Ook bekend als de 'wintertijd' of 'normale tijd', is standaardtijd de geautoriseerde lokale tijd van een regio of een land.
Het verschilt van de lokale gemiddelde tijd voor zover deze van plaats tot plaats varieert, aangezien deze wordt bepaald door de positie van de zon boven de meridiaan die door een bepaalde locatie loopt.
De standaardtijd wordt daarentegen bepaald door de wet en het bestuur van een land of een regio. Het doel is om de klokken van dat land of die regio te synchroniseren met één standaardtijd in plaats van met lokale zonnetijd die van plaats tot plaats verschilt.
Oorsprong van de standaardtijd
Standaardtijd als concept werd geïntroduceerd aan het einde van de negentiende eeuw toen de lokale gemiddelde tijd of de zonnewijzertijd een belemmering begon te vormen in het pad van de administratie, met name de spoorwegadministratie.
De prevalentie van lokale tijd maakte het bijna onmogelijk voor de beheerders om een uniforme treindienstregeling te maken vanwege de temporele variatie die het concept van zonnewijzertijd creëerde.
Het probleem deed zich vooral voor in Canada en de Verenigde Staten, waar de treinen vroeger langere afstanden aflegden, vaak door locaties die meerdere uren van elkaar verschilden, gezien het concept van lokale tijd.
Dienovereenkomstig kwam Sir Sandford Fleming, een Canadese spoorwegingenieur en planner, in de jaren 1870 op het idee van een wereldwijde standaardtijd.
Het idee werd in 1884 uitgewerkt door een delegatie van 27 landen die bijeenkwamen in Washington, D.C.. De afgevaardigden kwamen een tijdwaarnemingssysteem overeen dat fundamenteel vergelijkbaar is met wat we tegenwoordig gebruiken en op deze manier ontstond het concept van standaardtijd.
Hoe werkt standaardtijd?
De internationale delegatie die in 1884 bijeenkwam, verdeelde de wereld in 24 tijdzones terwijl de aarde in 24 uur een rotatie van 360° voltooit.
Dienovereenkomstig blijven deze 24 tijdzones 15° lengtegraden uit elkaar, beginnend vanaf de nulmeridiaan of de meridiaan van Greenwich (0° lengtegraad die door een observatorium van Greenwich, Engeland loopt), aangezien de aarde in één uur zoveel afstand aflegt.
De grenzen van de 24 tijdzones die door hun ligging ten westen of oosten van Greenwich zijn aangewezen, zijn echter gewijzigd, waarbij rekening is gehouden met verschillende natiestaten, provinciale en oceaangrenzen.
Daarom heeft elk land zijn eigen standaardtijd vastgesteld door de afstand van zijn centrale meridiaan tot de nulmeridiaan als standaardmeridiaan en de lokale tijd van zijn standaardmeridiaan als standaardtijd te houden.
De selectie van de standaard meridiaan is zo gemaakt dat deze deelbaar is door 7° 30′ of 150°. Het maakt het gemakkelijker om de afstand tussen de standaardmeridiaan en de nulmeridiaan te berekenen in termen van veelvouden van een uur of een half uur.
Aangezien het concept van standaardtijd voornamelijk is geïntroduceerd voor administratieve doeleinden, kan een land ervoor kiezen om meerdere standaardmeridianen te hebben om zijn administratieve grenzen aan te passen. Dienovereenkomstig hebben landen als de VS, Rusland, Frankrijk, Canada en dergelijke meer dan één standaardtijd.
Voordelen van standaardtijd
Het aannemen van het concept van een universele standaardtijd is niet zonder enig doel gedaan. De volgende zijn enkele van de belangrijke voordelen van standaardtijd.
Nadelen van standaardtijd
Hoewel het concept van standaardtijd het overheersende tijdconcept is dat tegenwoordig door de wereld wordt gevolgd, is het niet zonder beperkingen.
