Elke samenleving wordt geregeerd door een specifiek geheel van regels en voorschriften. Zonder dit lichaam zal de gemeenschap in een staat van chaos en wanorde vervallen. Wanneer dit systeem van regels en voorschriften wordt erkend door de leden van de gemeenschap en wordt toegepast door middel van sancties, wordt het de 'wet van het land' genoemd.
Het tot stand brengen van openbare orde en een rechtvaardige samenleving is het primaire doel van elke wet. Het is bedoeld om het gedrag van het individu te bepalen, zodat geen enkel individu het slachtoffer wordt van de willekeurige acties van het andere individu of de staat.
Wetten maken zichzelf relevant in het leven van mensen door ze te handhaven. Ze worden verondersteld te dienen voor het welzijn van de individuen. Ook proberen ze ze binnen de orde te brengen door middel van boetes bij afwijking. Deze straffen worden opgelegd door een controlerende instantie. Dergelijke autoriteiten omvatten een regent, een groep oudsten, een rechterlijke macht of een rechtbank.
Aard en reikwijdte van de wet
Recht als een beroep en discipline houdt zich bezig met een analytische studie van de praktijken, gebruiken en gedragsregels die een bepaalde samenleving of gemeenschap als bindend voor zichzelf beschouwt. Het onderzoek en de praktijk van het recht omvatten de volgende belangrijke gebieden als onderwerp.
Wanneer de geleerden en rechtsbeoefenaars de bovengenoemde gebieden op vergelijkende basis bestuderen, dat wil zeggen door de overeenkomsten, verschillen en onderlinge relaties tussen hen in verschillende landen te ontdekken, staat dit bekend als vergelijkend recht.
Theorieën van de wet
Er zijn verschillende rechtstheorieën. De volgende twee begrippen zijn echter de belangrijkste daarvan.
Natuurlijke rechtstheorie
Het is de oudste rechtstheorie en de oorsprong ervan gaat terug tot Heraclitus, Socrates, Plato en Aristoteles. In de moderne rechtsfilosofie zijn Hobbes, Locke, Rousseau, Kant en Hume de belangrijkste voorstanders van deze rechtstheorie.
Het belangrijkste argument van deze rechtstheorie is dat sociale relaties worden beheerst door twee soorten wetten. Een daarvan is door mensen gemaakt en verschilt van samenleving tot samenleving. De andere daarentegen is niet door mensen gemaakt en verschilt niet van plaats tot plaats.
De eerste werd door geleerden positief recht genoemd. Daarentegen werd de laatste gelabeld als natuurwet. Voor natuurwettheoretici zijn natuurwetten van het allergrootste belang en dienen ze vaak als de standaard voor door mensen gemaakte of positieve wetten.
Positieve rechtstheorie
Positieve wetstheorie, ook bekend als analisten of imperatieve rechtstheorie, probeert onderscheid te maken tussen het 'zou moeten zijn' en 'is' van wetten. Enkele van de prominente geleerden van deze rechtstheorie zijn Austin, Bentham en H.L.A Hart.
Het is van mening dat wetten in feite 'het bevel over soevereiniteit' zijn. De soevereiniteit is op haar beurt een onderdeel van de staat. Dit 'bevel' wordt gegeven aan de onderdanen die mogelijk ook worden onderworpen aan 'sancties' door de soeverein als er een afwijking van het bevel wordt gevonden.
Aangezien het de staat is van waaruit wetten ontstaan, is het niet nodig om wetten te baseren op moraliteit, ethiek, rede of rechtvaardigheid.
Voordelen van de wet
Enkele van de belangrijke voordelen van het recht zijn:
- Het helpt bij het scheppen van de openbare orde.
- Het beschermt individuen tegen de willekeurige acties van andere individuen en de staat.
- Het dient als een betrouwbare basis voor de rechtspraak.
Nadelen van de wet
Wetten hebben de neiging om enkele inherente beperkingen te hebben. Deze omvatten:
- Ze hebben vaak de neiging om rigide te zijn. Daardoor worden de veranderende behoeften van de samenleving door hen vaak genegeerd.
- Bestaande wetten vormen vaak een obstakel op het pad om progressieve veranderingen in de samenleving tot stand te brengen.
