De Bijbel, ook wel de Heilige Bijbel genoemd, is een verzameling Joodse en Christelijke heilige geschriften die zowel het Oude als het Nieuwe Testament omvat. Het protestantse Oude Testament en de Hebreeuwse Bijbel zijn beide religieuze teksten. Ze worden echter gevolgd door verschillende mensen en bevatten verschillende onderwerpen. Daardoor mogen ze niet met elkaar verward worden.
Hebreeuwse Bijbel versus protestantse oude testament
Het verschil tussen de Hebreeuwse Bijbel en het Protestantse Oude Testament is dat de eerste een verzameling werken is die oorspronkelijk werden geproduceerd en onderhouden als de heilige teksten van het Joodse volk. De laatste daarentegen is een christelijke bijbel. Deze zijn door protestanten vertaald of herzien. De eerste bevat in totaal 24 delen, maar de laatste bevat 39 oudtestamentische boeken.
De Tenach, of Hebreeuwse Bijbel, is een uitgebreide compilatie van heilige geschriften die de Thora omvat. De passages zijn bijna volledig in het Bijbels Hebreeuws, met een paar Aramese Bijbelgedeelten erbij. Veel Bijbeldeskundigen stellen dat de naam Hebreeuwse Bijbel (of Hebreeuwse Geschriften) moet worden gebruikt in plaats van minder neutrale terminologie met Joodse of Christelijke implicaties (bijv. Tenach of Oude Testament).
Protestantse bijbels zijn in wezen christelijke bijbels. Het Oude Testament wordt vertegenwoordigd door 39 boeken in deze Bijbels. Sommige protestanten zijn het niet eens met het verschil tussen protocanonieke en deuterocanonieke geschriften, omdat ze geloven dat werken canoniek zijn of niet, terwijl ze de boeken in de deuterocanon beschouwen als onderdeel van de apocriefe boeken, samen met de andere boeken.
Vergelijkingstabel tussen Hebreeuwse Bijbel en protestantse Oude Testament
| Parameters van vergelijking: | Hebreeuwse Bijbel | Protestants Oude Testament |
| Definitie | Een complete verzameling van de Heilige Schrift, waaronder de Thora, is de Tenach of Hebreeuwse Bijbel. | Alle bijbels zijn christelijke bijbels. Dat zijn allemaal religieuze teksten. Protestanten hebben ze vertaald of gewijzigd. |
| Gevolgd door | Deze bijbel wordt gevolgd door de Hebreeën. | Deze bijbel wordt gevolgd door de protestanten, wat een vorm van christendom is. |
| Aantal boeken | Het bevat in totaal 24 delen. | Het heeft 39 teksten uit het oude testament. |
| Aantal secties | Er zijn drie hoofdsecties in deze bijbel. | Er zijn vier hoofdsecties in deze bijbel. |
| Profeten | Het heeft twaalf kleine profeten. Maar al deze zijn gecondenseerd in een enkel boek. | Er zijn boeken voor elk van de twaalf kleine profeten. |
Wat is Hebreeuwse Bijbel?
Het officiële forum van het manuscript voor het rabbijnse jodendom is de masoretische literatuur (MT), die uit 24 werken bestaat. De laatste wordt geklasseerd en geclassificeerd met behulp van perek en pasuk (hoofdstukken en verzen van de Bijbel). Aanvullende inhoud van Septuagint en andere bronnen is beschikbaar. Ze zijn in de vorm van Katholieke Bijbels en Oosters/Grieks-orthodoxe. Er is ook een andere vorm, en dat zijn de Ethiopisch-orthodoxe bijbels. (De gegeven teksten zijn vertaald in het Koine-Grieks).
Veel bijbelgeleerden vinden dat de naam Hebreeuwse Bijbel moet worden gebruikt. Het woord "Hebreeuws" verwijst in letterlijke zin naar de moedertaal van de boeken. Het kan echter ook worden geschreven en geproduceerd in het Aramese vierkante schrift. Het is gekozen als het Hebreeuwse alfabet na de Babylonische ballingschap. Bovendien geeft het volgende de Masoriettekst in de huidige fragmenten van de Hebreeuwse Bijbel door. Het wordt voornamelijk waargenomen in de boeken van Daniël en Ezra.
De Hebreeuwse Bijbel, in de breedste betekenis, vertelt over Gods relatie met de Joden. Zij, als zijn uitverkoren volk, werden gezamenlijk Israël genoemd. Overeenkomstig het begin van de grondleggingswerken van God en het ontstaan van de mens, hebben de eerste zes Libres betrekking op Gods verbond met Abraham. In het boek zien we dat zij het waren die God beloofde, dat zij de stamvader zouden zijn van een grote natie, over Israël vanaf hun kolonisatie en vestiging van het Beloofde Land.
Wat is het protestantse oude testament?
Sommige protestanten zijn het niet eens met het onderscheid tussen protocanonieke en deuterocanonieke teksten door te beweren dat werk canoniek of anderszins eenvoudig is en geschriften in het deuterocanon te beschouwen als onderdeel van de apocriefe boeken, inclusief andere boeken.
Hoewel de protestantse leiders Hiëronymus in de 16e eeuw met elkaar in verband brachten, blijft de Griekse Bijbel de volgorde van de meeste protestantse bijbels. De meerderheid van hen heeft tegenwoordig uitsluitend in de Hebreeuwse Bijbel geschreven.
Rome nam formeel de canon van Trente aan, net na de concilies van Augustinus of Rome (3 Esdras en 3 en 4 Makkabeeën zijn uitgesloten), na het Engelse burgerconflict, de Canon van Trente (3 Esdras en 3 en 4 Makkabeeën zijn uitgesloten) en nam een compromisstandpunt aan, waarbij artikel 39 werd behouden en de voorheen ontbrekende boeken werden gehandhaafd.
Hoewel protestantse religies zelden apocriefe bijbels hebben, zijn de apocriefe Engelse bijbels in toenemende mate wijdverbreid dan voorheen en kunnen ze opnieuw worden uitgegeven als intertestamentaire publicaties. Evangelicals verschillen in hun gedrag ten opzichte van en deelname aan de apocriefen. Sommigen beschouwen het Nieuwe Testament als een nuttige theologische en historische achtergrond, anderen niet of zijn er tegen. Het is echter niet canoniek. Iedereen is het er mee eens.
Belangrijkste verschillen tussen de Hebreeuwse Bijbel en het protestantse Oude Testament
Gevolgtrekking
Daarom kunnen we zien dat de twee bijbels erg van elkaar verschillen. Ze hebben verschillende volgers en verschillende aantallen boeken en secties.
De Bijbel is een verzameling heilige leringen, teksten of geschriften die worden vereerd door joden, samaritanen, christenen, moslims, rastafari's en andere religies. De houding ten opzichte van de Bijbel verschilt echter tussen de volgelingen van verschillende religies.
Alle verschillen tussen de twee bijbels zijn al onderzocht. Ondanks hun tegenstellingen leren ze mensen allebei waardevolle lessen over de mensheid en zijn ze significant. Christenen geloven dat Gods Zoon, Jezus Christus, is omgekomen voor de hele mensheid, niet voor slechts één groep. Als gevolg hiervan denken alle gelovigen na over teruggeven aan de gemeenschap en het ondersteunen van de mensheid. Sommige mensen geloven in de Hebreeuwse Bijbel, terwijl anderen in het protestantse Oude Testament geloven. De keuze om een van beide te volgen ligt bij de mensen. Ten slotte is het primaire doel om van de wereld een betere plek te maken om te leven.
