter dan 30 meter en worden eigenlijk geplant voor schaduwdoeleinden. Deze omvatten rode, zilveren en suikeresdoorns. Ze bezitten een oranje-heldere bladval en zorgen voor hout dat behoorlijk donkerder is dan de andere esdoornbossen.
Belangrijkste verschillen tussen eiken en esdoorn
Gevolgtrekking
Zowel eiken als esdoorn behoren tot de hardhoutfamilie en hebben om deze reden veel overeenkomsten. Maar meer dan overeenkomsten, bezitten ze veel opmerkelijke verschillen. Het bladpatroon van eiken vertoont een spiraalvormige opstelling met gladde, gekartelde en gemarginaliseerde bladeren. Terwijl een esdoornblad vrijwel puntig is, en dit zorgt voor een duidelijk verschil tussen beide.
Als we kijken naar de hardheidsfactor, zijn eiken iets minder hard dan esdoorn en veel duurzamer dan esdoorn.
Daarmee zijn eiken in overvloed te vinden en veel diverser dan esdoorns. Ondanks dit feit delen ze allebei bijna vergelijkbare locaties met betrekking tot groei, d.w.z. bergen tot kustgebieden.
Wanneer het hout poriën heeft die met het blote oog zichtbaar zijn, kun je herkennen dat het hout eikenhout is. Terwijl, wanneer het hout vers is gekapt en een romige en lichte tint heeft die donkerder wordt tot geelachtige of bruinrode tint bij blootstelling aan zonlicht, je kunt herkennen dat het hout esdoorn is.
Beide zijn prachtige bomen om van te houden. Gewoon de juiste keuze maken is wat men heeft gedaan.
