Het object dat de hallucinatie veroorzaakt, bestaat niet in de objectieve werkelijkheid, terwijl het object dat de illusie veroorzaakt wel een lichamelijk bestaan heeft. De cognitieve, auditieve, visuele en tactiele zintuigen van het individu interpreteren de externe stimuli van het echte object verkeerd, waardoor illusies ontstaan. Beide soorten episodes worden vaak door mensen ervaren, hoewel hallucinaties vaak worden geclassificeerd als symptomen van psychische aandoeningen.
Hallucinaties versus illusies
Het verschil tussen hallucinaties en illusies is dat terwijl hallucinaties optreden bij afwezigheid van echte externe stimuli, illusies episodes zijn die worden geproduceerd als gevolg van een mismatch tussen de externe stimuli en de perceptie ervan door het individu.
Vergelijkingstabel tussen hallucinaties en illusies
| Parameters van vergelijking: | hallucinaties | Illusies |
| Definitie | Het zijn toestanden die worden geproduceerd door valse percepties van interne stimuli. | Het zijn toestanden die worden geproduceerd door een verkeerde interpretatie van echte stimuli. |
| prikkels | De stimuli die de episode initiëren zijn niet echt. | De stimuli die de episode initiëren zijn echt. |
| Universaliteit van de ervaring | Hallucinaties zijn uiterst persoonlijk en kunnen niet universeel uniform zijn. Het kunnen geen gedeelde ervaringen zijn. | Illusies kunnen gelijktijdig en uniform door een groep mensen worden ervaren. Ze kunnen worden ontworpen als gedeelde ervaringen. |
| Connotatie van de aflevering | Hallucinaties worden als abnormaal beschouwd en worden geassocieerd met een pathologische toestand van de geest. | Illusies worden als vrij algemeen beschouwd om te worden ervaren door een gezond, normaal persoon. |
| Gebruik voor mentale stimulatie | Hallucinaties worden niet gebruikt voor actieve mentale stimulaties. | Illusies worden vaak gebruikt voor mentale stimulatie door middel van kunstwerken en architectuur |
Wat zijn hallucinaties?
Hallucinaties worden veroorzaakt door de waarneming van objecten die niet bestaan. Afkomstig van het Griekse woord 'hallucinaat', worden ze gedefinieerd als valse waarnemingen veroorzaakt door een storing van het centrale zenuwstelsel. Ze kunnen zich voordoen als symptomen van psychose bij een persoon.
Hallucinaties worden vaak geassocieerd met ziekten zoals schizofrenie, parkinson en posttraumatische stressstoornis. Dergelijke psychosensorische verstoringen kunnen zowel auditieve als visuele episodes zijn. Deze ervaringen kunnen vaak worden gedefinieerd als 'stemmen' door het individu dat ze ervaart.
Olfactorische en somatische hallucinaties komen ook vaak voor. De eerste verwijst naar het ruiken van iets dat niet aanwezig is in de lichamelijke wereld en de laatste verwijst naar het gevoel dat iemands lichaam gewond is. Een persoon kan zijn huid voelen kruipen als onderdeel van een hallucinerende episode of hij kan patronen of objecten zien die er niet zijn.
Drie essentiële gronden waaraan moet worden voldaan om een episode als een hallucinatie te classificeren. Deze voorwaarden zijn: het object van de aflevering moet onwerkelijk zijn; de episode moet een zintuiglijke ervaring opleveren; en ten slotte moet het individu dat de hallucinatie ervaart, overtuigd worden van zijn contextuele realiteit.
Wat zijn illusies?
Illusies zijn verkeerd geïnterpreteerde waarnemingen. De stimuli of objecten van dergelijke waarnemingen zijn echt, maar hun interpretatie is gebrekkig. Illusies worden geproduceerd wanneer onze zintuigen externe stimuli verkeerd interpreteren. Deze episodes kunnen worden ingedeeld in verschillende categorieën van visuele, olfactorische, cognitieve, optische en geometrische illusies.
Psychologen hebben illusies bestudeerd om de werking van het menselijke waarnemingssysteem te begrijpen. Het op een verkeerde manier waarnemen van bepaalde gebeurtenissen kan leiden tot het ontstaan van illusies. Overstimulatie van zintuigen kan ook leiden tot illusies.
Wanneer er een discrepantie optreedt tussen de variëteiten van informatie die door onze meerdere zintuigen worden doorgegeven, worden vaak illusionaire episodes ervaren. Hier worden de feiten van lichamelijkheid verkeerd geïnterpreteerd door ons cognitieve systeem.
Een kind ervaart bijvoorbeeld een illusie wanneer het de schaduwen in het donker interpreteert als monsters of dieren. Dit is een treffend voorbeeld van een illusie die wordt veroorzaakt door de onjuiste interpretatie van visuele aanwijzingen.
Belangrijkste verschillen tussen hallucinaties en illusies
- Het belangrijkste verschil tussen hallucinaties en illusies is in termen van perceptie. Valse waarnemingen zonder corresponderende externe stimuli resulteren in hallucinaties. Illusies worden geproduceerd als gevolg van een verkeerde perceptie van zeer reële, bestaande stimuli. Ze worden vaak ‘sensoriële fouten’ genoemd.
- Het tweede verschil kan worden verklaard in termen van het fysieke bestaan van de stimuli die elk soort episode produceren. Terwijl hallucinaties het resultaat zijn van niet-bestaande stimuli, zijn illusies episodes die worden gecreëerd door echte stimuli. Bovendien zijn in het eerste geval de waargenomen stimuli intern, terwijl bij het laatste de stimuli altijd extern zijn.
- Illusies kunnen gedeelde ervaringen zijn, terwijl hallucinaties vaker intiem en persoonlijk zijn. Zo kunnen optische illusies bij een goochelshow tegelijkertijd door alle toeschouwers worden ervaren. Omdat hallucinaties worden geproduceerd door interne stimuli, zijn ze meestal specifiek voor het individu en zijn eerdere ervaringen en denkwijze.
- Het ervaren van illusies wordt als heel normaal beschouwd bij individuen, maar hallucinaties kunnen symptomatische uitingen zijn van psychologische aandoeningen zoals schizofrenie en dementie.
- Optische illusies zijn gemakkelijker te onderzoeken en effectief te theoretiseren. Hallucinaties zijn zeer persoonlijke ervaringen, waardoor de mogelijkheid om deze ervaringen te onderzoeken minimaal en uiterst inspannend is.
- Illusies worden beschouwd als manieren om de geest te stimuleren. Optische illusies worden vaak weerspiegeld door kunstwerken om het publiek in te kapselen en te interesseren. Goochelaars gebruiken ook optische illusies om de interesse van hun publiek te wekken. Hallucinaties worden echter niet gebruikt voor positieve mentale stimulaties. Hun optreden - indien niet medisch of door een stof veroorzaakt - is vaak gekoppeld aan psychiatrische pathologie. Ze worden geproduceerd door interne stimuli die zo persoonlijk en specifiek zijn voor individuen - in tegenstelling tot illusies - dat het onmogelijk is om ze in grote populaties te induceren.
Gevolgtrekking
Onze waarnemingen zijn onderhevig aan meerdere morphing-mechanismen. Hallucinaties en illusies zijn twee van dergelijke specifieke vormen van perceptieveranderingen die mensen vaak ervaren. De betekenis van deze twee episodische ervaringen is vaak verward en de twee termen worden door elkaar gebruikt.
Er bestaan echter sterke verschillen tussen hen in termen van de oorsprong van de stimuli, de realiteit van het bestaan ervan, de gevolgen van deze episodes en de symbolische representatie van dergelijke ervaringen.
Interne stimuli die niet echt bestaan, worden verkeerd waargenomen, wat resulteert in hallucinaties bij een individu. Verkeerde interpretatie van echte eeuwige stimuli leidt tot illusies. De universaliteit van illusies kan worden vastgesteld, maar hallucinaties vanwege hun uiterst persoonlijke karakter blijven buiten de grenzen van een dergelijke universaliteit.
Bovendien zijn hallucinaties vaak tekenen van een zieke gemoedstoestand, terwijl illusies als gewoon en normaal worden beschouwd. Ze worden vaak gebruikt als een positieve vorm van mentale stimulatie. Hallucinaties hebben vaak negatieve gevolgen.
