Hispanic is afgeleid van Hispanics, een Latijns en Grieks bijvoeglijk woord van Keltiberische wortels. Dit woord, Spaans, verscheen voor het eerst in het Amerikaans-Engels aan het einde van de 19e eeuw en werd ook in de 16e eeuw gebruikt. "Vulgair Latijn" is echter waar het woord "Spaans" en de taal "Spaans" vandaan kwamen. De Romeinen introduceerden voor het eerst het vulgair Latijn op het Iberisch schiereiland in 210 voor Christus, tijdens de Tweede Punische Oorlog.
Spaans versus Spaans
Het verschil tussen Spaans en Spaans is dat Spaans afkomstig is van de Latijnse en Griekse bijvoeglijke term Hispanics, die Keltiberische wortels heeft. Hispanic werd aanvankelijk gebruikt in het Amerikaans-Engels aan het einde van de 19e eeuw en werd ook gebruikt in de 16e eeuw. Het woord "Spaans" is afgeleid van het vulgair Latijn. Tijdens de Tweede Punische Oorlog in 210 voor Christus introduceerden de Romeinen voor het eerst het vulgair Latijn op het Iberisch schiereiland.
De term "Spaans" verwijst naar een groep mensen die niet beperkt is tot een enkele geografische plaats, maar over de hele wereld te vinden is. Hispanics zijn burgers van landen met historische en culturele banden met het Spaanse rijk en het Iberisch schiereiland. De Westelijke Sahara, de Filippijnen, Equatoriaal-Guinea en Latijns-Amerika zijn daarentegen Latijns-Amerikaanse toegeeflijke landen.
De uitdrukking "Spaans" is een zelfstandig naamwoord dat verwijst naar iemand die zijn Spaanse staatsburgerschap heeft behouden. Het verwijst ook naar een taal die wordt gesproken in Zuid-, Midden- en West-Amerika, evenals in Spanje, maar niet in Brazilië. Er wordt echter geschat dat 400 miljoen mensen deze taal over de hele wereld spreken. De mensen die worden geïdentificeerd met de term "Spaans" zijn meestal beperkt tot een specifiek geografisch gebied, dat meestal het grondgebied van Spanje is.
Vergelijkingstabel tussen Spaans en Spaans
| Parameters van vergelijking: | Spaans | Spaans |
| Oorsprong | Ontstaan in de 16e eeuw. | Ontstaan in 210 voor Christus. |
| Zelfstandig naamwoord | Wie kan vloeiend Spaans spreken en woonachtig in een Spaans land. | Wie behoudt het staatsburgerschap van Spanje. |
| Adjectief | Alles wat met Spanje te maken heeft, maar wereldwijd wordt gedistribueerd. | Alles had alleen betrekking op het grondgebied van Spanje. |
| Beperking op locatie | Geen beperking op locatie. | Alleen beperkt tot beperkte landen. |
| Betrokken landen | Westelijke Sahara, Filippijnen, Equatoriaal-Guinea, Latijns-Amerika. | Latijns-Amerika, Equatoriaal-Guinea en Spanje. |
Wat is Spaans?
Als bijvoeglijk naamwoord verwijst 'Spaans' naar iets of iemand die met Spanje wordt geassocieerd. Wel wordt er rekening gehouden met de Spaanstalige landen die in gebieden van Zuid- en Midden-Amerika te vinden zijn. Als zelfstandig naamwoord verwijst "Spaans" naar iemand die vloeiend Spaans spreekt of die een echte Spaanssprekende persoon is die in de Verenigde Staten woont maar afstamt van een van de Latijns-Amerikaanse landen.
De term "Spaans" verwijst naar een groep mensen die niet beperkt is tot een enkele geografische plaats, maar over de hele wereld te vinden is. Hispanics zijn mensen die burgers zijn van landen die een historische en culturele band hebben met kolonies die ooit deel uitmaakten van het Spaanse rijk en het Iberisch schiereiland.
De Westelijke Sahara, de Filippijnen, Equatoriaal-Guinea en Latijns-Amerika daarentegen hebben een Spaanse extravagantie. Hispanic als term is afgeleid van Hispanics, een Latijnse en Griekse bijvoeglijke afleiding met Keltiberische wortels. Dit woord, Spaans, verscheen voor het eerst in het Amerikaans-Engels aan het einde van de 19e eeuw en daarvoor in de 16e eeuw.
Wat is Spaans?
Het bijvoeglijk naamwoord "Spaans" verwijst naar alles of iemand die verband houdt met het land Spanje. Het kan van alles zijn dat met het land te maken heeft, zoals de taal die in het land wordt gesproken, de mensen die er wonen of het Spaanse onderwijssysteem. Het zelfstandig naamwoord "Spaans" verwijst naar een persoon die zijn of haar Spaanse staatsburgerschap heeft behouden.
Het verwijst echter ook naar een taal die in heel Zuid- en Midden-Amerika wordt gesproken, evenals in Spanje, maar niet in Brazilië. Deze taal wordt echter door wel 400 miljoen mensen over de hele wereld gesproken. De mensen die worden geïdentificeerd door het woord Spaans zijn meestal beperkt tot een specifiek geografisch gebied, meestal het grondgebied van Spanje.
Delen van Latijns-Amerika, Equatoriaal-Guinea en Spanje zijn de plaatsen waar Spaanssprekende mensen worden gevonden. Het woord 'Spaans' en de taal waaruit het is voortgekomen, zijn beide afgeleid van 'Vulgair Latijn'. Vulgair Latijn werd voor het eerst geïntroduceerd op het Iberisch schiereiland door de Romeinen in 210 voor Christus, tijdens de Tweede Punische Oorlog.
Belangrijkste verschillen tussen Spaans en Spaans
Gevolgtrekking
Als bijvoeglijk naamwoord verwijst "Spaans" naar iets of iemand met een connectie met Spanje. Het omvat echter wel Spaanssprekende landen in Zuid- en Midden-Amerika. Als zelfstandig naamwoord verwijst "Spaans" naar iemand die bekwaam is in het Spaans of die een echte Spaanssprekende persoon is die in de Verenigde Staten woont maar afstamt van een van de Latijns-Amerikaanse landen.
Terwijl, als bijvoeglijk naamwoord, 'Spaans' verwijst naar iets of iets dat met het Spaanse land te maken heeft. Het kan van alles zijn, zoals de taal van het land of de mensen, of het onderwijssysteem van Spanje. Delen van Latijns-Amerika, Equatoriaal-Guinea en Spanje behoren tot de locaties waar Spaanssprekende mensen te vinden zijn.
