We leven in een wereld waar fraude en overtredingen heel gewoon zijn. Dagelijks lezen we nieuws over een misdrijf dat ergens is gebeurd. De reden kan van alles zijn, technologie of onverantwoordelijkheid. Maar de belangrijkste is slechte bedoelingen of gebrek aan moraal. Niemand leert vanaf de geboorte. Daarom kunnen ze worden vermeden door het kind een goede opvoeding te geven.
Niet alle overtredingen zijn hetzelfde of krijgen dezelfde straf. Ze worden voornamelijk gecategoriseerd als Herkenbare Overtredingen en Niet Herkenbare Overtredingen. De meeste mensen zijn zich hier niet van bewust en wat ze bedoelen. Daarom zijn in dit artikel definities en verschillen opgehelderd.
Herkenbare overtreding versus niet-kenbare overtreding
Het verschil tussen herkenbare overtreding en niet-herkenbare overtreding is dat herkenbare overtreding de misdaden omvat die gruwelijk zijn en de veroordeelde kan worden gearresteerd zonder een bevelschrift en FIR, en zelfs hij krijgt geen borgtocht, terwijl niet-herkenbare overtreding minder gruwelijke misdaad omvat waarvoor hij een veroordeelde arresteren, een klacht en een bevelschrift is een must, ook hij kan op borgtocht hebben vrijgelaten.
Herkenbaar is het type misdrijf dat zeer ernstig van aard is voor het maken van de aanhouding, geen bevelschrift, geen toestemming vereist, en ook kan een onderzoek worden gestart zodra de informatie over het misdrijf wordt vernomen. Sectie 2(c) van het Wetboek van Strafvordering, 1973 definieert dit soort strafbare feiten.
Niet-herkenbaar delict is het type misdrijf dat niet ernstig van aard is, en een juiste procedure is vereist voordat een arrestatie wordt verricht, inclusief het verkrijgen van een bevelschrift en toestemming van de rechtbank en wordt gedefinieerd onder 2 (I) van het Wetboek van Strafvordering 1973.
Vergelijkingstabel tussen herkenbare overtreding en niet-kenbare overtreding
| Parameters van vergelijking: | Herkenbare overtreding | Niet-herkenbare overtreding |
| Borg | Niet vereist voor arrestatie | Essentieel voor arrestatie |
| Start van onderzoek | Een vooronderzoek kan worden gestart zonder toestemming van de rechtbank. | Er kan geen onderzoek worden gedaan zonder toestemming van de rechtbank. |
| Magistraat betrokkenheid | Toestemming van de magistraat is niet vereist voor het vullen van de FIR | Voor het indienen van FIR is toestemming vereist. |
| Gedefinieerd onder Sectie | Sectie 2(c) van het Wetboek van Strafvordering, 1973. | Sectie 2(I) van het Wetboek van Strafvordering 1973. |
| Misdrijven voorbeeld | Moord, verkrachting, bruidsschat dood, etc. | Vervalsing, bedrog, laster, enz. |
Wat is een herkenbaar delict?
Het is een soort misdrijf waarbij een politieagent de veroordeelde kan arresteren voor onderzoek; hij heeft daarvoor geen toestemming van de rechter nodig. Het wordt gedefinieerd in sectie 2 (c) van het Wetboek van Strafvordering 1973. Het zijn gruwelijke misdaden, waaronder verkrachtingen, moord, mensenhandel, enz.
De politieagent kan de veroordeelde arresteren zodra het strafbare feit is gepleegd. Bijvoorbeeld: als iemand naar het politiebureau is gekomen of als de politie het nieuws heeft gekregen dat er een verkrachting is gebeurd, kan hij de veroordeelde arresteren zonder een klacht of de FIR in te dienen en snel met het onderzoek beginnen. Hiervoor hoeft hij niet eens toestemming te vragen aan de magistraat. Op grond hiervan krijgt de veroordeelde geen borgtocht.
Hoewel de meeste mensen hier voorstander van zijn, maar soms, omdat er geen garantie is dat de veroordeelde het misdrijf daadwerkelijk heeft gepleegd, kan er soms een fout worden gemaakt, wat verder resulteert in haat van de bevolking jegens de overheid en het systeem.
Er zijn verschillende wijzigingen aangebracht om dit te voorkomen en ervoor te zorgen dat de echte veroordeelde zo snel mogelijk de straf krijgt.
Wat is een niet-kenbare overtreding?
Het is een soort misdrijf dat tegengesteld is aan het herkenbare misdrijf of het misdrijf dat niet gruwelijk is. Ze zijn niet erg serieus van aard. Bij dit soort overtredingen is een goede procedure voor het indienen van een klacht en het indienen van een FIR vereist. Dit is gedefinieerd in sectie 2, onder I, van het Wetboek van Strafvordering 1973.
Als iemand bijvoorbeeld fraude of bedrog heeft gepleegd, moet een klacht of FIR worden ingediend tegen de veroordeelde en voor het indienen van de FIR is toestemming van de magistraat vereist. Na het verkrijgen van het bevelschrift kan de politie het onderzoek ook vóór de arrestatie starten. Toestemming van de rechtbank is vereist.
Dit type misdrijf omvat kleine misdrijven, zoals fraude, bedrog en laster, enz. De veroordeelde kan op grond van dit misdrijf op borgtocht worden vrijgelaten.
Daarom is de straf bij dit soort overtredingen niet erg zwaar. Hoewel de politie in geval van nood serieuze maatregelen kan nemen, maar geen arrestaties kan verrichten.
Alle regels die het heeft, hebben soms nadelen voor de politie, omdat de veroordeelde hulp kan krijgen of zich kan haasten omdat er niets kan worden gedaan voordat hij een bevelschrift of toestemming heeft gekregen.
Belangrijkste verschillen tussen herkenbare overtreding en niet-kenbare overtreding
Gevolgtrekking
Daarom mag er geen verwarring zijn tussen de twee termen. En ze zijn erg belangrijk om te begrijpen, aangezien de bestraffing van de overtreding afhangt van of het een herkenbare of niet-herkenbare overtreding is. Straf kan variëren, maar dat betekent niet dat een van hen acceptabel is.
De regering probeert strenger te zijn over elk gepleegd strafbaar feit, zodat de bevolking van het land vrij kan leven zonder enige bedreiging. En dit is niet alleen hun verantwoordelijkheid om de overtredingen te beëindigen. Het is de verantwoordelijkheid van elke burger om ervoor te zorgen dat ze geen negatieve moraal aan hun kinderen doorgeven en hen het verschil tussen goed en kwaad te laten begrijpen.
Referenties
- https://www.jstor.org/stable/43953675
- https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=1989629
- https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=1989181
