Problemen met het centrale zenuwstelsel kunnen invaliderend zijn omdat ze onze bewegingen en onze zintuiglijke processen beïnvloeden. Neuropathie is een wetenschappelijk woord dat verwijst naar elke aandoening die de neuronen aantast. Beide gegeven neuropathieën zijn zenuwaandoeningen. Mensen verwarren ze vaak met elkaar. Ze zijn echter niet hetzelfde en hebben een aantal punten van verschil tussen hen.
Axonale neuropathie versus demyeliniserende neuropathie
Het verschil tussen axonale neuropathie en demyeliniserende neuropathie is dat axonale neuropathie een neurologische aandoening is die wordt gekenmerkt door het verlies en desintegratie van axonen, terwijl demyeliniserende neuropathie wordt gekenmerkt door de afbraak van de isolatie genaamd myeline (een vetlaag van een isolerende stof die de axonen omgeeft). van zenuwcellen). Elke auto-immuunziekte waarbij auto-antilichamen de bekleding van motorneuronen aanvallen zonder zwelling of afbraak van myeline te veroorzaken, is de belangrijkste reden voor axonale schade. Demyeliniserende aandoeningen worden daarentegen vaak veroorzaakt door erfelijke factoren, virale factoren en auto-immuunreacties.
Schade aan een specifiek deel van de perifere zenuwen, axonen genaamd, die de projecties zijn van neuronen die zenuwsignalen dragen, veroorzaakt axonale neuropathie. Deze reden is een bepalend aspect van deze aandoening. Sensorische, motorische en autonome vezels worden allemaal aangetast en de aandoening is dodelijk. Axonale neuropathie kan worden behandeld met intraveneuze immunoglobulinen of plasmaferese. De behandeling wordt primair bepaald door de aard van de schade en de bijbehorende symptomen.
Demyeliniserende neuropathieën hebben een breed scala aan klinische manifestaties: ze kunnen een erfelijke of verworven oorsprong hebben, een acuut of chronisch tijdstip en een multicenter of wijdverspreide dispersie. Ze kunnen fenotypes hebben variërend van een indolente ziekte die in de kindertijd begint en zich in de loop van de tijd geleidelijk ontwikkelt (zoals in een erfelijke vorm) tot neuropathie met een ernstig klinisch begin en snelle vooruitgang die leidt tot tetraparese en ademstilstand.
Vergelijkingstabel tussen axonale neuropathie en demyeliniserende neuropathie
| Parameters van vergelijking: | Axonale neuropathie | Demyeliniserende neuropathie |
| Definitie | Het is een neurologische aandoening die wordt gekenmerkt door het verlies en desintegratie van axonen. | Gekenmerkt door de afbraak van de isolatie genaamd myeline. |
| Oorzaak | Elke auto-immuunziekte waarbij auto-antilichamen de bekleding van motorneuronen aanvallen zonder zwelling van de afbraak van myeline te veroorzaken. | Het gebeurt als gevolg van erfelijke factoren, virale factoren en auto-immuunreacties. |
| Impulsgeleidingssnelheid | Hinder van de impulstransmissiesnelheid alleen op distale plaatsen. | Hinder van impulstransmissiesnelheid op zowel proximale als distale plaatsen. |
| Verlies van reflexen | De gevoeligheid neemt af in spieren die niet uitzonderlijk zwak of verspillend zijn. | In de context van verspilling en broosheid van de voet is er een specifieke aantasting van de enkelschokreflex. |
| Algemeen punt | Het veroorzaakt een verlamd gevoel in de ledematen. | Veroorzaakt spiervermoeidheid en zwakte. |
Wat is axonale neuropathie??
Axonale neuropathie is een neurologische aandoening die wordt gekenmerkt door het verlies en desintegratie van axonen.
Elke auto-immuunziekte waarbij auto-antilichamen de bekleding van motorneuronen aantasten zonder zwelling of afbraak van myeline te veroorzaken, is de belangrijkste oorzaak van axonale schade. De sensorische zenuwen zijn meestal onaangetast, maar de motorische zenuwen zijn. Motorische zenuwen zijn verantwoordelijk voor het doorgeven van signalen van de hersenen naar het lichaam, zoals reflexen. Axonale neuropathie is aanwezig in een type Guillain Barre-syndroom bij de diagnose van ernstige ziekten. Het is aanwezig bij aanhoudende aandoeningen zoals diabetes, lepra en andere ziekten wanneer zowel motorische als sensorische zenuwen worden aangetast naarmate de ziekte vordert.
Spierbewegingen zijn medisch veranderd bij axonale neuropathie. Tintelingen, stijfheid en een trillend gevoel zijn gemeld. Temperatuurgevoeligheid kan verloren gaan in het getroffen gebied. Er is een sensorische stoornis, maar geen verlies van reflexen. Axonale neuropathie veroorzaakt een verlamd gevoel in de aanhangsels.
Axonaal letsel veroorzaakt meer kans op gedeeltelijke verslechtering van de enkelschoksensatie in de context van verspilling en verzwakking van de voet.
De impulsgeleidingssnelheid die wordt gerapporteerd door distale spieren zoals de voet en enkel is lager bij patiënten met axonale neuropathieën, hoewel het redelijk normaal is voor tussenliggende regio's zoals de onderarmen.
Wat is demyeliniserende neuropathie?
Demyeliniserende neuropathie wordt gekenmerkt door de afbraak van de isolatie genaamd myeline (een vetlaag van een isolerende stof die de axonen van zenuwcellen omringt).
Genetische oorsprong, infectieuze agentia en immunologische reacties zijn de belangrijkste boosdoeners van demyeliniserende ziekten. Antilichamen beschadigen geleidelijk de myeline die de axonen van neuronen hierin bedekt. Omdat deze myelinelaag nodig is voor snellere signaaltransductie, is de impulscommunicatie ofwel buitengewoon traag of gaat verloren zodra myeline is geëlimineerd. Deze aandoening beschadigt sensorische neuronen. Niet alleen dat, maar ook motorneuronen kunnen schade oplopen door deze neuropathie.
Het is bewezen dat als demyeliniserende aandoeningen niet snel worden behandeld, ook de axonen worden beschadigd.
Spierzwakte en vermoeidheid zijn veelvoorkomende symptomen van demyeliniserende neuropathie. Er is ook wazig zicht, gespleten zicht, mobiliteitsproblemen en spierverlies van coördinatie. Bewegen en balanceren worden qua termen problematisch. Urine- en fecale incontinentie zijn beide aanwezig. Een veel voorkomend symptoom van demyelinisatie is het verlies van reacties in spieren die niet bijzonder zwak of verspild zijn.
Deze toestand resulteert in de belemmering van de impulstransmissiesnelheid op zowel proximale als distale plaatsen.
Demyeliniserende neuropathieën kunnen fenotypes hebben die variëren van een indolente ziekte die begint in de kindertijd en zich geleidelijk in de loop van de tijd ontwikkelt (zoals in een erfelijke vorm) tot neuropathie met een ernstig klinisch begin en snelle vooruitgang die leidt tot tetraparese en ademstilstand.
Belangrijkste verschillen tussen axonale neuropathie en demyeliniserende neuropathie
Gevolgtrekking
Daarom kunnen we zien dat beide neuropathieën nauw verwant zijn en behoorlijk op elkaar lijken. Het fundamentele onderscheid zit in de toestand van de sensorische zenuwen, die ervaringen van de receptoren naar de hersenen overbrengen.
De behandeling van deze aandoeningen omvat een verandering van levensstijl, een vermindering van het alcoholgebruik en het vermijden van hersenletsel. Hoewel auto-immuunactiviteiten niet kunnen worden voorkomen, kunnen de uitlokkende oorzaken worden beheerd en de schade worden beheerd. Axonale neuropathie kan worden behandeld met injecteerbare immunoglobulinen of plasmaferese. De behandeling wordt primair bepaald door de aard van het letsel en de bijbehorende symptomen. Steroïden worden veel gebruikt bij de behandeling van beide neuropathieën.
