Elke televisiestandaard is in veel verschillende opzichten anders dan de andere. De aangenomen televisienormen verschillen ook van land tot land. De drie meest gebruikte televisiestandaarden zijn NTSC, PAL en SECAM. Ook kan een video uit een land dat een bepaalde televisiestandaard gebruikt, niet worden afgespeeld in een land dat een andere standaard gebruikt.
NTSC versus PAL
Het verschil tussen NTSC en PAL is dat NTSC vóór PAL werd geïntroduceerd en daarom een meer geavanceerde standaard is. Er zijn andere verschillen met betrekking tot hun afkorting, videobandbreedte, geluidsdrager, bandbreedte, verticale frequentie, horizontale frequentie, kleurhulpdraaggolffrequentie en het aantal lijnen in elk frame.
Een commissie die het analoge televisiekleurensysteem heeft ontwikkeld, is de National Television System Committee, gewoonlijk de NTSC genoemd. Dit systeem werd geïntroduceerd in 1954, Amerika en regeerde tot het tijdperk van digitale conversie. Het maakt deel uit van de drie primaire en algemeen aanvaarde standaarden, waaronder PAL en SECAM.
Voor Analog Television is een kleurcoderingssysteem ontwikkeld. Deze standaard werd gebruikt in televisie-uitzendingen. Het wordt de Phase Alternating Line genoemd, of beter bekend als PAL. Deze standaard maakte ook deel uit van de drie veelgebruikte televisiestandaarden, waaronder NTSC en SECAM. Ook deze wordt vervangen door digitale standaarden.
Vergelijkingstabel tussen NTSC en PAL
| Parameters van vergelijking: | NTSC | VRIEND |
| Afkorting | NTSC is een afkorting voor de National Television System Committee. | PAL is een afkorting voor de Phase Alternation by Line. |
| Videobandbreedte | Het heeft een 4,2 MHz videobandbreedte. | Het heeft een videobandbreedte van 5,0 MHz. |
| Geluidsdrager | Het heeft een 4,5 MHz geluidsdrager. | Het heeft een 5,5 MHz geluidsdrager. |
| Bandbreedte | Het heeft een bandbreedte van 6 MHz. | Het heeft een bandbreedte van 7 tot 8 MHz. |
| Verticale frequentie | Het heeft een verticale frequentie van 60 Hz | Het heeft een verticale frequentie van 50 Hz |
| Lijnen/Veld | Er worden 30 frames per seconde verzonden. Er zijn 525 scanlijnen in elk frame. | Er zijn 625 scanlijnen in elk frame. |
| Horizontale frequentie: | 15.734 kHz horizontale frequentie | 15,625 kHz horizontale frequentie |
| Kleur hulpdraaggolffrequentie | 3,579545 MHz kleur hulpdraaggolffrequentie | 4.433618 MHz Kleur Subdraaggolffrequentie |
Wat is NTSC?
Een commissie die het analoge televisiekleurensysteem heeft ontwikkeld, is de National Television System Committee, gewoonlijk de NTSC genoemd. Dit systeem werd geïntroduceerd in 1954, Amerika en regeerde tot het tijdperk van digitale conversie. Het maakt deel uit van de drie primaire en algemeen aanvaarde standaarden, waaronder PAL en SECAM. Deze commissie is begin jaren veertig opgericht. Het belangrijkste doel was om conflicten tussen concurrenten op te lossen door een landelijk analoog televisiesysteem in de VS te introduceren. Het is een standaard die oorspronkelijk in 1941 is ontwikkeld. Ook ontbrak het destijds aan kleurvoorziening.
De tweede norm die in 1953 werd aangenomen, stond echter kleurentelevisie-uitzendingen toe. Deze standaard was ook in harmonie met back en white receivers, die toen al bestonden. Dit was het eerste uitgezonden kleurensysteem dat erg beroemd was. Het werd door bijna iedereen geadopteerd en domineerde de markten tot het begin van de jaren 2000. Later werden nieuwe systemen gelanceerd, waarvan ATSC een van de populaire was. Veel delen van de landen, zoals Amerika, Zuid-Korea, Japan, enzovoort, gebruiken de NTSC- of de National Television System Committee-standaard. Nu zijn de meeste van deze landen echter overgestapt op nieuwe en populaire digitale standaarden die vandaag beschikbaar zijn.
Wat is PAL?
Voor Analog Television is een kleurcoderingssysteem ontwikkeld. Deze standaard werd gebruikt in televisie-uitzendingen. Het wordt de Phase Alternating Line genoemd, of beter bekend als PAL. Deze standaard maakte ook deel uit van de drie veelgebruikte televisiestandaarden, waaronder NTSC en SECAM. Ook deze is vervangen door digitale standaarden. De meeste Europese landen en ook enkele Afrikaanse landen hebben dit systeem overgenomen. Rond de jaren vijftig begonnen in West-Europese landen plannen te ontstaan voor de introductie van kleurentelevisie.
Dit was ook het moment waarop veel verschillende problemen met de NTSC naar voren waren gekomen, waaronder transmissie- en weersomstandigheden. In het proces om deze problemen van NTSC te overwinnen, kwamen alternatieve standaarden naar voren. Om de tekortkomingen van NTSC te verhelpen, werden alternatieve standaarden bedacht, wat leidde tot de ontwikkeling van de PAL- en SECAM-standaarden. Oplossingen vinden voor NTSC-problemen. Het belangrijkste doel van deze normen was om een gekleurd beeld te bieden, samen met een frequentie van 50 Hz en meer scanlijnen in een frame.
Belangrijkste verschillen tussen NTSC en PAL
Gevolgtrekking
NTSC en PAL waren twee van de meest gebruikte televisiestandaarden in uitzendsystemen ter wereld. NTSC was de eerste die zo'n breed publiek verzamelde. Omdat het in de jaren veertig werd ontwikkeld en pas tien jaar later werd bijgewerkt, vertoonde het ook veel zwakke punten. De belangrijkste zwakke punten waren de visuals, frames en weergerelateerde problemen. Deze moesten worden opgelost.
En voor dit doel werden andere normen ontwikkeld. De nieuwe standaard PAL had een gekleurd beeld en een betere frequentie. Als we de vergelijking zien, zijn veel aspecten van de PAL-standaard beter dan de NTSC. Er is een verschil van 0,8 MHz in de videobandbreedte, 1,0 MHz verschil in geluidsdrager, enzovoort. Beiden bleven echter populair tot de jaren 2000. Daarna worden ze vervangen door nieuwe digitale standaarden.
