Met de ontwikkeling in de wereld van de medische wetenschappen samen met technologische vooruitgang, aanzienlijk grotere ontdekkingen die de groei op beide gebieden hebben geholpen. De meest prominente en nuttige ontdekkingen zijn die van biochips en biosensoren. Dit artikel is gewijd aan een diepgaande uitleg van hetzelfde en de gelaagde verschillen tussen de twee.
Biochips versus biosensoren
Het verschil tussen biochips en biosensoren is dat de grootste giveaway is hoe beide samenkomen en dienen als schakel tussen de medische en de technische wereld. Biochips helpen bij de moleculaire biologie en biosensoren combineren biochemische en fysiochemische detectie.
Biochips worden in de laboratoria ontwikkeld om verschillende biochemische reacties in het lichaam op te vangen en ook om hun impact te monitoren. Biochips pakken de veranderingen meestal aan in een enkele cel die kan worden gebruikt voor digitale screening of medische behandeling. De fysische en chemische eigenschappen van biologische cellen en moleculen in het lichaam kunnen eenvoudig worden gevolgd door middel van biochips
Biosensoren daarentegen zijn analytische apparaten die andere chemische stoffen detecteren. Ze kunnen worden gebruikt om de kwaliteit van stoffen te traceren en om te volgen of er sprake is van verontreiniging. Biosensoren ontvangen een ingangssignaal en sluiten een uitgangssignaal af.
Vergelijkingstabel tussen biochips en biosensoren
| Parameters van vergelijking: | Biochips | Biosensoren |
| Definitie | Een technisch ontwikkeld apparaat dat meerdere gelijktijdige biochemische reacties uitvoert. | Een analytisch detectieapparaat dat een chemische en biologische component combineert. |
| Soorten | Biochips zijn hoofdzakelijk van drie soorten: nucleïnezuurchip, eiwitchip, chiplab. | Biosensoren zijn hoofdzakelijk van zes typen: elektrochemisch, thermometrische, optische, hele cel, immuun en piëzo-elektrisch. |
| Toepassingen | Gebruikt voor het detecteren van glucosewaarden, bloeddruk, gebruikt voor het bewaken van huisdieren in dierentuinen en het formuleren van een betrouwbaar medisch dossier. | Gebruikt in de voedingsindustrie om het gehalte aan zuren en alcoholen te meten, klinisch onderzoek en in landbouwverenigingen om de zuiverheid te controleren. |
| Anatomie | Omdat biochips kleine elektronische apparaten zijn, bevatten ze miljoenen sensorische elementen. | Biosensoren bestaan voornamelijk uit drie delen: biologische sensor, transducer en detector. |
| Functionaliteit | Werkt met het identificeren van de biologische veranderingen en afbakeningen en deze vervolgens in LCD-vorm te veranderen. | Werkt met vermenging samen met biologische analyten en dit signaal wordt vervolgens omgezet in een leesbare vorm. |
Wat zijn biochips?
Biochips zijn een grote vooruitgang in de medische industrie. Ze zijn in staat om bioterrorisme en onderliggende ziekten aan te pakken die niet oppervlakkig kunnen worden opgespoord. Biochips zijn in staat om een groot aantal biochemische reacties op het scherm te screenen op basis waarvan de herstelgegevens en het kaartblad van een patiënt kunnen worden samengesteld. Biochips maken gebruik van een digitale, tweedimensionale biologische microarray. Dit is een dienbladachtige structuur die een plat oppervlak gebruikt dat actief of passief kan zijn.
Een actieve tray bestaat uit geïntegreerde micromechanische apparaten die zogenaamd het hart van het gehele functionerende lichaam vormen. De actieve tray is verantwoordelijk voor transductie, het proces waarbij een biosignaal wordt omgezet in een computersignaal dat gemakkelijk kan worden gedecodeerd. Deze hele opstelling van fijne stoffen wordt microarray-fabricage genoemd. Microchips zijn extreem duur om te vervaardigen vanwege de manier waarop elke afzonderlijke sensor uniek is en in staat is een nieuwe draad aan informatie vast te houden. De meeste microarrays bevatten een cartesiaans, geïntegreerd raster van sensoren die uiterst nuttig zijn bij het in kaart brengen van de informatie en het coördineren van de functie van elke sensor.
Wat zijn biosensoren?
Een biosensor is een analytische component die gebruik maakt van een fysiochemische detector om een chemische en biologische component te combineren. Biologisch gevoelige componenten zoals cellen, enzymen, antilichamen en nucleïnezuur reageren met geconstrueerde analyten die worden bestudeerd. Biosensoren maken gebruik van aangesloten apparaten die worden gebruikt om biologische data op een gebruiksvriendelijke manier te interpreteren. Biosensoren bestaan uit receptoren die communiceren met analyten en een conclusie produceren die vervolgens door de transducer wordt bestudeerd.
Het meest ingewikkelde kenmerk van een biosensor is zijn selectiviteit. Dit is gebaseerd op het vermogen van het materiaal om een interactie aan te gaan met een antigeen en een antilichaam. Gewoonlijk werken antilichamen als receptoren. Het proces van bioherkenning vindt plaats tussen de bioreceptor en de transducer, de signalisatie vindt plaats tussen de transducer en de elektronica en het proces van het weergeven van de informatie vindt plaats tussen de elektronica en de display-interface.
Belangrijkste verschillen tussen biochips en biosensoren
Gevolgtrekking
Zowel biochips als biosensoren zijn voorbeelden van potentiële ontwikkelingen die tot stand komen door de ontwikkeling op het gebied van geneeskunde en technologie. Elementen van het DNA, de bloedfunctie en de werkingsfunctionaliteit van de interne werkende componenten van het lichaam worden gemakkelijker met behulp van biochips en biosensoren. Deze samensmelting van medisch en techniek heeft niet alleen nieuwe hoop gegeven bij het diagnosticeren van patiënten met onderliggende problemen, maar heeft ook gezorgd voor nieuwere en effectievere manieren om deze ziekten te behandelen.
De veranderingen op het kleinste niveau zijn eenvoudig te registreren, te erkennen en te behandelen, dankzij de ontwikkeling en ondersteunde fabricage van biosensoren en biochips. Dit is een nieuwe hoop voor mensen over de hele wereld en heeft duizenden mensen nieuw leven gegeven.
