Er zijn veel specialismen in de eerstelijnsgezondheidszorg, waardoor het voor toekomstige artsen moeilijk is om te beslissen welke ze willen. Als het gaat om het onderscheid tussen interne geneeskunde en huisartsgeneeskunde, die beide gewoonlijk 'huisartsen' worden genoemd, kan het behoorlijk lastig worden. Hetzelfde geldt voor Interne Geneeskunde en Huisartsgeneeskunde.
Interne geneeskunde versus huisartsenpraktijk
Het verschil tussen interne geneeskunde en huisartsenpraktijk is dat huisartsgeneeskunde zich, in overeenstemming met de naam, richt op het verstrekken van gezondheidszorg voor het hele gezin, van zuigelingen tot bejaarden. Aan de andere kant concentreert de opleiding interne geneeskunde zich uitsluitend op volwassenen, met expertise in zowel de eerstelijnszorg als de specialisaties interne geneeskunde.
Volgens het American College of Physicians (ACP) zorgen internisten gedurende hun hele leven voor patiënten, van adolescentie tot ouderdom. Door hun specifieke opleiding kunnen ze complexe diagnostische puzzels oplossen, maar ook ernstige ernstige ziekten en scenario's met veel kwalen.
De huisartspraktijk is inderdaad zeer veelomvattend in die zin dat men een persoonlijke relatie met de patiënten en leden van hun groep kan opbouwen en de patiënten op elk moment in het leven van dienst kan zijn. Doorgaans is een eerstelijnsgezondheidszorgprofessional het eerste toegangspunt van een patiënt tot het medische systeem, en de arts waar mensen zich als eerste wenden voor alle zorgbehoeften.
Vergelijkingstabel tussen interne geneeskunde en huisartsenpraktijk
| Parameters van vergelijking: | Inwendig medicijn | Familie oefening |
| Gericht op groep | Oudere patiënten vormen de hoeksteen van de interne geneeskunde. | Zowel kinderen als volwassenen worden in de huisartsgeneeskunde behandeld. Bijgevolg zal een huisarts goed thuis zijn in ziekten en moeilijkheden die ouderen treffen, van pasgeborenen tot senioren, wanneer men een afspraak met hem maakt. |
| Training Basisniveau | Daarnaast volgen interne geneeskunde professionals een opleiding in algemene gezondheids- en chirurgische zaken (inclusief preventieve zorg), maar deze praktijk is gericht op volwassenen. | Zorg- en welzijnskwesties die van invloed zijn op patiënten van alle leeftijdsgroepen, worden onderwezen aan huisartsen. |
| Ziekenhuiszorg | Internisten zijn veel meer geneigd om naast de poliklinische behandeling in hun praktijk ook medische behandelingen te geven. Zowel klinische als ambulante klinische diensten zijn een specialiteit van internisten, die uitgebreide training en instructie hebben gekregen. | Intramurale zorg is niet uitgesloten voor een huisarts, maar veel van hun expertise is gericht op poliklinische behandelingen, waarbij de klinische vereisten worden behandeld aan specialisten. |
| Gespecialiseerd in | Interne geneeskunde is een vakgebied. Diagnostiek en behandeling van ernstige orgaanziekten maken deel uit van het toepassingsgebied. | Mensen en gezinnen van alle leeftijden en geslachten kunnen baat hebben bij huisartsgeneeskunde, die deel uitmaakt van de eerstelijnszorg. |
| Omgaan met kindergeneeskunde | Verloskunde en kindergeneeskunde maken geen deel uit van de opleiding tot internist. Volwassen geneeskunde is de primaire focus van deze bewoners. | Naast het werken met geriatrische interne geneeskunde, zijn huisartsengeneeskunde verplicht om pediatrische rotaties te voltooien als onderdeel van hun residency-training. |
Wat is interne geneeskunde?
Wat betreft interne geneeskunde artsen, ze zijn ook even belangrijk. Als gevolg hiervan zijn ze gespecialiseerd in de gezondheid van volwassenen. Kinderen of pasgeborenen daarentegen worden niet behandeld door artsen die gespecialiseerd zijn in interne geneeskunde en worden geconfronteerd met een verscheidenheid aan medische praktijken, vergelijkbaar met een gezin.
Het blijkt dat internisten steeds vaker kiezen voor subspecialisatie in een bepaald vakgebied, waardoor ze beter geïnformeerd zijn in het door hen gekozen vakgebied.
Door hun continue poliklinische ervaringen tijdens de opleiding kunnen internisten heel goed medische diensten verlenen aan volwassenen, vooral voor klinisch gecompliceerde gevallen.
Bovendien stellen hun vaardigheden hen in staat om effectief samen te werken met iemands subspeciale interne geneeskunde-collega's bij het aanpakken van verschillende patiënten (zoals patiënten met implantaten, kanker of immuundeficiëntie) en om zieke mensen soepel over te zetten van poliklinische naar klinische instellingen (en omgekeerd) wanneer ze een ziekenhuisopname nodig hebben.
Wat is gezinspraktijk?
Er zijn veel onderwerpen die huisartsen behandelen, die niet allemaal beperkt zijn tot kindergeneeskunde, medicijnen voor volwassenen en gynaecologie, evenals chirurgische patiëntenhuidzorg, intensive care, sportgeneeskunde en geestelijk welzijn, evenals radiologie en nucleaire geneeskunde.
Een huisarts behandelt patiënten van verschillende leeftijden, geslachten en oriëntaties. De continuïteit van de behandeling die een huisarts biedt, is een van de grootste voordelen van een bezoek aan een huisarts. Als medische partner helpt een huisarts patiënten om gezond te blijven, chronische aandoeningen zoals diabetes of hartaandoeningen te beheersen en relevante aandoeningen zoals pijn op de borst of herpes te vinden.
Als medische partner helpt een huisarts patiënten om gezond te blijven, chronische aandoeningen zoals diabetes of hartaandoeningen te beheersen en relevante aandoeningen zoals pijn op de borst of herpes te vinden. Volgens de American Academy of Family Physicians werken ze ook samen met andere professionals wanneer gespecialiseerde zorg nodig is (AAFP).
Belangrijkste verschillen tussen interne geneeskunde en huisartsenpraktijk
Gevolgtrekking
Er is geen duidelijke winnaar tussen interne geneeskunde en huisartsgeneeskunde. Aspirant-artsen moeten eerst naar een medische school gaan die hen de basisopleiding kan bieden die ze nodig hebben om productief te zijn voordat ze een specialisatie kiezen.
Deze twee categorieën artsen hebben te maken met een breed scala aan medische aandoeningen en patiënten. Zoals het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics aangeeft, zouden zowel internisten als huisartsen een nieuwe reeks eigenschappen bij elk individu moeten onderzoeken, wat aannemelijk klinkt.
Ook voor internisten, die te maken hebben met zwaardere ziektegevallen, is het vermogen om onder druk te werken essentieel. Omdat ze zoveel tijd doorbrengen met patiënten en hun families, moeten huisartsen ook over goede interpersoonlijke vaardigheden beschikken.
