Het kan ingewikkeld zijn om het complexe web van economische ideeën te ontwarren. Bovendien zijn sommige van deze ideeën zo nauw met elkaar verbonden, en hun betekenissen en consequenties lijken zo op elkaar dat het moeilijk kan zijn om het een van het ander te onderscheiden. Kapitalisme en laissez-faire zijn twee woorden die vaak identiek worden gebruikt. Daardoor worden ze vaak met elkaar verward. Deze namen zijn echter niet onderling uitwisselbaar en bevatten enkele duidelijke verschillen.
Kapitalisme versus Laissez-faire
Het verschil tussen kapitalisme en laissez-faire is dat puur kapitalisme stelt dat hoe minder overheidsingrijpen in de economie, hoe beter burgers, bedrijven en de economie in het algemeen zijn. Laissez-faire daarentegen kent geen checks and balances, beperkingen of voorschriften van de overheid. Kapitalisme houdt zich bezig met het scheppen en bezitten van kapitaal, productie en distributie van rijkdom, terwijl een laissez-faire-systeem zich bezighoudt met de uitwisseling van geld of producten en diensten.
Kapitalisme is een economisch systeem dat gebaseerd is op het privébezit van productieve activa en hun winstgevende werking. Vermogensaccumulatie, concurrerende markten, een marktsysteem, persoonlijk eigendom en de erkenning van eigendomsrechten, vrijwillige ruil en loonarbeid zijn allemaal belangrijke aspecten van het kapitalisme. In een kapitalistische markteconomie beslissen houders van rijkdom, eigendom of productiecapaciteiten over resultaten en investeringen in kapitaal en sectoren. Zij bepalen ook die voor de financiële sectoren. Concurrentie tussen de verschillende artikelen en diensten bepaalt daarentegen hun kosten, overvloed en distributie.
Laissez-faire is een economisch model waarin uitwisselingen in de particuliere sector vrij of bijna vrij zijn van overheidsinmenging, zoals belastingen en subsidies. Laissez-faire is een filosofisch systeem gebaseerd op de axioma's dat de persoon de fundamentele pijler van de samenleving is en een aangeboren recht op vrijheid heeft; dat de fysieke volgorde van de natuur een vriendschappelijk en zelfregulerend systeem is; en dat bedrijven door de staat gecreëerde entiteiten zijn die mensen nauwlettend in de gaten moeten houden vanwege hun neiging om de spontane volgorde van Smith te verstoren.
Vergelijkingstabel tussen kapitalisme en laissez-faire
| Parameters van vergelijking: | Kapitalisme | Laissez-faire |
| Overheidsbetrokkenheid | Het heeft minder overheidsinterventie in de economie voor een betere economie, burgers en bedrijven. | Het heeft geen gouvernementele checks and balances, beperkingen of voorschriften. |
| Handelt met | Het gaat om het scheppen van welvaart en het bezit van kapitaal, productie en distributie. | Het uitwisselen van geld of producten en diensten. |
| Belangrijkste kenmerken | Particulier eigendom, vrije concurrentie en individuele motivaties zijn allemaal kenmerken van het kapitalisme. | Met weinig of geen controle door de overheid, wordt een Laissez-faire-systeem uitsluitend aangedreven door vraag en aanbod, koper en verkoper. |
| elementen | De elementen zijn arbeidsdeling, onpersoonlijke transacties op basis van prijzen en schaalvoordelen op basis van kennis. | Wat betreft persoonlijk eigendom, vrijheid om een bedrijf op te richten en te bezitten, vrije handel. |
| Voorbeeld | VS | Onderdelen hiervan zijn in elk land terug te vinden. |
Wat is kapitalisme?
Dit is een zeer bekend en eeuwenoud economisch systeem. In een kapitalistische markteconomie beslissen houders van rijkdom, eigendom of productiecapaciteiten over resultaten en investeringen in kapitaalsectoren. Zij bepalen ook die voor de financiële sectoren. Concurrentie tussen de verschillende artikelen en diensten bepaalt daarentegen hun kosten, overvloed en distributie.
Deskundigen uit verschillende vakgebieden hebben allemaal het kapitalisme vanuit verschillende gezichtspunten geanalyseerd en in de praktijk vele soorten ervan geïdentificeerd. Verschillende soorten kapitalisme variëren in het niveau van een concurrerende markt, de functie van interventie en regulering, en de mate van overheidsbezit. Politiek en beleid bepalen de mate waarin verschillende marktplaatsen vrij zijn en de wetten die het privé-eigendom bepalen. Met een winstgevende combinatie van componenten van laissez-faire en overheidsbemoeienis hebben de meeste van de huidige economieën van dit type een gemengd economisch kenmerk aangenomen. In bepaalde gevallen worden daarbij ook planeconomieën waargenomen.
Tegenwoordig zijn veel mensen tegen dit economische systeem. Dit systeem bevoordeelt een klein deel van de mensen die als kapitalist worden geclassificeerd, terwijl de arbeidersklasse vaak aan hun lot wordt overgelaten. Er is een mogelijkheid van slechte arbeidsomstandigheden en lagere salarissen in een kapitalistische economie. Als gevolg daarvan worstelen individuen van de arbeidersklasse om de eindjes aan elkaar te knopen in verschillende scenario's.
Wat is laissez faire?
Laissez-faire is een economisch model waarin uitwisselingen in de particuliere sector vrij of bijna vrij zijn van overheidsinmenging, zoals belastingen en subsidies. Laissez-faire is een filosofisch systeem. Het is gebaseerd op de axioma's dat de persoon de fundamentele pijler van de samenleving is en een aangeboren recht op vrijheid heeft. Het stelt dat de fysieke volgorde van de natuur een vriendschappelijk en zelfregulerend systeem is en dat bedrijven door de staat gecreëerde entiteiten zijn die mensen nauwlettend in de gaten moeten houden vanwege hun neiging om de spontane volgorde van Smith te verstoren.
Dit zijn de fundamenten van het laissez-faire denken. Een ander fundamenteel idee is dat markten concurrerend moeten zijn, wat altijd werd benadrukt door de vroege voorstanders van laissez-faire. Vroege voorstanders van laissez-faire stelden een belasting voor op grondhuur ter vervanging van alle belastingen die volgens hen de welvaart schaadden door de productie te benadelen, met als doel vrijheid te bevorderen en markten in staat te stellen zichzelf te reguleren.
Aanhangers van laissez-faire roepen op tot een volledige detachering van overheid en economie. Verschillende economen hebben de laissez-faire-economie door de jaren heen bekritiseerd. In de ware zin van het woord verwijst laissez-faire naar de vrijheid van persoonlijke eigendommen en productiemiddelen, evenals de bescherming van rechten tegen overheids- en formele agressie, evenals de veiligheid van het kapitaal van onafhankelijke individuen tegen andere individuen, buitenlandse regeringen, en, het meest relevant, de regering van hetzelfde systeem. Dit soort liberalisme is ongelooflijk veilig en heilzaam.
Belangrijkste verschillen tussen kapitalisme en laissez-faire
Gevolgtrekking
Daarom kunnen we zien dat kapitalisme en laissez-faire, ondanks dat ze enkele overlappende kenmerken hebben, verschillende dingen zijn en verschillende onderwerpen behandelen. Ze kunnen hand in hand gaan, maar zijn niet dezelfde economische systemen.
Het principe van producenten en consumenten, dat de basis vormt voor het bepalen van de prijsstelling en het aanbod van producten en diensten, wordt gedeeld door zowel het kapitalisme als de laissez-faire-systemen.
Ze hebben echter met verschillende dingen te maken. Een vrijemarkteconomie is gericht op de uitwisseling van rijkdom of producten en diensten, terwijl het kapitalisme is gericht op het genereren van rijkdom en het bezit van kapitaal en productiemiddelen.
