Civiele processen worden beheerst door een verzameling wetten in de Verenigde Staten die basisregels vaststellen voor de handelingen en het gedrag van bewoners, evenals de regels en voorschriften die in een rechtbank moeten worden gebruikt. In een civiele rechtszaak heeft de rechter de bevoegdheid om beslissingen te nemen en een uitspraak te doen op basis van een bevel of decreet.
Hoewel de twee zaken vrij identiek lijken, is er een grote variatie: een 'bevel' is een uitspraak, een oordeel op basis van objectieve factoren, terwijl een 'decreet' het sluitstuk is van een vonnis dat handelt over de rechten van één (of beide) van de partijen bij het geschil.
Bestelling versus besluit
Het verschil tussen een bevel en een decreet is dat een bevel een vonnis is dat doorgaans wordt uitgesproken over procedurele problemen, maar een decreet is een definitieve beslissing die de rechten van de betrokken partijen specificeert. Tijdens een rechtszaak kan er maar één besluit zijn - dat voorlopig of definitief kan zijn - maar er kunnen veel bevelen zijn, die allemaal definitief zijn.
Een bevel kan worden omschreven als de juridische verklaring van de uitspraak van de rechtbank, die geen 'decreet' zou bevatten, waarin de juridische banden tussen de eiser en de verweerder, van de rechtszittingen, het proces of het hoger beroep worden bepaald. Meer technische woorden, een bevel is een instructie van een rechter of rechtbank aan een partij bij een rechtszaak om een bepaalde handeling uit te voeren, bepaalde handelingen niet uit te voeren of een overheidsinstantie opdracht te geven bepaalde activiteiten uit te voeren.
Een decreet daarentegen is, volgens sectie 2, lid 2, van het reglement van de rechtbank, een formele verklaring van het oordeel van een jury die de belangen van de klager in alle of sommige onderwerpen van het geschil vaststelt. Het is ontleend aan het vonnis, d.w.z. er is een besluit op het moment dat het vonnis wordt uitgesproken, niet op het moment dat het wordt geschreven en goedgekeurd.
Een besluit kan voorlopig of definitief zijn, afhankelijk van of er meer procedures nodig zijn voordat de vordering wordt afgewezen. Een voorlopig besluit wordt uitgevaardigd wanneer een of meer problemen van de rechtszaak worden behandeld, terwijl een definitief besluit wordt uitgevaardigd wanneer alle problemen van de rechtszaak zijn opgelost.
Vergelijkingstabel tussen opdracht en besluit
| Parameters van vergelijking: | Volgorde | Besluit |
| Betekenis | Het bevel, dat wordt beschreven in sectie 2(14) van de Rules Of Court uit 1908, is de formele uitspraak van een rechter over de band tussen de betrokken partijen in het kader van een rechtszaak. | Een beschikking is de formele uitspraak van de rechter over de beslissing, waarin de belangen van de bij de zaak betrokken personen worden toegelicht. |
| Geslaagd Wanneer: | Het kan worden toegekend in een rechtszaak die wordt aangespannen door het indienen van een tegenvordering, aanvraag of pleidooi. | Het wordt uitgevaardigd in een rechtszaak die begint met het indienen van een klacht. |
| Soort oordeel | Het is altijd de laatste zin. | Het kan voorlopig, definitief of een combinatie van beide zijn. |
| Formaliteit | Een beschikking is, naast een beschikking, een formele omschrijving van de rechtbank of jury en kan niet worden aangevochten. | Een beschikking is een formele vertegenwoordiging van de rechtbank en moet volgens de juiste procedure worden ingediend. |
| Nummer in een pak | Een pak kan een groot aantal bestellingen bevatten. | In een rechtszaak is er maar één decreet. |
Wat is een bestelling?
Een bevel is een verklaring van de beslissing van het hooggerechtshof (of panel) en voorziet niet in een decreet (de definitieve uitspraak). Anders gezegd, een bevel is een richtlijn van de rechter aan een van de partijen in een rechtszaak, waarbij de eiser wordt bevolen bepaalde handelingen te verrichten (of niet te ondernemen). Waar het decreet inhoudelijke kwesties behandelt, gaat het in de uitspraak meer om juridische technische details.
Waar het decreet inhoudelijke zaken behandelt, is de uitspraak meer gericht op juridische technische details. Volgens sectie 2(14) van de Rules of Court van 1908 is een bevel "de formele verklaring van een uitspraak van de burgerlijke rechtbank die geen decreet is". Een beslissing kan al dan niet een recht vestigen, dus het is altijd definitief en nooit vooraf bepaald.
"Bevel" is de formele verklaring van een uitspraak van de federale rechtbank; het is geen decreet. Als gevolg hiervan is de beslissing van de rechtbank, die geen decreet is, een bevel. Als basisrichtlijn is een gerechtelijk bevel gebaseerd op objectieve factoren, en als zodanig moet het gerechtelijk bevel een bespreking van het probleem in kwestie bevatten, evenals de redenering die de rechtbank heeft gebruikt om het bevel op te stellen.
Wat is een besluit?
Sectie 2 (2) van de 1908 Rules of Court geeft de set van het besluit. Een decreet wordt gedefinieerd als "de openbare verklaring van een uitspraak die, voor zover het het Tribunaal betreft, de rechten van de partijen definitief vaststelt met betrekking tot alle of sommige van de feiten in de klacht en kan voorlopig zijn of definitief.”
De uitslag van een vonnis (of laatste onderdeel) wordt een beschikking genoemd. Een voorlopig besluit kan worden onderworpen aan verdere procedures voordat de rechtszaak is afgerond, maar het uiteindelijke besluit, dat is gebaseerd op het oorspronkelijke besluit, wordt uitgevaardigd zodra alle problemen in het proces zijn opgelost.
Er moet een beoordeling zijn voordat een besluit kan worden uitgesproken - met andere woorden, er moet over alle of zelfs delen van de zaak worden beslist, en de oplossing van de rechten van de gedaagden moet beslissend zijn (sluitende vaststelling). Anders gezegd: als een rechter eenmaal zijn oordeel heeft geveld, heeft de rechtbank geen mogelijkheid om het ongedaan te maken.
Orde van een juridische instelling die de rechten van alle partijen op een actie definieert, volgens billijke principes, in wettelijk gebruik in de VS gedurende de 19e en 20e eeuw.
Sinds het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering, dat in 1938 wet en billijkheid in federale rechters samenvoegde, heeft het woord oordeel (dat een tegenhanger van het gewoonterecht heeft) grotendeels de plaats ingenomen van decreet. Het is nu ook waar in de meeste staatsrechtbanken.
Belangrijkste verschillen tussen order en decreet
Gevolgtrekking
Ondanks hun overeenkomsten, zijn beslissing en decreet enorm verschillend: de eerste is een beslissing – meestal op grondwettelijke gronden – terwijl de tweede een definitief oordeel is dat de rechten van de partijen bepaalt.
Een rechter in een civiele rechtszaak doet een bevel of een decreet te midden van een geschil tussen partijen. Het besluit, zoals besproken in sectie 2, lid 2, van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering van 1908, is een wettelijke en officiële verklaring van de uitspraak van een rechtbank (of een rechter) die de rechten van de eiser en de verweerder in alle of enige aspecten van het geschil bepaalt.
