Er zijn talloze labels die worden gebruikt om een handicap te karakteriseren, maar als het daar ook op aan komt, zijn er 2 soorten: intellectueel en ontwikkelingsgericht. Hoewel ontwikkelingsstoornissen mensen met intellectuele stoornissen kunnen omvatten, zijn de twee aandoeningen niet altijd hetzelfde. Laten we enkele van deze twee verschillende groepen nader bekijken en ook wat elk inhoudt.
Intellectuele handicap versus ontwikkelingsstoornis
Het verschil tussen verstandelijke beperkingen en ontwikkelingsstoornissen is dat verstandelijke beperking een type ontwikkelingsstoornis is. De term "ontwikkelingsstoornis" verwijst naar een breed scala aan aandoeningen. Dus in zekere zin is een dwarslaesie slechts een lichamelijke ziekte. Dementie is een vorm van cognitieve stoornis.
Intellectuele handicap (ID), ook wel een generieke leermoeilijkheid genoemd en was ooit mentale retardatie (MR), is een neurologische ontwikkelingsziekte die wordt gekenmerkt door een duidelijk verminderde intellectuele en gedragscompetentie. Syndromale intellectuele stoornissen omvatten het syndroom van Down en het fragiele X-syndroom.
Ontwikkelingsstoornis is slechts een reeks aandoeningen die worden veroorzaakt door een handicap op een of meer van de volgende gebieden: fysiek, leren, taal of gedrag. Deze stoornissen ontstaan tijdens het vormende tijdperk, hebben een effect op de dagelijkse activiteit en duren doorgaans het hele leven van een mens.
Vergelijkingstabel tussen verstandelijke beperking en ontwikkelingsstoornis
| Parameters van vergelijking: | Verstandelijk gehandicapt | Ontwikkelingsstoornis |
| Domein | De term "intellectuele handicap" verwijst naar een enkele aandoening die zowel intellectuele als adaptieve prestaties beïnvloedt. | Aan de andere kant lijkt ontwikkelingsstoornis een breder bereik te hebben omdat het tal van aandoeningen, aangeboren gezichtsvermogen, inclusief verstandelijke beperking omvat. |
| Classificatie | Mensen met een verstandelijke beperking worden vaak geclassificeerd als licht, gemiddeld, ernstig of substantieel. | Iemand met ontwikkelingsstoornissen, maar aan de andere kant, wordt meestal geclassificeerd op basis van specifieke ziekten, afwijkingen of handicaps, zoals auditieve, visuele, cognitieve, mobiliteit, zelfzorg en begeleid wonen. |
| Leeftijd van start | Volgens diagnostische criteria vindt de ontwikkeling van verstandelijk gehandicapten plaats gedurende de kindertijd, vooral vóór de leeftijd van 18 jaar. | In het geval van ontwikkelingsstoornissen moeten dergelijke tekenen vóór de leeftijd van 22 worden gezien. |
| Lichamelijke handicap | Lichamelijke aandoeningen worden niet meegenomen in het criterium voor verstandelijke beperking. | Ontwikkelingsstoornissen omvatten echter fysieke problemen zoals zicht, gehoor, articulatie en mobiliteitsproblemen. |
| Risicofactoren en oorzaken | Genetische ziekten (fragiel X-autisme, het syndroom van Down, de stoornis van Turner, enz.), teratogenen (drugsmisbruik, uithongering, bestraling, ziekten, enz.), evenals hoofdletsel of ziekten zijn frequente oorzaken van een verstandelijke beperking. | Omdat de omvang van ontwikkelingsstoornissen breder is, zijn de risicocondities ervan en die van een verstandelijke beperking en vele andere variabelen, zoals ongevallen in het vroege leven, de leeftijd van de moeder tijdens de bevalling, blootstelling aan toxines, Rh-factorziekte, besmettelijke ziekten, genetische overerving, conceptie als evenals comorbiditeiten bij kinderen. |
Wat is een verstandelijke beperking?
Intellectuele handicaps zijn problemen die optreden vóór de leeftijd van 18 jaar en kunnen worden veroorzaakt door fysieke factoren zoals hersenverlamming of autistische persoonlijkheid, maar ook door niet-fysieke factoren anders dan een gebrek aan betrokkenheid.
Intellectuele beperkingen worden gekenmerkt door een gebrek aan emotionele capaciteiten en problemen met adaptieve handelingen zoals het omgaan met rituelen of sociale omstandigheden. Een verstandelijke beperking wordt gedefinieerd als het hebben van een lager dan gemiddeld intelligentiequotiënt (IQ) en een gebrek aan vaardigheden in het dagelijks leven.
Deze stoornis werd voorheen geclassificeerd als 'mentale retardatie'. Vanwege de voor de hand liggende walgelijke manier waarop het vaak werd gebruikt, is het woord grotendeels genegeerd door de regering van mensen en wordt het nu nauwelijks gebruikt.
Een verstandelijke beperking kan bij kinderen zeer slopend zijn. Met de juiste trainings- en ondersteuningsprogramma's en activiteiten kunnen kinderen met matige instanties vervolgens worden ontwikkeld. Extra geavanceerde gevallen vereisen nog een assistentie op het werk en thuis.
Wat is ontwikkelingsstoornis?
Ontwikkelingsstoornissen zijn stoornissen die zich manifesteren vóór de leeftijd van 22 jaar. Het zijn stoornissen die een leven lang meegaan en een of zelfs zowel intellectuele als cognitieve prestaties beïnvloeden. Sommige van deze beperkingen zijn fysiek, zoals blindheid sinds de kindertijd.
Andere, zoals mentale retardatie, hersenverlamming of zelfs andere erfelijke factoren, veroorzaken zowel materiële als immateriële problemen. Ontwikkelingsstoornissen zijn verschillende situaties die worden veroorzaakt door een handicap op een of meer van de volgende gebieden: fysiek, leren, communicatie of gedrag.
Deze problemen ontstaan tijdens de groei van de adolescent. De oorsprong van ontwikkelingsstoornissen is divers en in veel gevallen onduidelijk. Zelfs in gevallen van erkende etiologie is de grens tussen "oorzaak" en "gevolg" misschien niet altijd duidelijk, waardoor het categoriseren van oorzaken problematisch wordt.
Ontwikkelingsstoornissen zijn consequent in verband gebracht met genetische oorzaken. Er wordt ook gedacht dat deze kenmerken een belangrijk milieu-element hebben, evenals de relatieve verhoudingen van nature vs. nurture, die al lang worden betwist.
Belangrijkste verschillen tussen verstandelijke beperking en ontwikkelingsstoornis
Gevolgtrekking
Samenwerking tussen leden en deskundigen op het gebied van gezondheidsstelsels bewaakt het leerproces en de ontwikkeling van een kind. Tijdens elke afspraak met een goed kind onderzoekt de arts op ontwikkelingsproblemen of -stoornissen en bespreekt hij eventuele zorgen van de voorouders. Alle problemen die zich voordoen tijdens ontwikkelingsmonitoring, moeten nu worden bijgewerkt met ontwikkelingsscreening.
De ontwikkelingsscreening is een kort examen dat bepaalt of een kind op het juiste moment basisvaardigheden verwerft of dat er vertragingen zijn. Als een kind ontwikkelingsproblemen heeft, moet hij of zij zo snel mogelijk hulp krijgen. Vroegtijdige diagnose en behandeling kunnen een aanzienlijke invloed hebben op zelfs de kans van een kind om nieuwe vaardigheden te leren en op de lange termijn ook de noodzaak van dure behandelingen te verminderen.
