Oude beschavingen zijn altijd mysterieus en cultureel rijk. De kennis van de oudste nederzettingen, zoals de Mesopotamische en Egyptische religie, is fascinerend. Goden werden beschouwd als de leidende beslissers op het gebied van klimaat en rijkdom. Het motiveert historici en archeologen altijd om meer te weten te komen over dat korte tijdperk.
Mesopotamische versus Egyptische religie
Het verschil tussen Mesopotamische en Egyptische religies is dat de Mesopotamische beschaving in afzonderlijke goden en godinnen geloofde. In de Mesopotamische beschaving werden natuurlijk voorkomende gebeurtenissen en de natuur toegewijd en aanbeden. De opvattingen over God bleven veranderen gedurende de Mesopotamische beschaving. De Egyptische religie daarentegen vertrouwde op het hiernamaals. Ze waren ook loyaal aan de natuur en geloofden dat hun heersers (farao) God waren.
Mesopotamië komt overeen met het Tigris-Eufraat-stroomsysteem. Het bestaan van de Mesopotamische beschaving gaat terug tot de bronstijd. De religie die door de mensen van Mesopotamië werd beoefend, verleent de Sumerische, Babylonische, Chaldeeën- en Assyrische rijkspraktijken. De Mesopotamische religie duurde meer dan 4200 jaar. Volgens oude teksten hadden de priesters goddelijke macht. Ze verkregen zo'n macht door in het huwelijksbootje te treden met priesteressen van de goden. De grootste goden die door de mensen werden aanbeden, waren Anu (God van de lucht), Enlil (God van aarde en storm) en Utu (God van de zon). Op een gegeven moment beschouwde de Mesopotamische religie God als de verdediger en sterke militaire leider van het volk.
De Egyptische beschaving bestond genesteld in de Nijlvallei. Volgens archeologisch onderzoek dateren de sporen van de nederzettingen van meer dan 40.000 jaar v.Chr. De farao's regeerden over Egypte in het midden van 3150 vGT. Hun dynastie duurde tot 332 vGT, en de Egyptische religie concentreerde zich op het sociale leven van mensen van de beschaving. De overtuigingen waren ingewikkeld en de rituelen waren samengesteld. De heersers van Egypte (Farao) werden beschouwd als een schakel tussen mensen en God.
Vergelijkingstabel tussen Mesopotamische en Egyptische religie
| Parameters van vergelijking: | Mesopotamische religie | Egyptische religie |
| hoofdgod | Enlil werd beschouwd als de leider van alle goden. | Osiris en Horus werden beschouwd als enkele van de belangrijkste goden. |
| Plaats | De regio is het moderne Turkije, Koeweit, Irak en Syrië. | De regio is het moderne noordoosten van Afrika. |
| na het leven | Geloofde in de onderwereld. | Geloofde in leven na de dood. |
| heersers | Heersers werden niet als goden beschouwd. | Egyptische heersers (Faroah) werden als goddelijk beschouwd. |
| Cultpraktijk | Ze brachten offers en volgden de deugden. | Er waren maar weinig goden die werden geassocieerd met cultpraktijken. |
Wat is Mesopotamische religie?
De oude gebruiken en het geloof van de nederzettingen van de vroegste Mesopotamische beschavingen (gebieden van Babylon, Assyrië, Sumerië en Akkad) duiden de Mesopotamische religie aan. De vroege stadia van de Mesopotamische religie toonden aan dat mensen de krachten van de natuur begonnen te aanbidden. Halverwege het derde millennium werd aanbidding een onderdeel van gestructureerde functies. Tijdens het eerste en tweede millennium ontstond er een gestructureerde religie met aanbidding van goden en godinnen.
De religie die in de Mesopotamische beschaving werd gevolgd, was polytheïstisch en soms ook henotheïstisch. Gewoonlijk zouden toegewijden een hele stad configureren en deze associëren met een bepaalde godheid. De stad Babylon werd bijvoorbeeld verbonden met God Marduk, en volgens historici omvatte de Mesopotamische religie in totaal 2.400 goden en godinnen. Volgens hun religie leken goden veel op mensen (humanoïde vorm). Ze gedroegen zich als mensen en de helderheid omcirkelde hen. Goden waren als meesters die iedereen gehoorzaamde en volgde.
In de loop van het derde millennium bedachten mensen namen voor goden en werd de volgorde van de goden (pantheon) vastgesteld. De Sumerische lijst van meer dan 500 goden werd vermeld en Enlil (God van aarde en storm) werd beschouwd als de koning van alle goden. Daarna werden veel Sumerische goden geadopteerd onder de Akkadiërs.
De religie geloofde in het hiernamaals onder de wereld (Great Below). Alle mensen zullen sterven, ongeacht hun sociale status. Na de dood is de onderwereld geen straf. Mensen zijn gewoon spoken in de onderwereld, volgens de religieuze teksten.
Wat is Egyptische religie?
De Egyptische religie was een samengesteld systeem van polytheïstische ideologieën en gebruiken. Ze geloofden in vele goden en dat de goden de wereld beheersten. De religieuze rituelen waren gericht op de heersers van Egypte (farao), en ze werden beschouwd als invloed op de goddelijke macht. Ze fungeerden als een pad tussen goden en mensen, en ze bleven goden bijstaan door offers en rituelen om Ma'at (de notie van wet, harmonie, evenwicht en orde) voort te zetten.
Mensen konden contact opnemen met goden om hulp te vragen door middel van aanbidding of rituelen om via magie te communiceren. De religie duurde meer dan 3500 jaar. Het concept en het geloof in God veranderden van tijd tot tijd onder de mensen van de beschaving. Tijdens de vroege tijden concentreerde de Egyptische religie zich op goddelijke kracht die bestond in natuurlijke krachten. Het systeem was complex en goden bestonden in symbolische delen en vele manifestaties.
Op een bepaald moment waren Ra (de zonnegod), Isis (godin van de moeder) en Amun (de god van de schepping) de belangrijkste goden. De meeste goden waren verbonden met bepaalde regio's waar culten dominant waren. De Egyptische religie zag de vorm van de kosmos als een genivelleerd stuk land dat God Geb (Vader van slangen) belichaamde en waarover de Godin van de hemel (Nut) boog. Volgens de Egyptische religie werd de kosmos bewoond door goden, geesten van overleden mensen en levende mensen.
deugden:
De Egyptische religie richtte zich op het handhaven van een evenwicht met zeven deugden. Het concentreert zich op gerechtigheid, waarheid, harmonie, evenwicht, wederkerigheid, gerechtigheid en orde.
hiernamaals:
De Egyptische religie vertrouwde op het hiernamaals. Volgens de oude teksten werden mensen beïnvloed door ka (levenskracht). Ze geloofden zelfs in de opstanding van de doden. De lichamen van Egyptische heersers (Farao) werden na hun dood beschermd en bewaard in Mummie. Later werd het gemeengoed voor alle mensen.
Belangrijkste verschillen tussen Mesopotamische en Egyptische religies
Gevolgtrekking
De Mesopotamische en Egyptische religies dateren uit de tijd dat ze twee van de oudste menselijke beschavingen waren. De religie die in de oudheid werd beoefend, is fascinerend en helpt ons te begrijpen hoe mensen zouden zijn in een gemeenschap die dezelfde ideologie volgt. Vroeger toonden hoe cultuur en kennis goed waren voor de samenleving. Het is voor ons van belang om te weten over onze geschiedenis en wortels.
De invloed en de manier van denken helpen ons na te denken over hoe ver we zijn geëvolueerd en geleerd over wetenschap en natuur. Historici blijven nieuwe feiten over deze beschavingen onderzoeken, en hoe meer we weten, hoe dieper we het leven begrijpen.
