Colocasia vs. Alocasia Dit is een van de meest gestelde vragen over tuinieren. Vanwege hun vergelijkbare uiterlijk worden ze vaak verward. De bladeren en kleuren van deze twee planten zijn bijna identiek, waardoor mensen in de war raken. Het is echter niet moeilijk om ze te onderscheiden.
Alocasia en colocasia, ook wel olifantenoren genoemd, zijn leden van de Araceae-familie. Hoewel ze uit dezelfde familie komen, hebben ze veel variaties.
Alocasia versus Colocasia
Het verschil tussen Alocasia en Colocasia is dat de variatie in bladkenmerken iets is dat de meeste mensen niet opmerken. Alocasia bladeren lijken horizontaal te zijn. De toppen van de vingers wijzen naar boven. Alocasia bladeren zijn ook glanzend en hebben een lange knol.
Colocasia-bladeren lijken naar beneden te hangen. Colocasia heeft een naar beneden wijzende bladpunt, in tegenstelling tot Alocasia. De knol van Colocasia is meer afgerond.
Alocasia's gedijen goed in goed doorlatende grond en schaduwrijke locaties, maar Colocasia's gedijen goed in fel zonlicht en vruchtbare grond. Ook de stand van de bladsteel is anders. Wanneer de bladsteel van Alocasia aan de inkeping hecht, hecht de bladsteel van Colocasia iets verder in de inkeping.
Als het gaat om wat eetbaar is, speelt Colocasia een belangrijke rol, maar Alocasia kan niet worden gegeten omdat sommige erg gevaarlijk zijn.
Vergelijkingstabel tussen Alocasia en Colocasia
| Parameters van vergelijking: | Alocasia | Colocasia |
| Bladeren | De twijgen, of stijve bladstelen, van Alocasia reiken tot in de bladeren. Het blad zal hierdoor de lijn van de bladstelen volgen. Hierdoor wijzen de meeste bladeren van Alocasia naar boven. | Colocasia bladstelen verbinden de inkepingen in de bladeren met de bladstelen. Hierdoor kunnen de bladeren in een neerwaartse hoek hangen of bungelen. |
| Voedsel | De meeste Alocasia-soorten zijn echter niet eetbaar. Sommige zijn extreem gevaarlijk en het consumeren ervan kan de dood tot gevolg hebben. | De eetbare knollen van veel Colocasia-soorten, bekend als taro, worden gekweekt. In Hawaii, waar Colocasia veel wordt verbouwd, is taro een belangrijk voedselgewas. |
| Biologie | Alocasia produceert zowel knollen als wortelstokken. Alocasia-knollen worden uit de hoofdgroei gehaald en opnieuw geplant om de plant te vermeerderen. Als alternatief kunt u de wortelstokken verdelen en apart planten om verse planten te starten. | Alleen knollen worden door Colocasia geproduceerd. De knollen worden gescheiden en geplant voor vermeerdering. |
| Groeicondities | Alocasia gedijt goed in de schaduw of halfzon. Deze planten kunnen worden beschadigd door direct zonlicht, vooral in warmere klimaten. Alocasia-planten hebben grond nodig die goed afvoert en niet drassig blijft, ondanks het feit dat ze regelmatig water nodig hebben. | Colocasia daarentegen gedijt goed in direct zonlicht. Het kan in stilstaand water groeien, in tegenstelling tot Alocasia, en gedijt in vochtige grond. |
Wat is Alocasia?
Alocasia is een tropische regenwoudplant in Zuidoost-Azië die behoort tot de Arum-familie. Het groeit tot een hoogte van vier meter en is zeer wijdverbreid op Borneo. Een verscheidenheid van 79 soorten zijn ontdekt. Al 28.000 jaar wordt de plant als voedselbron rond de evenaar gekweekt. Uit de originele varianten zijn decoratieve planten gekweekt. Hoewel deze niet eetbaar zijn, zijn ze best mooi. In de jaren vijftig heerste Alocasia over woonkamers, en dat doet het nog steeds. Ondanks zijn grootte geven de lange, zijdeachtige stelen die uit een knol komen, het een luchtige en sierlijke uitstraling. De stengels kunnen effen zijn of tijgerstrepen hebben, en vooral het blad is opmerkelijk. Er is een Afrikaanse maskerplant, een gekreukte bladplant en een skeletplant met duidelijk gedefinieerde bladnerven.
Alocasia is de plant in alle westerse en oosterse verhalen over Jack and the Beanstalk, en staat bekend als 'de boom die tot aan de hemel groeit'. Daardoor staat het voor kansen grijpen als ze zich voordoen, ook al zijn ze gevaarlijk.
Wat is Calocasia?
Colocasia is een geslacht van bloeiende planten die zowel voor verfraaiing als voor voedsel worden gebruikt. Er zijn 25 soorten planten in dit geslacht, met algemene namen als olifantsoor, eddoe, dasheen, taro en cocoyam. Deze planten hebben schild- of pijlpuntvormige bladeren die op een enkele stengel groeien en in grootte variëren van 25 tot 150 cm (10 tot 60 inch).
De plant is inheems in tropisch Azië en Amerika, en de wortelstokken van bepaalde soorten worden geconsumeerd als zetmeelrijke groenten. Ze worden gewaardeerd als sierplanten in de tuin, waar ze als een centraal punt achterin een landschapsarchitectuur groeien.
Plantgroottes en bladvormen variëren met de variëteit, waarbij schitterende groene tot roodachtige en zwart omlijnde bladeren de meest voorkomende zijn. Colocasia gedijt in tropische klimaten met veel water; als de plant uitdroogt, vouwen en hangen de bladeren, en na een droogte krijgen de bladeren droge bruine vlekken of randen. De plant heeft, net als andere leden van de familie, een irriterend middel dat ernstige irritatie aan de lippen, mond en keel veroorzaakt. Microscopisch kleine naaldachtige raphides van calciumoxalaatmonohydraat dragen bij aan de zuurgraad. Voor het eten moet het worden gekookt, geweekt of gefermenteerd, soms met toevoeging van een zuur (limoen of tamarinde).
Belangrijkste verschillen tussen Alocasia en Colocasia
Gevolgtrekking
Zowel Alocasia als Colocasia zijn wijdverbreide planten. De meeste worden gekweekt als kamerplant. De knollen van Colocasia zijn gestreept, groot en gezwollen. Alocasia-knollen daarentegen zijn dunner en langer. De knol van alocasia-planten is verlengd, maar de knol van colocasia-planten is minder afgerond.
Deze kenmerken helpen je om ze bij de eerste keer beter te herkennen.
