Di-elektrische constante en polariteit zijn twee termen die worden gebruikt in de natuurkundetak van de wetenschap. De onderwerpen zijn divers, hoewel beide termen op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn. Maar er zijn veel verschillen tussen hen. In dit artikel worden de belangrijkste verschillen, definities en vergelijkingen tussen de twee termen genoemd.
Di-elektrische constante versus polariteit
Het belangrijkste verschil tussen de diëlektrische constante en polariteit is dat de diëlektrische constante een verhouding is, terwijl polariteit een binair attribuut is. De diëlektrische constante is de eigenschap van een materiaal om elektrische potentiële energie op te slaan of vast te houden onder een elektrisch veld. Aan de andere kant is polariteit de gerichte stroom van elektronen van de ene pool naar de andere.
De diëlektrische constante is de verhouding tussen de elektrische permeabiliteit van materiaal en de elektrische permeabiliteit van een vacuüm. Het wordt aangeduid als εr (ω), en soms wordt het aangeduid als κ. Het legt uit hoe het elektrische veld de diëlektrische omgeving beïnvloedt. En wordt rechtstreeks gemeten door gespecialiseerde apparaten.
Polariteit is de kwaliteit van een object met tegengestelde krachten of ladingen, die in tegengestelde richtingen stromen. Er zijn twee polen: negatief en positief. En polariteit is de gerichte stroom van elektronen, dus elektronen kunnen een negatieve polariteit of een positieve polariteit hebben. Een magneet, een elektrisch veld en een magnetisch veld hebben allemaal een polariteit.
Vergelijkingstabel tussen di-elektrische constante en polariteit
| Parameters van vergelijking: | Di-elektrische constante | Polariteit |
| Definitie | De diëlektrische constante is de eigenschap of het vermogen van een materiaal om elektrische potentiële energie op te slaan of vast te houden. | Polariteit is de richting van de stroom in een circuit, die de elektrische potentiaal aan de uiteinden van het circuit vertegenwoordigt. |
| Bepaald door | Het wordt bepaald door de absolute permittiviteit te delen door de vacuümdiëlektrische constante. | Het wordt experimenteel bepaald met behulp van koolstof of metalen elektrode. |
| Aangeduid door | Het wordt aangeduid door K. | Het wordt aangeduid met delta. |
| Gemeten door | Het wordt gemeten via apparaten zoals BI-870. | Het wordt gemeten via apparaten zoals een dual-trace-oscilloscoop. |
| Dimensie | Diëlektrische constante is dimensieloos. | Terwijl Polariteit niet dimensieloos is. |
Wat is een di-elektrische constante?
De diëlektrische constante wordt ook wel relatieve permittiviteit genoemd. Het is de verhouding van absolute permittiviteit tot die van vacuüm permittiviteit. De diëlektrische constante wordt aangegeven met K. De formule wordt geschreven als, K = E/Eo, waarbij Eo diëlektrisch is en E het netto veld is. Hoe groter de waarde van de diëlektrische constante, hoe meer lading kan worden opgeslagen. Ook is E altijd kleiner dan of gelijk aan Eo.
Een diëlektricum is een isolerend materiaal en dus meet de diëlektrische constante het vermogen van het materiaal om elektrische energie vast te houden of op te slaan in een elektrisch veld van een isolator. Hoewel de diëlektrische constante ook kan worden gemeten door een condensator, is het de verhouding van de capaciteit die materiaal gebruikt als een diëlektricum van een condensator tot het vacuüm als het diëlektricum van een condensator.
De diëlektrische constante is dimensieloos en is een complexe grootheid. Het is een belangrijke factor bij het ontwerpen van condensatoren. Om de capaciteit van een condensator te vergroten, wordt de diëlektrische constante of relatieve permittiviteit verhoogd. Dit komt omdat de grootte van het magnetische veld binnen het volume van het diëlektricum afneemt wanneer een materiaal met een hoge permittiviteit in een elektrisch veld wordt geplaatst.
De diëlektrische materialen zijn isolatoren, maar ze kunnen het elektrostatische veld efficiënt ondersteunen. Tegenwoordig is het eenvoudig om de diëlektrische constante te meten via gespecialiseerde apparaten zoals BI-870.
Wat is polariteit?
Polariteit is een term die veel wordt gebruikt in elektriciteit en magnetisme. Polariteit bepaalt de richting van de elektronenstroom. Het is de kwaliteit van een object met tegengestelde krachten die contrasterende krachten in tegengestelde richtingen vertonen. Aangezien er twee polen zijn die positief en negatief zijn, kan er een positieve polariteit of een negatieve polariteit zijn.
De elektrische polariteit van een object wordt bepaald door het aantal elektronen dat in een object aanwezig is. Wanneer we zorgen voor een constant elektrisch potentiaal tussen twee verschillende platen of objecten, zal een van hen lage elektronen hebben in vergelijking met de andere. En dit object met lage elektronen zal een positieve polariteit hebben. Terwijl het andere object met meer elektronen een negatieve polariteit zal hebben. De polariteit zal een elektrische stroom produceren wanneer deze twee objecten worden verbonden met een geleidende binding, aangezien de elektronen van negatief naar positief zullen stromen.
De polariteit van een object kan worden bepaald met behulp van een koolstof- of metalen elektrode. Bij elektriciteit verandert de polariteit van de elektrische DC-circuits niet, terwijl de polariteit van AC-elektrische circuits kan veranderen op basis van de frequentie van de elektriciteit. De apparaten die worden gebruikt om de polariteit te meten zijn analoge voltmeters, testlicht, etc. worden gebruikt. En om de polariteit in een AC-systeem te testen, wordt een dual-trace-oscilloscoop gebruikt.
Belangrijkste verschillen tussen di-elektrische constante en polariteit
Gevolgtrekking
Di-elektrische constante en polariteit zijn twee termen die we bestuderen in de natuurkundige tak van de wetenschap. Hoewel de onderwerpen met elkaar verbonden zijn, zijn er veel verschillen. De diëlektrische constante is de verhouding van absolute permittiviteit tot die van vacuüm permittiviteit. En hoe hoger de absolute permittiviteit van materiaal, hoe meer het polariseert.
De diëlektrische constante is het potentieel van een materiaal om een elektrische lading vast te houden. En aangezien het diëlektricum een isolator is, meet de diëlektrische constante het vermogen om elektrische energie vast te houden of op te slaan in een elektrisch veld van een isolator. Het is de relatieve permittiviteit.
Aan de andere kant is polariteit het vermogen dat twee tegengestelde neigingen manifesteert. De polariteit wordt bepaald door het aantal elektronen dat in de polen aanwezig is. Het wordt bepaald door de eigenschappen in tegenovergestelde delen van een lichaam of systeem.
