Diabetische neuropathie en perifere neuropathie treffen een vergelijkbare bevolkingsgroep. Ze zijn geassocieerd en met elkaar verbonden. Ze veroorzaken een aantal vergelijkbare complicaties. Hoewel, geen van beide is overdraagbaar. Dit heeft geleid tot verwarring over deze ziekten. Het zijn echter twee zeer verschillende aandoeningen met eigen kenmerken. Daarom kunnen we met behulp van enkele gedetailleerde studies gemakkelijk onze verwarring wegnemen.
Diabetische neuropathie versus perifere neuropathie
Het verschil tussen en is dat diabetische neuropathie de zenuwen van verschillende delen van het lichaam aantast, voornamelijk de onderste ledematen, terwijl perifere neuropathie de perifere zenuwen van het lichaam aantast en het immuunsysteem verzwakt. Diabetische neuropathie heeft ook jaren nodig om het lichaam te beïnvloeden, maar perifere neuropathie heeft een korte duur.
Diabetische neuropathie kan in het lichaam optreden als gevolg van de voortdurende verwaarlozing van hoge bloedsuikerspiegels gedurende jaren. De aandoening kan niet worden genezen, maar het is een must om in veiligheidsbarrières te zijn. Het beïnvloedt de zenuwen van elk deel van het lichaam en begint zich over meerdere jaren te ontwikkelen. Het beïnvloedt de zenuwen van elk deel van het lichaam
Perifere neuropathie kan optreden in het lichaam als gevolg van voortdurende verwaarlozing van hoge bloedsuikerspiegels voor zelfs maar een korte tijd. Het beïnvloedt ons perifere zenuwstelsel. Het beïnvloedt ons perifere zenuwstelsel. Het tast de perifere zenuwen in het menselijk lichaam aan en kan zich binnen een beperkte periode ontwikkelen. Het beïnvloedt de handeling van sensatie.
Vergelijkingstabel tussen diabetische neuropathie en perifere neuropathie
| Parameters van vergelijking: | Diabetische neuropathie | Perifere neuropathie |
| Definitie | Het is een disfunctie van zenuwvezels. Het wordt gezien bij mensen met diabetes. | Het is een disfunctie van perifere zenuwen. Deze aandoening wordt veroorzaakt door metabole, traumatische of toxische factoren. |
| Risicofactoren | Risicofactor omvat hoge bloedsuikerspiegel, roken, hoge bloeddruk, blootstelling aan neurotoxische stoffen. | Risicofactor omvat diabetes, alcoholgebruik, nierziekte, leverziekte, vitamine B-tekort |
| aangetaste zenuwen | Het beïnvloedt verschillende zenuwen door het hele lichaam. De meest getroffen zijn de onderste ledematen. | Het beïnvloedt de perifere zenuwen. |
| Symptomen | Gevoelloosheid in vingers, spierzwakte, ernstige botpijn, infecties, dermatitis, constipatie. | Gevoelloosheid in handpalmen, gewichtsverlies, seksuele disfunctie, brandende pijn, extreme gevoeligheid voor aanraking. |
| Type | Het kan sensorisch, autonoom of motorisch zijn, afhankelijk van het aantal aangetaste zenuwen. | Het kan mononeuropathie of polyneuropathie zijn, afhankelijk van het aantal aangetaste zenuwen. |
Wat is diabetische neuropathie?
Het wordt gedefinieerd als een disfunctie van zenuwvezels die wordt gezien bij mensen die lijden aan diabetes. Bij diabetische neuropathie kunnen meerdere zenuwen uit verschillende delen van het lichaam worden beschadigd. Meestal worden de onderste ledematen aangetast. Het maakt het hele zenuwstelsel zwakker, wat een grote rol speelt in ons lichaam.
Het komt het meest voor bij diabetes van type 1 en 2. Het gebeurt vanwege aanhoudende hoge bloedsuikerspiegels. Andere factoren zijn roken, hoge bloeddruk en blootstelling aan schadelijke neurotoxische stoffen, waaronder medicijnen en alcohol. De tijd is afhankelijk van het type. De soorten diabetische neuropathie omvatten sensorische, autonome en motorische.
Bij type 1-diabetes duurt het vele jaren van continue hoge bloedsuikerspiegel om aangetast te worden. Terwijl bij type 2 slechts een paar aaneengesloten jaren van hoge bloedsuikerspiegel voldoende zijn om de disfunctie te veroorzaken.
Bij diabetische neuropathie kunnen meerdere zenuwen uit verschillende delen van het lichaam worden beschadigd. Meestal worden de onderste ledematen aangetast.
Daarom moet men, eenmaal gediagnosticeerd met diabetische neuropathie, zonder enige twijfel langskomen voor regelmatige controles.
Na verloop van tijd wordt het dodelijk als het niet wordt behandeld. Deze ziekte is niet te genezen, maar kan onder controle zijn onder medicatie. Het is erg belangrijk om weg te blijven van de risicofactoren zoals verslaving aan neurotoxische stoffen.
Wat is perifere neuropathie?
Perifere neuropathie wordt gedefinieerd als een disfunctie van de perifere zenuwvezels in het menselijk lichaam. Perifere zenuwen zijn een zeer essentiële structuur in ons lichaam die informatie tussen de hersenen en het ruggenmerg doorgeeft.
Wanneer dit deel wordt aangetast, heeft ons lichaam de neiging om zowel de tastzin als de controle te verliezen. Het heeft een enorme invloed op het immuunsysteem. Het richt zich op de perifere zenuw en vernietigt deze.
De risicofactoren zijn onder meer overconsumptie van alcohol, een tekort aan vitamine B, nier- of longziekten, gevaarlijke neurotoxines. Door zich te beschermen tegen de gevaren, is verdere zenuwbeschadiging mogelijk om te stoppen.
Volgens de aangetaste zenuwen omvatten hun typen mononeuropathie en polyneuropathie.
Als het niet wordt behandeld, wordt het na verloop van tijd echt serieus. Moeilijkheden zijn onder meer brandende pijn, seksuele disfuncties, gewichtsverlies, misselijkheid en zelfs problemen met plassen.
Anders dan deze, omvat het verzwakking van het algehele lichaam, omdat het onze zenuwen aantast en het immuunsysteem verzwakt.
Nou, net als de vorige is het misschien niet helemaal te genezen, maar de veiligheidsmaatregelen liggen in onze handen. Eenmaal gediagnosticeerd, moeten we wegblijven van de gemeenschappelijke risicofactoren en ze als een vijand behandelen. Zodra de diagnose van de ziekte is gesteld, moeten we regelmatig worden gecontroleerd en zijn medicijnen van vitaal belang.
Belangrijkste verschillen tussen diabetische neuropathie en perifere neuropathie
Gevolgtrekking
Diabetische neuropathie en perifere neuropathie zijn neuropathische aandoeningen. Het gaat om de verzwakking van de zenuwen en beïnvloedt dus het hele systeem.
Om deze reden hebben deze twee ziekten veel gemeen. Het kan voor sommige mensen verwarrend zijn om onderscheid te maken tussen de twee. Ze beïnvloeden vergelijkbare delen van mensen en hebben zelfs enkele veelvoorkomende symptomen.
Als we echter in details treden, hebben we geleerd dat hun manier van beïnvloeden heel anders is. Behandeling voor beide is erg belangrijk om toekomstige ernst te voorkomen. Ze beïnvloeden het immuunsysteem en zijn onderverdeeld in verschillende typen. Dit gebeurt op basis van aangetaste zenuwen.
Beide disfuncties veroorzaken de verzwakking van ons zenuwstelsel. Daarnaast beïnvloedt het zowel de gevoeligheid als de functie van andere organen. Dit leidt ertoe dat we de controle over ons systeem verliezen, omdat de zenuwen die worden gebruikt om signalen uit te zenden, beschadigd zijn.
Een van deze ziekten blijkt niet volledig te behandelen. Er zijn echter manieren om het onder controle te houden en te beschermen tegen de dodelijke effecten ervan. Aangezien de risicofactoren al bekend zijn, is het zeer essentieel om daar vanaf te blijven. Ook degenen die nog moeten worden gediagnosticeerd maar de symptomen hebben, moeten zichzelf onmiddellijk beschermen.
