Eiwitten zijn een belangrijk onderdeel van onze voeding. Het helpt bij het opbouwen van kracht en spieren. Het herstelt de cellen en ondersteunt de groei. De samenstelling van dit eiwit omvat aminozuren. Aminozuren zijn organische verbindingen die verantwoordelijk zijn voor de productie van eiwitten. Er zijn twee soorten aminozuren, namelijk essentiële en niet-essentiële aminozuren. Hun indeling is gebaseerd op het vermogen van het lichaam om ze te synthetiseren.
Essentieel versus niet-essentieel aminozuur
Het verschil tussen essentiële en niet-essentiële aminozuren is dat de eerste niet door het lichaam van een organisme zelf wordt aangemaakt, terwijl de laatste door het lichaam zelf wordt gesynthetiseerd. De twee variëren ook in hun rollen, bronnen, aantal, enzovoort.
Het aminozuur dat het systeem van een organisme niet kan produceren, staat bekend als een essentieel aminozuur. Daarom moet het uit externe bronnen worden ingenomen en in het dieet worden opgenomen. Van de twintig aminozuren zijn er negen die essentiële aminozuren worden genoemd. Nog een andere term die voor deze aminozuren wordt gebruikt, zijn onmisbare aminozuren.
Het aminozuur dat het systeem van een individu zelf kan aanmaken en synthetiseren, wordt een niet-essentieel aminozuur genoemd. Men hoeft ze niet in hun voedingspatroon op te nemen. Van de twintig aminozuren die de mensheid kent, zijn er elf niet-essentieel. Deze aminozuren zijn heel gunstig in het verdrijven van gifstoffen uit het lichaam.
Vergelijkingstabel tussen essentieel en niet-essentieel aminozuur
| Parameters van vergelijking: | Essentieel aminozuur | Niet-essentieel aminozuur |
| Definitie | Het lichaam van een individu kan ze niet zelf produceren. | Het lichaam is in staat om deze aminozuren zelf aan te maken. |
| Functie | Ze werken om spierweefsel te herstellen en op te bouwen. Voor de vorming van de neurotransmitters in de hersenen produceren ze voorlopermoleculen. | Ze werken om gifstoffen te verwijderen, helpen bij het functioneren van de hersenen en zijn ook efficiënt in het synthetiseren van RBC's en WBC's. |
| bronnen | Omdat ze in het dieet moeten worden opgenomen, omvatten hun bronnen eieren, kip, quinoa, vlees, enz. | Het lichaam maakt ze zelf aan na afbraak van de reeds bestaande aminozuren. |
| Nummer | Er zijn negen essentiële aminozuren. | Dit zijn er elf in getal. |
| Tekort | Men kan waarschijnlijk een tekort hieraan hebben, omdat ze niet door het lichaam zelf worden geproduceerd. | Hoewel het zeldzaam is om een tekort hiervan te ervaren, kan het toch optreden als gevolg van een slechte gezondheid of uithongering. |
Wat is essentieel aminozuur?
Het lichaam kan de essentiële aminozuren niet zelf aanmaken. Daarom moet het toegankelijk zijn via externe bronnen, wat betekent dat het in het dieet moet worden opgenomen. In totaal zijn er negen van dergelijke essentiële aminozuren. Voor een hoge mate van netto eiwitgebruik is het noodzakelijk dat men een evenwichtige inname van essentiële aminozuren heeft.
Al met al zijn er eenentwintig aminozuren bekend, en deze zijn gemeenschappelijk voor alle levende organismen. Hiervan kunnen negen essentiële aminozuren niet door een organisme worden gesynthetiseerd met een snelheid die snel genoeg is om aan de behoefte van het lichaam te voldoen. De dagelijkse aanbevolen inname van deze aminozuren varieert en blijft in de loop van de tijd veranderen.
Deze essentiële aminozuren zijn belangrijk voor het opbouwen en herstellen van spierweefsels van het lichaam van het organisme. Het ondergaat ook een proces dat de productie van voorlopermoleculen katalyseert. Deze moleculen helpen op hun beurt bij de ontwikkeling van neurotransmitters in de hersenen. Omdat ze uit externe bronnen worden verkregen, is het gebruikelijk dat ze een tekort in het lichaam krijgen.
Deze aminozuren worden verkregen via voedselproducten. Deze voedingsmiddelen omvatten eieren, vlees, quinoa, kip, plantaardige eiwitten, enz. De dagelijkse inname van deze aminozuren is hoger bij minderjarigen in vergelijking met volwassen volwassenen.
Wat is niet-essentieel aminozuur?
Het lichaam van een individu is in staat om niet-essentiële aminozuren aan te maken. Het lichaam van een persoon maakt ze door de essentiële aminozuren te gebruiken die al zijn geconsumeerd. Ze worden ook geproduceerd wanneer de bestaande eiwitten desintegreren. Dat is de reden waarom men ze niet uit externe bronnen hoeft te consumeren.
Van het totale aantal aminozuren zijn dit er elf. Ze worden op verschillende manieren in het menselijk lichaam gesynthetiseerd. Ze worden beschouwd als de bouwstenen van eiwitten die meerdere essentiële functies vervullen.
Ze zijn uiterst nuttig bij het verwijderen van gifstoffen. Het versnelt ook de werking van de hersenen. Het helpt ook bij het synthetiseren van rode bloedcellen en witte bloedcellen in het lichaam. Daarnaast hebben ze nog vele andere functies. Meestal komt men hiervan geen tekort tegen, tenzij ze ziek zijn of niet genoeg voeding krijgen.
Omdat ze zelf in het lichaam worden aangemaakt, hoeven ze niet uit voedsel te worden ingenomen. Een meerderheid van deze aminozuren wordt gevormd uit alfa-ketozuren door een chemisch proces te ondergaan dat bekend staat als transaminering. Er wordt ook gezegd dat ze worden gemaakt door de desintegratie van glucose in het lichaam.
Belangrijkste verschillen tussen essentieel en niet-essentieel aminozuur
Gevolgtrekking
Aminozuren zijn een belangrijke vereiste voor het lichaam omdat ze helpen bij het produceren van eiwitten en bij het repareren van beschadigde cellen en weefsels. Als het lichaam de aminozuren niet kan aanmaken, dan zijn ze essentieel. In dit geval moeten ze uit de voeding worden ingenomen. Omdat ze niet door het lichaam worden aangemaakt, komt hun tekort vaak voor. Ze dienen om de beschadigde weefsels van de spier te herstellen.
Niet-essentiële aminozuren worden door het lichaam zelf aangemaakt. Ze hoeven niet in het dieet te worden opgenomen. Hun functie houdt verband met de productie van rode bloedcellen en witte bloedcellen in het lichaam en helpt bij het goed functioneren van de hersenen. Hun tekort kan alleen worden veroorzaakt door ziekte of honger.
Referenties
- https://academic.oup.com/ajcn/article-abstract/78/2/250/4689932
- https://link.springer.com/article/10.1007%252Fs00726-012-1444-2
