Er ontstaat een connotatie wanneer we een woord noemen met een verborgen betekenis. Hoewel connotatie en denotatie twee belangrijke methoden zijn om een woord te beschrijven dat in verschillende soorten creatief schrijven wordt gebruikt, is het verschil tussen connotatie en denotatie dat denotatie de directe betekenis van het woord is. Connotatie staat in schril contrast met denotatie.
Connotatie versus denotatie
Het verschil tussen connotatie en denotatie is dat connotatie de verborgen betekenis of de emotionele perspectieven van een woord is, terwijl een denotatie direct de woordenboekbetekenis van het woord is. Beide zijn twee zeer belangrijke methoden in taal, maar beide hebben hun eigen specifieke plaatsen om te vervullen.
Connotatie is de secundaire betekenis van een woord op basis van zijn emotionele perspectief, vooral vanuit het oogpunt van de lezer. Het voegt extra betekenis toe aan het woord, afhankelijk van de achtergrond waarover wordt gesproken. Ondertoon, implicatie en import zijn synoniem met connotatie. Houd er rekening mee dat connotaties slechts suggestieve betekenissen zijn en dat connotaties in twee delen kunnen worden ingedeeld, positief en negatief.
Denotatie staat voor de directe of primaire betekenis of betekenissen van een woord of woorden volgens de definitie van het woordenboek. De woorden definitie, betekenis, indicatie en implicatie zijn bijna synoniem met het woord denotatie. Het wordt gebruikt om iets specifieks aan te duiden of te betekenen. Denotaties zijn de letterlijke betekenis van het betreffende woord.
Vergelijkingstabel tussen connotatie en denotatie
| Vergelijkingsparameter: | connotatie | aanduiding |
| Definitie | Connotatie is de secundaire betekenis van een woord dat voornamelijk gebaseerd is op het culturele en emotionele aspect. | Denotatie verwijst naar de primaire betekenis van het woord, de letterlijke betekenis van het woord volgens het woordenboek. |
| Type | Het is de indirecte en verborgen betekenis van het woord. Het bevat emotionele boventonen. | Het is de directe betekenis van een woord. Het is feitelijk. |
| Classificatie | Connotatie kan worden ingedeeld in twee soorten, positief en negatief. Er is ook een ander type connotatie dat bekend staat als de neutrale connotatie. | Denotatie kan niet worden geclassificeerd. |
| Effect van cultuur en religie | Kan veranderen afhankelijk van de sociale, culturele en religieuze impact van een bepaalde regio. | Blijft onveranderd ten opzichte van de cultuur en religie van een regio. |
| Betekenis | Connotaties zijn subjectieve betekenis. | Denotaties zijn de primaire betekenissen |
Wat is connotatie?
Een connotatie van een woord die de culturele of emotionele associatie van het woord betekent, die een beetje verschilt van de directe betekenis van het woord. Connotaties zijn de suggestieve betekenissen van een woord. Het woord connotatie is afkomstig van het Latijnse woord 'connotatie' dat 'betekenen naast de hoofdbetekenis' betekent. Het kan zowel positief als negatief zijn. Connotatie wordt voornamelijk gebruikt om te vertellen hoe een ding of een reeks dingen kan worden gerelateerd aan een woord of een zin op basis van zijn emotionele of sociale oordeel. Met andere woorden, de connotatie kan worden omschreven als het gevoel of idee van een woord. Het verdient echter de voorkeur om woorden met een sterke connotatie te vermijden. Als iemand bijvoorbeeld zegt: "Hij is zo'n hond", wordt de hond hier niet letterlijk bedoeld. In plaats daarvan wordt de hond gebruikt om de schaamteloosheid of lelijkheid van een hond aan te duiden. Evenzo kan een hart worden gebruikt om liefde of genegenheid voor iemand te definiëren. Hier is liefde en genegenheid de connotatie van het hart.
Wat is denotatie?
In eenvoudige woorden kan denotatie worden gedefinieerd als de letterlijke betekenis van een woord. Het woord denotatie is afkomstig van het Latijnse woord "denotation" dat "aanduiding" betekent. Het is vergelijkbaar met de manier waarop woordenboeken worden gebruikt om het woord te definiëren. De aanduiding van een woord wordt over het algemeen waargenomen door middel van zichtbare concepten. Kortom, de aanduiding van een woord is verstoken van gevoelens of emoties. Het kan zowel een handeling zijn van het gebruik van een symbool als een woord. Denotatie is erg belangrijk om een duidelijk beeld te krijgen van een bepaald woord, maar is geen goede optie als het gaat om het uitdrukken van de creatieve kant. denotatie impliceert de primaire betekenis van het woord. Het opvallende kenmerk van de denotaties is dat ze niet in onderverdelingen kunnen worden ingedeeld.
Denotatie is belangrijk in de literatuur omdat het een bepaalde stemming uitstraalt die de auteur of schrijver wil overbrengen. De schrijver moet oplettend zijn bij zijn of haar woordkeuzes, die zeer nauwkeurig moeten zijn, aangezien elke kleine vervanging de toon en stemming van het schrijven zal beïnvloeden. Voorbeelden van denotatie zijn: De jongen was te moeilijk om te hanteren (wat betekent dat hij te sterk was om te hanteren). Hij is te opdringerig. (Wat betekent dat hij mensen letterlijk duwt).
Belangrijkste verschillen tussen connotatie en denotatie
Gevolgtrekking
Connotatie en denotatie zijn twee van dergelijke woorden die veel van elkaar verschillen door hun betekenis of met andere woorden, ze zijn in tegenstelling tot elkaar. Maar deze twee zijn niet totaal verschillende dingen, eerder twee verschillende aspecten van één ding. Een connotatie wordt gebruikt om verschillende soorten sociale boventonen, emotionele en culturele implicaties weer te geven die verborgen zijn in een woord. Een aanduiding betekent meteen de woordenboekdefinitie van een woord. Het is de expliciete of referentiële betekenis of associatie van een woord. Hoewel connotaties op verschillende plaatsen de reden kunnen zijn voor verwarring of complexiteit, is het inderdaad een van de beste manieren om creatieve geschriften op te fleuren. Beide termen kunnen op twee verschillende manieren worden gebruikt: grammaticaal en logisch. Kort gezegd kan worden gezegd dat connotatieve taal degene is met emotionele ondertoon en een denotatieve is feitelijk.
