Het menselijk lichaam heeft verschillende organen en klieren die functioneren. Ze werken in coördinatie om het lichaam gezond te houden. Maar soms, als gevolg van het slecht functioneren van de klieren of organen, kan dit leiden tot ziekten.
Ziekten brengen ongemak en ravage aan in de huishoudens.
De ziekte van Graves en hyperthyreoïdie zijn beide aandoeningen van de schildklier. De symptomen van de ziekte van Graves en hyperthyreoïdie zijn vergelijkbaar van aard, en beide hebben overmatige schildklierhormonen in het bloed, maar ze zijn verschillend.
Ziekte van Graves versus hyperthyreoïdie
Het verschil tussen de ziekte van Graves en hyperthyreoïdie is dat de ziekte van Graves een pathologische aandoening is die optreedt wanneer de antilichamen de TSH van de schildklier aanvallen, terwijl hyperthyreoïdie een afwijking is die het gevolg is van het pathologische proces.
De ziekte van Graves is een ziekte die wordt veroorzaakt door een auto-immuunreactie die optreedt wanneer TSH-receptoren de werking van de schildklier nabootsen. Dit veroorzaakt overstimulatie van de schildklier en hormonen. Het is een auto-immuunziekte van de schildklier. Het wordt ook wel exophthalmische struma genoemd.
Hyperthyreoïdie, zoals de naam al zegt, is een aandoening waarbij de bloedspiegel van de schildklierhormonen om verschillende redenen te hoog is. Deze ziekte kan leiden tot cardiovasculaire problemen zoals atriale fibrillatie en hartfalen. de behandeling en de symptomen van deze ziekte zijn afhankelijk van de oorzaak.
Vergelijkingstabel tussen de ziekte van Graves en hyperthyreoïdie
| Parameters van vergelijking | Ziekte van Graves | Hyperthyreoïdie |
| Definitie | De ziekte van Graves is een ziekte waarbij antilichamen de TSH van de schildklier aanvallen. | Het is het overmatige niveau van schildklierhormonen. Het kan door verschillende oorzaken gebeuren. |
| Natuur | De ziekte van Graves is een pathologische aandoening. | Hyperthyreoïdie is een afwijking. |
| Oogaandoening | De oogaandoening die optreedt bij de ziekte van Graves wordt infiltratieve oftalmopathie genoemd. | De oogaandoening die optreedt bij hyperthyreoïdie wordt Exophthalmus genoemd. |
| dermopathie | Het is aanwezig in de ziekte van Graves. | Het is afwezig bij hyperthyreoïdie. |
| TSH-niveau | Het TSH-gehalte is altijd laag bij een patiënt met de ziekte van Graves. | Het TSH-niveau hangt af van de oorzaak bij een patiënt met hyperthyreoïdie. |
| onderlinge relatie | De ziekte van Graves kan een symptoom zijn van hyperthyreoïdie. | Hyperthyreoïdie is geen symptoom van de ziekte van Graves. |
| Symptomen | De symptomen van de ziekte van Graves zijn onder meer een warme en rode huid, meer zweten, gewichtsverlies, diarree, angst, slapeloosheid en verhoogde eetlust. | De symptomen van hyperthyreoïdie zijn angst, verhoogde hartslag, gewichtsverlies en de ontwikkeling van struma in de nek. |
Wat is de ziekte van Graves?
De ziekte van Graves is een vorm van hyperthyreoïdie. Het wordt veroorzaakt door een immuunstoornis. Het wordt ook wel exophthalmische struma genoemd. Het is een auto-immuunziekte van de schildklier.
De ziekte van Graves onderscheidt zich van de diffuse struma, exophthalmus en periorbitaal myxoedeem. Daarnaast kan een patiënt een warme en rode huid, meer zweten, gewichtsverlies, diarree, angst, slapeloosheid en verhoogde eetlust hebben.
Wanneer het auto-antilichaam, het schildklierstimulerende immunoglobuline genaamd, de TSH-receptoren in de schildklier bindt, en het de werking van de TSH nabootst, dan is er een overmatige productie van het schildklierhormoon, dat de schildklier vergroot, waardoor de retro-orbitale bindweefsels groter worden. en zo de extraoculaire spieren verzwakken, waardoor de oogbollen naar voren worden geduwd.
De multidisciplinaire groep van de UM ziet de patiënten van de ziekte van Graves over de hele wereld. Het is ook betrokken bij een bekende organisatie die patiënten helpt die te maken hebben met de ziekte en de oogziekte van de graven. De oogziekte van de graven vereist veel complex beheer.
Het consumeren van anti-schildkliermedicijnen zoals carbimazol en methimazol is effectief.
Wat is hyperthyreoïdie?
Hyperthyreoïdie is een aandoening waarbij de bloedspiegel van de schildklierhormonen om verschillende redenen te hoog is.
Het symptoom van deze ziekte is een gevolg van de overmatige productie van de schildklierhormonen, die het metabolisme verhogen. De symptomen zijn onder meer angst, verhoogde hartslag, gewichtsverlies en de ontwikkeling van struma in de nek.
Deze ziekte kan leiden tot cardiovasculaire problemen zoals atriale fibrillatie en hartfalen.
Het kan worden gediagnosticeerd met een lichamelijk onderzoek. De oorzaken van hyperthyreoïdie zijn onder meer een hypofysetumor, kanker van de schildklier of een multinodulair struma.
De behandeling hangt af van de oorzaak van de ziekte.
Er kunnen veel oorzaken zijn van hyperthyreoïdie, zoals toxische knobbeltjes, de ziekte van Graves, subacute thyreoïditis, overmedicatie of overmatige inname van jodium.
Er zijn veel effectieve behandelingen beschikbaar voor deze ziekte, afhankelijk van de oorzaak. Dit omvat medicijnen, radioactief jodium en schildklierchirurgie.
Voornaamst Verschillen tussen de ziekte van Graves en hyperthyreoïdie
Gevolgtrekking
De ziekte van Graves en hyperthyreoïdie zijn beide ziekten met vergelijkbare symptomen, en beide hebben overmatige schildklierhormonen in het bloed, maar ze zijn verschillend. De ziekte van Graves wordt beschouwd als een auto-immuunziekte en een persoon met hyperthyreoïdie kan de ziekte van Graves hebben. De ziekte van Graves is een oorzaak van hyperthyreoïdie.
Ze kunnen allebei worden behandeld door een operatie of bestralingstherapie of door medicijnen te gebruiken.
