Poëtische en prozaïsche schrijvers gebruiken verschillende literaire strategieën, waaronder alliteratie en assonantie. Ze zijn ontworpen om de auditieve talenten van een lezer aan te spreken en tegelijkertijd de werken waarin ze worden gebruikt aangenaam te maken om te lezen. De twee verschillen vooral in hoe en waar een bepaald lettertype wordt herhaald.
Omdat alliteratie en assonantie zo vaak voorkomen in poëzie en proza, is het voor de gemiddelde lezer moeilijk om ze uit elkaar te houden. Als gevolg hiervan worden ze lange tijd door elkaar gebruikt en totdat er een onderscheid wordt gemaakt, zal er verwarring heersen.
Alliteratie versus Assonantie
Het belangrijkste verschil tussen alliteratie en assonantie is dat medeklinkerherhaling aan het begin van nabijgelegen woorden alliteratie wordt genoemd, terwijl assonantie de herhaling is van klinkers die snel achter elkaar worden herhaald.
Alliteratie treedt op wanneer beginnende medeklinkers worden herhaald in twee of meer nabijgelegen woorden of lettergrepen. Het is wanneer woorden die een klinkergeluid delen, dicht bij elkaar worden gebruikt. De herhaalde klanken zijn vaak de eerste of de eerste, maar herhaling van klanken in niet-initiële beklemtoonde of geaccentueerde lettergrepen komt ook vaak voor.
Assonantie is een literaire truc waarbij klinkers herhaaldelijk snel en meer dan twee keer worden herhaald. Het kan overal in een woord worden gevonden en wordt meestal gevonden in groepen woorden aan het begin of einde van een zin, regel of zin.
Vergelijkingstabel tussen alliteratie en assonantie
| Parameters van vergelijking: | Alliteratie | Assonantie |
| Ook gekend als | hoofdrijm | Klinker rijm |
| Herhaling houdt in: | medeklinkers | klinkers |
| Vaak gebruikt | Poëzie en zinnen | Poëzie en proza |
| Verbinding | Een soort consonantie | Een onafhankelijk literair apparaat |
| Voorbeeld | Papa kotste bij de muur. | Probeer maar huil niet |
Wat is alliteratie?
Alliteratie is een literair apparaat met Latijnse wortels wat 'letters van het alfabet' betekent. "Fish fry" is een voorbeeld van een woord dat is verbonden met dezelfde eerste medeklinker.
Bij alliteratie worden een of meer medeklinkers herhaald in nabijgelegen woorden of lettergrepen. Naast veelgebruikte uitdrukkingen zoals "mooi als een foto" en "dood als een pier", die alliteratie gebruiken, is poëzie ook wijdverbreid in liedjes, raps, toespraken en andere soorten schrijven.
Het voegt interesse toe aan een zin door de medeklinkers aan het begin van elk woord te herhalen. Het kan echter overal in een zin voorkomen waar de nadruk op een bepaald woord wordt gelegd. Alliteratie wordt gebruikt met de herhaling van de medeklinker 'b' in een regel zoals 'rubberen kinderwagenbumpers voor iedereen'.
Sommige regels uit "Sonnet XII" van William Shakespeare gebruiken alliteratie om een enkele medeklinker te benadrukken.
Sommige regels van Percy Bysshe Shelley gebruiken een ingewikkelder alliteratiepatroon door medeklinkers aan het begin van woorden te herhalen en lettergrepen binnen zinnen te benadrukken.
Alliteratie wordt vaak gebruikt in combinatie met assonantie, de herhaling van beklemtoonde klinkers binnen twee of meer woorden met verschillende laatste medeklinkers, zoals "steenachtig" en "heilig", en consonantie, de herhaling van eind- of mediale medeklinkers, zoals "beroerte". ' en 'geluk', als een literair apparaat.
Wat is Assonantie?
Klinkerrijm en assonantie zijn beide termen die worden gebruikt om assonantie te beschrijven. De woorden moeten dicht genoeg bij elkaar staan zodat vergelijkbare klinkers te horen zijn.
De terugkerende klinkers staan vaak, maar niet altijd, in het midden van woorden die beginnen met een andere medeklinker en eindigen met een andere. Veel woorden beginnen met een lange 'ik', andere eindigen met een lange 'ik' en sommige bevatten het volledige woord, zoals in de zin 'Ik word eraan herinnerd mijn ooglid te omlijnen'. Ongeacht hoe vaak je het gebruikt, het assonante effect is er nog steeds.
Als het gaat om het woord "assonantie", is de Latijnse wortel "assonare" waar het zijn betekenis krijgt. Assonantie is sinds de 19e eeuw op dezelfde manier gedefinieerd als vandaag.
Ritme wordt voornamelijk gecreëerd via assonantie in poëzie. Het vestigt de aandacht van de lezer op welke lettergrepen benadrukt moeten worden.
Het creëren van ritme heeft een trapsgewijze impact. Een deel van wat spreekwoorden zo gedenkwaardig maakt, is de manier waarop ze mensen een groep woorden laten onthouden door ze in hun gedachten op te nemen.
Er is ook aangetoond dat assonantie iemands gemoedstoestand kan verbeteren. Schriftelijk wordt aangenomen dat lange klinkers zoals "oo" en "aa" het tempo vertragen en het stuk plechtiger maken. Korte klinkergeluiden, zoals het fladderende en overslaande "I", zijn levendiger.
Belangrijkste verschillen tussen alliteratie en assonantie
Gevolgtrekking
Zowel alliteratie als assonantie kunnen nuttige leermiddelen zijn voor een verscheidenheid aan uitspraak- en spellingsconcepten. Dichters en schrijvers gebruiken deze twee concepten al lang op grote schaal voor een dramatisch effect in hun werk, vooral in het klassieke tijdperk. Technisch gezien zijn deze twee literaire normen niet hetzelfde, maar in de praktijk lijken ze erg op elkaar.
Alliteratie en assonantie zijn literaire methoden die snelle herhaling van geluiden gebruiken. Consonantie is een brede term die een verscheidenheid aan literaire apparaten omvat, waaronder alliteratie. Beide worden gebruikt om het plezier van een literair werk te vergroten door de auditieve vaardigheden van de luisteraars aan te spreken.
Het grootste onderscheid tussen hen is waar en hoe de letter klinkt herhalen. Vanwege deze verschillen is het veel gemakkelijker om erachter te komen wat een gedicht of stuk proza probeert te zeggen, vooral wanneer literaire apparaten worden gebruikt.
