Een van de bekende ingrediënten in Japanse voedingswinkels is Miso. Het kan echter veel meer zijn dan een bouillonstarter. Wat betreft miso, er zijn verschillende soorten miso, afhankelijk van het primaire ingrediënt, maar ze zijn vol umami-rijkheid. Bovendien is het over het algemeen onderverdeeld in drie categorieën: rood, goudgeel en wit. Voor het gemak houdt het zich aan slechts drie soorten op basis van primaire grondstoffen.
Witte miso versus rode miso
Het belangrijkste verschil tussen witte miso en rode miso is dat hun verschil in primaire grondstoffen. Witte miso is een combinatie van sojabonen en rijst, terwijl rode miso een hogere concentratie sojabonen heeft. Ten tweede wordt de samenstelling gefermenteerd voor een korte duur van maximaal drie weken. Ondertussen wordt rode miso een jaar of langer gefermenteerd. Ten derde heeft witte miso een nootachtige en lichtzoete smaak. Rode miso daarentegen heeft een uitbarsting van smaken. Een van de verschillen omvat kleurverschillen, hoewel de naam op zichzelf al kleur betekent. Omdat witte miso wit van kleur lijkt en rode miso op rood lijkt.
Witte miso is de combinatie van sojabonen en rijst gefermenteerd voor een korte duur van maximaal drie weken. Het heeft een nootachtige en licht zoete smaak. Uit zijn naam kan alleen worden afgeleid dat hij wit lijkt. Bovendien varieert de smaak van zoet tot zout, afhankelijk van de primaire grondstoffen. Witte miso heeft een kortere rijpingstijd en hoeft tijdens het rijpingsproces nauwelijks te worden geroerd. Ten slotte kan de witte miso worden gebruikt in miso-soep, saladedressing en ramen, enz.
Rode miso heeft een grotere hoeveelheid sojabonen dan witte miso die in een langere tijd is gefermenteerd in vergelijking met witte miso. Wat betreft smaak, het is gevuld met umami-rijkdom en gedurfde smaken. Ongeacht de primaire ingrediënten, betekent de naam het roodachtige uiterlijk van de miso. Daarom wordt het rode miso genoemd. Bovendien is de fermentatieperiode erg lang, aangezien het een jaar of langer kan zijn. En het vereist veelvuldig roeren in het rijpingsproces. Ten slotte kan het worden gebruikt in jus of stoofschotels.
Vergelijkingstabel tussen witte miso en rode miso
| Parameters van vergelijking | Witte Miso | Rode Miso |
| Verschijning | Witte miso lijkt witachtig of lichtgeel van kleur. | Rode miso lijkt roodachtig. |
| Sojabonen aantal | Witte miso heeft sojabonen en rijst in een uitgebalanceerde hoeveelheid. | Rode miso heeft een hogere concentratie sojabonen. |
| Smaak | Het heeft een nootachtige en licht zoete smaak. | Het heeft een gedurfde uitbarsting van smaken. |
| Fermentatieperiode | Het heeft een kortere fermentatieperiode. | Het heeft een langere fermentatieperiode. |
| Roeren in het rijpingsproces | Het is niet nodig om tijdens het rijpingsproces witte miso door te roeren. | Tijdens het rijpingsproces is er regelmatig roeren nodig. |
Wat is witte miso?
Witte miso is samengesteld uit sojabonen en rijst in een uitgebalanceerde hoeveelheid, maar wordt voor een korte periode gefermenteerd. Het lijkt witachtig of lichtgeel te zijn. Ongeacht de samenstelling wordt het vanwege zijn kleur witte miso genoemd.
Het fermentatieproces duurt een korte duur van maximaal drie weken en de maximale tijd kan oplopen tot drie maanden. Wat betreft de smaak, het heeft een nootachtige en lichtzoete smaak. Maar soms varieert de smaak ook vanwege de ingrediënten. Witte miso wordt in veel voedingsmiddelen gebruikt, zoals misosoep, salade en ramen, enz.
Sojabonen die in de witte miso worden gebruikt, worden gekookt in plaats van stoom, omdat eiwit wordt opgelost in heet water. Het eiwit is verantwoordelijk voor het maken van miso bruin. Dus de 'Malliard-reactie' gebeurt niet en miso wordt wit.
Het fermentatieproces duurt langer van een jaar tot langer. Wat betreft de smaak, het heeft umami-rijkdom met een gedurfde smaak. De smaak is veel opvallender en zwaarder. Rode miso kan worden gebruikt in jus of stoofschotels.
Sojabonen die in de rode miso worden gebruikt, worden op hoge temperatuur gestoomd in plaats van gekookt. Daarbij reageren aminozuren met suiker wat resulteert in een bruine kleur. Deze omzetting van rode miso tijdens de rijpingsfase staat bekend als de reactie van Millard.
Belangrijkste verschillen tussen witte miso en rode miso
Miso is een van de meest voorkomende ingrediënten van de Japanse keuken en heeft een ander type op basis van zowel combinatie als kleur. Hoewel ze gevuld zijn met umami-rijkdom ondanks dat ze van elkaar verschillen. De overeenkomst is er en toch hebben ze hun essentie. De primaire ingrediënten draaien echter om dezelfde ingrediënten.
Gevolgtrekking
Miso is over het algemeen onderverdeeld in drie categorieën; rode miso, witte miso en goudgele miso. En kleur hangt af van de primaire grondstoffen. Hoewel er drie soorten zijn, worden rode miso en witte miso vaak gebruikt. Alleen rode miso en witte miso zijn in wezen beschikbaar in de miso-sectie.
Witte miso wordt gemaakt van een mengsel van sojabonen en rijst dat tot drie weken is gefermenteerd. Het heeft een wat zoete en nootachtige smaak. Het enige wat men uit zijn naam kan afleiden is dat hij wit van kleur is. Bovendien varieert de smaak, afhankelijk van de belangrijkste ruwe componenten, van zoet tot zout. Witte miso heeft een kortere leeftijdsperiode en vereist minder roeren gedurende die tijd. Ten slotte kan witte miso worden gebruikt in miso-soep, saladedressing, ramen en andere gerechten.
Rode miso bevat meer sojabonen dan witte miso en is langer gefermenteerd. Het heeft een smaakprofiel dat sterk is in umami en robuust van smaak. De term verwijst naar de roodachtige kleur van de miso, ongeacht de basiscomponenten. Als gevolg hiervan staat het bekend als rode miso. Bovendien kan de fermentatietijd wel een jaar of zelfs langer zijn. Het moet ook constant worden geroerd tijdens de rijpingsfase. Ten slotte is het geweldig in jus en stoofschotels.
