Wanneer een baby wordt geboren, gedraagt hij/zij zich vaak als andere baby's, omdat ze niet het gevoel hebben zich anders te gedragen of achterdochtig te zijn, wat gemakkelijk niet door hun ouders wordt opgemerkt. Maar na een paar maanden of jaren van groei kunnen de ouders het gedrag van hun kind opmerken. Maar soms kan dit gedrag anders zijn en met andere woorden, het kan abnormaal zijn in vergelijking met de andere kinderen. Dit verdachte en afwijkende gedrag wordt vaak een disruptieve gedragsstoornis bij kinderen genoemd. Als dit ongewone gedrag zich herhaalt of langer dan 6 maanden aanhoudt, moeten de volwassenen of ouders professionele hulp zoeken. Dit ontwrichtende gedrag in de kindertijd is hoofdzakelijk verdeeld in twee soorten, en ze zijn gedragsstoornis en oppositioneel opstandige stoornis. Hoewel beide stoornissen verband houden met stoornissen in de kindertijd, hebben ze enkele grote verschillen tussen hen. Zoals in de symptomen, gedragsveranderingen, risicofactoren, etc.
Gedragsstoornis versus oppositioneel opstandige stoornis
Het belangrijkste verschil tussen gedragsstoornis en oppositioneel opstandige stoornis is dat gedragsstoornis een vorm van ontwrichtende gedragsstoornis is waarbij een kind agressief, destructief, fysiek gewelddadig of bedreigend wordt, enz. jegens andere mensen. Aan de andere kant is Oppositional Defiant Disorder een vorm van disruptieve gedragsstoornis waarbij een kind vaak geïrriteerd is, ernstige moeite heeft met het omgaan met de doelen die door anderen zijn gesteld, vaak argumentatief is, enz.
Gedragsstoornis verwijst naar de ontwrichtende gedragsstoornis waarbij een kind opzettelijk agressief wordt, ongewoon gedrag vertoont naar anderen toe, destructief is, enz. De symptomen van dit soort repetitief gedrag houden ongeveer 12 maanden aan. Ook zijn de symptomen van de gedragsstoornis over het algemeen gericht op fysieke overtreding of agressie. De gedragsstoornis wordt vaak gediagnosticeerd rond de leeftijd van 11 jaar, of soms in het vroege stadium van de adolescentie.
Aan de andere kant verwijst Oppositional Defiant Disorder naar de storende gedragsstoornis waarbij een kind zich irritant gedraagt, ernstige moeite heeft met het omgaan met de doelen die door anderen zijn gesteld, vaak ruzie maakt, enz. De symptomen van dit soort repetitief gedrag duren ongeveer 6 maanden. De symptomen van oppositioneel opstandige stoornis zijn zelden fysiek gewelddadig. Oppositional Defiant Disorder wordt vaak gediagnosticeerd rond de leeftijdsgrens tussen 8 en 12.
Vergelijkingstabel tussen gedragsstoornis en oppositioneel opstandige stoornis
| Parameters van vergelijking: | Gedragsstoornis | Oppositionele opstandige stoornis |
| Definitie | Gedragsstoornis verwijst naar de ontwrichtende gedragsstoornis waarbij een kind opzettelijk agressief wordt, ongewoon gedrag vertoont jegens anderen, destructief is, enz. | Oppositional Defiant Disorder verwijst naar de ontwrichtende gedragsstoornis waarbij een kind vaak geïrriteerd is of ernstige moeite heeft bij het omgaan met de doelen die door anderen zijn gesteld, vaak argumentatief, enz. |
| Fysiek geweld | Een kind met een gedragsstoornis is vaak fysiek gewelddadig of gewelddadig. | Een kind met een oppositioneel opstandige stoornis is relatief minder of zelden fysiek beledigend of overtredend. |
| Subtypen | Er zijn ongeveer drie soorten subtypes van gedragsstoornis. | Er zijn geen subtypes van oppositioneel opstandige stoornis. |
| Leeftijdsgrens voor het volgen van de aandoeningen | Gedragsstoornis wordt vaak gezien bij kinderen rond de leeftijd van 11, of soms in de beginfase van de adolescentie. | Oppositional Defiant Disorder wordt vaak gezien bij kinderen in de leeftijd van 8-12 jaar. |
| Symptomen | De gedragsstoornis omvat symptomen zoals agressiviteit, geweldpleging, de drang om iemand te slaan of te vechten, fysiek geweld tegen zowel mensen als dieren, enz. | De oppositioneel opstandige stoornis omvat symptomen zoals vaak geïrriteerd, verward, anderen de schuld geven van hun eigen fouten, snel het humeur verliezen, anderen irriteren, enz. |
| Duur van symptomen | Een kind met een gedragsstoornis heeft minimaal 12 maanden last van repetitieve symptomen. | Een kind met oppositioneel opstandige stoornis heeft te maken met minimaal 6 maanden repetitieve symptomen. |
Wat is een gedragsstoornis?
Gedragsstoornis verwijst naar de ontwrichtende gedragsstoornis waarbij een kind opzettelijk agressief wordt, ongewoon gedrag vertoont jegens anderen, destructief is, enz. Deze stoornis wordt opgemerkt wanneer een kind zich anders gedraagt en niet zoals een normaal kind van die respectieve leeftijd zou moeten doen. Kinderen tussen de leeftijd van 11 en de beginfase van de adolescentie worden gedetecteerd met een gedragsstoornis.
Een kind met een gedragsstoornis is erg agressief of gewelddadig en heeft altijd de neiging om iemand te slaan of te vechten. Er zijn hoofdzakelijk twee soorten gedragsstoornissen, die zijn onderverdeeld op basis van de symptomen van een kind. Ze beginnen in de kindertijd en in de adolescentie. De ernst van deze aandoening is afhankelijk van de standvastigheid en de omvang van het wangedrag.
De gedragsstoornis omvat symptomen als agressiviteit, geweldpleging, de drang om iemand te slaan of te vechten, fysiek geweld voor zowel mens als dier. Een kind met deze stoornis is zowel fysiek als verbaal erg gewelddadig. De kinderen staan meer aan de kant van negativiteit en wreedheid. De symptomen duren ongeveer 12 maanden. Ook is de risicofactor van de gedragsstoornis hoog.
Wat is oppositioneel opstandige stoornis?
Oppositional Defiant Disorder verwijst naar de ontwrichtende gedragsstoornis, waarbij een kind bepaalde moeilijkheden doormaakt, zoals hij/zij ernstige moeilijkheden heeft bij het omgaan met doelen die door anderen zijn gesteld, vaak argumentatief, irriterend, enz. is. Vanaf de leeftijd van 8 tot 12 jaar is dit stoornis wordt vaak gevolgd bij een kind. Deze stoornis is zowel fysiek als verbaal iets minder gewelddadig.
Het belangrijkste ongebruikelijke gedrag dat het kind detecteert, is dat het vaak geïrriteerd of agressief is. Er zijn geen subtypes van deze aandoening. De risicofactor van oppositioneel opstandige stoornis concludeert zowel affectieve als cognitief georiënteerd. Ook hangt de ernst van deze aandoening af van het aantal aanhoudende ongewone gedragingen van het kind.
De oppositioneel opstandige stoornis omvat symptomen als irritatie, verwarring, anderen de schuld geven van hun eigen fouten, snel het humeur verliezen, anderen ergeren, enz. En het kind met oppositioneel opstandige stoornis heeft te maken met minstens 6 maanden repetitieve symptomen. Ook al zijn de risicofactoren of de symptomen misschien minder gewelddadig, maar de ouders moeten onmiddellijk actie ondernemen, omdat het kan worden genezen door een soort therapiesessie te volgen. Dit soort gedrag mag niet worden genegeerd, omdat het later kan leiden tot grotere of moeilijkere dilemma's voor zowel de ouders als het kind.
Belangrijkste verschillen tussen gedragsstoornis en oppositioneel opstandige stoornis
Gevolgtrekking
Er zijn veel aandoeningen in de samenleving, van volwassenen tot kinderen. Wanneer in de kindertijd ongewoon of verdacht gedrag wordt opgemerkt bij een kind, wordt dit een disruptieve gedragsstoornis bij kinderen genoemd. Verder is deze ontwrichtende gedragsstoornis bij kinderen hoofdzakelijk verdeeld in twee groepen: de gedragsstoornis en de oppositioneel opstandige stoornis. Beide stoornissen verschillen in veel aspecten, zoals symptomen, de leeftijd waarop de stoornis wordt gediagnosticeerd, gedragsveranderingen, enz. Gedragsstoornis verwijst naar de ontwrichtende gedragsstoornis waarbij een kind opzettelijk agressief wordt, ongewoon gedrag vertoont jegens anderen, destructief is, enz. En aan de andere kant verwijst Oppositional Defiant Disorder naar de storende gedragsstoornis waarbij een kind vaak geïrriteerd is, ernstige moeite heeft met het omgaan met de doelen die door andere mensen zijn gesteld, vaak ruzie maakt, enz. Deze twee stoornissen worden meestal gezien voordat de leeftijd van de adolescentie. Als de gedragsveranderingen van het kind langer aanhouden, moeten de ouders onmiddellijk professionele hulp zoeken.
