Planten extraheren levengevende zuurstof, die ze als bijproduct uitscheiden. Het is het bijproduct dat wordt geproduceerd wanneer planten tijdens fotosynthese lichtenergie omzetten in voedsel met behulp van koolstofdioxide en water. Het licht dat door planten wordt geabsorbeerd en voor fotosynthese wordt gebruikt, wordt nu mogelijk gemaakt door een specifieke groen gepigmenteerde stof genaamd chlorofyl. We zullen ook kijken naar de verschillen tussen chlorofyl A en B2.
Chlorofyl A en B2
Het belangrijkste verschil tussen chlorofyl A en B2 is dat chlorofyl A het meest bijdraagt aan de fotosynthese, terwijl B2 de eerste ondersteunt. Afgezien daarvan zijn er nog een paar andere verschillen die het gemakkelijk maken om onderscheid te maken tussen de twee pigmentcomponenten. Beide zijn verantwoordelijk voor de groene kleur van de plant; in spinazie is chlorofyl-a echter in grotere hoeveelheden aanwezig dan chlorofyl b2.
Chlorofyl a is een natuurlijk pigment dat planten hun groene kleur geeft. Het is een fotoreceptor, om precies te zijn. Het is een porfyrinering met een methylgroep of CH3 in zijn zijketen, volgens de chemie. Hierdoor verschilt de golflengte van het door chlorofyl a geabsorbeerde licht van die van chlorofyl b2 in het zichtbare spectrum van zonlicht.
De porfyrinering is aanwezig in chlorofyl b2, maar de zijketen bevat een aldehydegroep of CHO. Het functioneert ook als een fotoreceptor en helpt chlorofyl a bij de absorptie van zonlicht. In tegenstelling tot chlorofyl a is de golflengte die door b2 wordt geabsorbeerd langer, en daarom vult het de eerste zo goed aan.
Vergelijkingstabel tussen chlorofyl A en B2
| Parameters van vergelijking | Chlorofyl A | B2 |
| Zijketting | De methylgroep (-CH3) | Aldehyde (-CHO) |
| Welke golflengten van licht absorbeert het? | 430 nm tot 660 nm | 450 nm tot 660 nm |
| Welke kleuren absorbeert het? | Violet- blauw, oranje-rood | Alleen oranje-rood |
| Molecuulgewicht | 839,51 g/mol | 907,49 g/mol |
| Oplosbaarheid in polaire oplosmiddelen | Minder oplosbaar | beter oplosbaar |
Wat is chlorofyl A?
Chlorofyl, het pigment zelf, kan in twee soorten worden verdeeld; we zullen nu een van hen bespreken, chlorofyl a. Samen met de porfyrinering heeft de zijketen van een chlorofylmolecuul een methylgroep. Dit is het belangrijkste verschil tussen chlorofyl a en b2. Het natuurlijke pigment functioneert als een fotoreceptor en helpt bij het fotosyntheseproces. Het absorbeert zonlicht en helpt planten bij de productie van koolhydraten door kooldioxide en water te gebruiken. Chlorofyl a heeft een molecuulgewicht van 839,51 gram per mol.
Als we de oplosbaarheid van het chlorofyl als een molecuul beschouwen, zijn ze minder oplosbaar in een polair medium in tegenstelling tot dat van het b2-molecuul. Het absorbeert ook licht met golflengten van 430 tot 660 nanometer. Violetblauw en oranjerood zijn de kleuren die tussen de twee regio's liggen. De manier waarop chlorofyl-a en b2 werken, vult elkaar aan, wat betekent dat de golflengte van het licht dat chlorofyl a niet kan absorberen, wordt ondersteund door het b2-molecuul, en dus spelen ze allebei een cruciale rol bij het absorberen van zonne-energie. Verder zijn er momenten waarop de hoeveelheid chlorofyl a en b2 in een plant niet gelijk is; het grootste deel van de groene kleur in spinazie komt bijvoorbeeld van chlorofyl b2.
Wat is B2?
B2 is voor het andere type chlorofyl, een natuurlijk pigment dat in planten en bacteriën wordt aangetroffen en dat hen hun groene kleur geeft. Het verschil tussen chlorofyl a en chlorofyl b2 wordt hier besproken. Chlorofyl b2 is een porfyrinering met een zijketen die een aldehydegroep of CHO bevat. Daarom absorbeerde het licht met golflengten van 450 tot 660 nanometer. De kleur oranjerood komt veel voor in het gebied. De complementaire kleur wordt weerspiegeld als ze deze kleur absorberen, waardoor de planten hun groene kleur krijgen.
Naast een molecuulgewicht van 907,49 gram per mol, is chlorofyl b2 zeer goed oplosbaar in een polair medium. Ze vormen ongeveer een kwart van alle chlorofyl in planten. Ze zijn te vinden in alle groene planten en ook in groene algen. Men denkt dat ze de grootte van de antenne regelen. Het weerspiegelt een geelgroene tint die contrasteert met de oranjerode tint. De enkele en dubbele bindingen van de verbinding zijn verdeeld in een alternatief patroon, waardoor b2 licht kan absorberen door hun elektron te stabiliseren door delokalisatie. Deze gedelokaliseerde polyenen hebben ook een hoog absorptievermogen. Als gevolg hiervan dient het als een effectieve fotoreceptor. Elk van de typen vult de andere aan.
Belangrijkste verschillen tussen chlorofyl A en B2
Gevolgtrekking
De zijketen van een chlorofyl a-molecuul bevat naast de porfyrinering een methylgroep. Het absorbeert zonlicht en gebruikt koolstofdioxide en water om planten te helpen koolhydraten te produceren. Het kan ook licht absorberen met golflengten tussen 430 en 660 nanometer. De manier waarop chlorofyl-a en b2 werken, vult elkaar aan.
B2 verwijst naar het andere type chlorofyl met een aldehyde in de zijketen, een natuurlijk pigment dat planten en bacteriën hun groene kleur geeft. In dit gebied komt de kleur oranjerood veel voor. Terwijl ze deze kleur absorberen, wordt de complementaire kleur gereflecteerd, waardoor de planten hun groene kleur krijgen. Ze zijn goed voor ongeveer een kwart van alle chlorofyl van planten. Het heeft een geelgroene tint, die contrasteert met de oranjerode tint.
Het significante verschil tussen chlorofyl A en B2 is dat de eerste het meest bijdraagt aan de fotosynthese, terwijl de laatste de eerste helpt. Afgezien daarvan zijn er nog een paar andere verschillen waardoor de twee pigmentcomponenten gemakkelijk te onderscheiden zijn. Beide chlorofylen zijn verantwoordelijk voor de groene kleur van de plant, maar chlorofyl a bevat een methylgroep in zijn zijketen en b2 bevat een aldehydegroep.
