In de chemie worden verschillende verbindingen gevormd door verschillende soorten bindingen tussen de moleculen. Verschillende factoren bepalen welk type binding tussen verschillende moleculen moet worden gevormd en het type moleculen speelt een grote rol bij de vorming van dergelijke bindingen. Een binding is een aantrekkingskracht tussen twee moleculen.
Ionische obligaties versus covalente binding
Het belangrijkste verschil tussen ionische bindingen en covalente bindingen is dat ionische bindingen worden gevormd tussen moleculen die geladen ionen bevatten, terwijl covalente bindingen tussen moleculen worden gevormd door het onderling delen van elektronen. Een ionische binding wordt gevormd door elektrische aantrekking tussen twee moleculen, terwijl een covalente binding wordt gevormd door de aanwezigheid van elektronen.
Bij ionische verbindingen wordt een ionische binding gevormd. Ionische verbindingen zijn gemaakt van moleculen die geladen ionen bevatten, die positief of negatief geladen kunnen zijn. Dit creëert dus een aantrekkingskracht tussen de moleculen omdat tegengestelde ladingen elkaar aantrekken. Deze aantrekkingskracht resulteert in de vorming van de binding.
Covalente bindingen worden meestal gevormd tussen niet-metalen. Dit type binding wordt gevormd door het delen van elektronen tussen twee moleculen. Omdat een van de moleculen in een covalente verbinding elektronendeficiënt is, ontvangt het het vereiste aantal elektronen van de donormoleculen om de stabiele covalente verbinding te creëren.
Vergelijkingstabel tussen ionische en covalente binding
| Parameters van vergelijking: | Ionbinding | Covalente binding |
| creatie | Ionische bindingen worden gevormd door de overdracht van ionen tussen moleculen | Covalente bindingen worden gevormd door het delen van elektronen tussen twee moleculen |
| Staat van verbinding | De gevormde verbindingen zijn alleen aanwezig in vaste toestand | De gevormde verbindingen zijn aanwezig in alle toestanden van materie |
| Type moleculen | De binding vindt plaats tussen een metaal en een niet-metaal | De binding vindt plaats tussen twee niet-metalen |
| Polariteit | Ionische verbindingen zijn niet-polair | Covalente verbindingen zijn polair |
| Smeltpunt | Ionische verbindingen hebben hogere smeltpunten | Covalente verbindingen hebben lagere smeltpunten |
Wat is Ionische binding?
Een ionische binding is een van de drie soorten bindingen die tussen moleculen voorkomen en een ionische verbinding vormen. De binding vindt plaats tussen een metaal en een niet-metaal, en een van de meest voorkomende voorbeelden van een dergelijke verbinding is zout (NaCl), waarin natrium (Na) een metaal is en chloor (Cl) een niet-metaal is.
Het is een sterke binding en kan niet zo gemakkelijk worden verbroken als in het geval van covalente bindingen. De binding vindt plaats door het delen van elektronen tussen het metaal en het niet-metaal.
Omdat een van de moleculen in een ionische verbinding elektronenarm is, terwijl het andere molecuul elektronenrijk is, creëert het een aantrekkingskracht tussen de twee moleculen.
De elektrostatische aantrekkingskracht resulteert in de interactie tussen de twee moleculen, wat resulteert in het delen van elektronen van het elektronenrijke atoom naar het elektron-deficiënte atoom.
Het donoratoom of -molecuul draagt het atoom volledig over aan het ontvangende molecuul of atoom, wat resulteert in een sterke en schone binding tussen de twee moleculen.
Enkele van de kenmerken van dergelijke ionische verbindingen zijn hun hoge smeltpunten en hoge elektrische geleidbaarheid in gesmolten of opgeloste toestand. Ionische verbindingen zijn ook zeer goed oplosbaar in water.
Wat is covalente binding?
Een covalente binding is een soort chemische binding tussen moleculen die leidt tot de vorming van een covalente verbinding. Het is de zwakste van de drie soorten chemische bindingen en de moleculen in een covalente verbinding kunnen gemakkelijk worden gescheiden.
Covalente bindingen worden gevormd tussen twee niet-metalen en de binding van metalen van moleculen hangt af van het aantal elektronen valentieschil.
De binding vindt plaats door het delen van elektronenparen en dit delen van elektronen vindt plaats voor het handhaven van het chemische evenwicht tussen de moleculen of atomen. Het delen van elektronen tussen twee onstabiele moleculen creëert een stabiele valentieschil in beide moleculen.
Wanneer beide atomen hun volledige valentietoestand hebben bereikt, wordt de binding gevormd tussen de twee atomen of moleculen. Het gedeelde elektronenpaar is aanwezig tussen beide atomen om de stabiliteit van de verbinding te behouden.
Het meest voorkomende voorbeeld van een covalente binding is tussen de twee waterstofatomen in een H2-molecuul. In een H2-molecuul delen de twee waterstofatomen twee elektronen, wat leidt tot een covalente binding.
De belangrijkste factor die nodig is voor de vorming van een covalente binding zijn de elektronegativiteiten van de moleculen. Twee atomen met vergelijkbare elektronegativiteiten resulteren in een covalente binding.
Belangrijkste verschillen tussen ionische en covalente binding
Gevolgtrekking
In de natuur worden chemische verbindingen gevormd door een van de drie chemische bindingen, Ionische binding, Covalente binding en Coördinatenbinding. Ionische bindingen en covalente bindingen leiden, zoals de naam al doet vermoeden, tot ionische en covalente verbindingen.
Van deze twee verbindingen zijn Ionische verbindingen stabieler, omdat de Ionische binding een sterkere binding is dan de Covalente binding. Dit komt door de aard van de vorming van de bindingen.
Een ionische binding wordt gevormd tussen een positief geladen ion en een negatief geladen ion, vanwege de elektrostatische aantrekkingskracht tussen de twee ionen. Dit resulteert in een stabielere verbinding, evenals een sterkere binding.
Een covalente binding aan de andere kant vindt plaats tussen een elektron-deficiënt molecuul of atoom en een elektronenrijk molecuul of atoom. de verbinding wordt pas gestabiliseerd nadat een paar elektronen tussen de twee moleculen is gedeeld om de valentieschil te vullen.
Dus omdat er een wederzijdse uitwisseling van elektronen is in een covalente binding, resulteert dit in een zwakkere binding die gemakkelijk kan worden verbroken.
