De uitvinding van de computer werd gevolgd door de behoefte aan nieuwe en andere programmeer- en computertalen. Verschillende computertalen kwamen samen met verschillende codes en verschillende gegevenstypen om aan de eisen van de gebruikers te voldoen.
De meest gebruikte en onderwezen programmeertaal is SQL. Programmeurs gebruiken dit om verschillende gegevensreeksen met verschillende lengtes op te slaan. Twee van dergelijke gegevenstypen die vaak worden gebruikt, zijn 'char' en 'varchar'.
Char vs Varchar
Het verschil tussen Char en Varchar is dat char alleen gegevenstypen met een vaste lengte opslaat, terwijl varchar variabele tekens van verschillende strings opslaat en de lengte afhangt van de string.
Char is het SQL-gegevenstype dat helpt bij het opslaan van tekens en is een afkorting voor 'tekens'. Het slaat alleen niet-Unicode-gegevens op, d.w.z. slechts één type string per cel. Het heeft ook een vaste lengte en deze kan variëren van 1-255 tekens.
Varchar is een ander SQL-gegevenstype dat helpt bij het opslaan van variabele tekens van verschillende lengte. Het staat voor 'variabel karakter'. Het slaat alfanumerieke gegevens op en de grootte hangt af van de specifieke string die is opgeslagen.
Vergelijkingstabel tussen Char en Varchar
| Parameters van vergelijking: | Char | Varchar |
| Betekenis | Het is een SQL-code die helpt bij het opslaan van tekens | Het is een SQL-code die helpt bij het opslaan van variabele tekens |
| Afkorting voor | karakter | Variabel karakter |
| Opslaggrootte: | Ze slaan waarden op met een vaste lengte en zijn gelijk aan het maximum van de kolom | Ze slaan alfanumerieke gegevens van variabele gegevens op en zijn afhankelijk van de specifieke string die is opgeslagen |
| Geheugentoewijzing | Statische geheugentoewijzing | Dynamische geheugentoewijzing |
| Gebruikte bytes | 1 byte per teken | 1 byte per teken plus 1 of 2 extra bytes voor het opslaan van informatie met verschillende lengtes. |
| Tekenlimiet | 255 tekens | 65535 tekens |
| Gebruik | Programmeurs kunnen dit gebruiken wanneer de lengte van de karakters beknopt en bekend is. | Programmeurs kunnen dit gebruiken wanneer de lengte van de gegevensinvoer varieert |
| Inhoud | Heeft alleen tekens | Heeft verschillende strings zoals karakters en variabelen |
Wat is Char?
Char is het gegevenstype dat niet-Unicode-gegevenswaarden van vaste waarden opslaat. Het staat voor 'char'. Ze worden alleen door programmeurs gebruikt als de lengte van de gegevensopslag bekend is.
Omdat ze slechts één type tekenreeks in opslag hebben, hebben ze een maximale tekenlimiet van 255 tekens en is de opslaggrootte hetzelfde als de opslaggrootte voor de kolom. Ze gebruiken ook 1 byte per teken voor opslag.
Ze gebruiken statische geheugentoewijzing, d.w.z. de opslag van de variabele is permanent en het geheugen is al toegewezen voordat de codes kunnen worden ingevoerd en uitgevoerd.
Ze hebben betere prestaties dan varchar.
Wat is Varchar?
Varchar is het gegevenstype waarin variabele tekens worden opgeslagen. Het staat voor 'variabel karakter'. Ze worden door de programmeurs gebruikt wanneer de gegevenslengte varieert en meer dan één gegevenstype nodig heeft.
Omdat ze verschillende tekenreeksen hebben, is hun maximale tekenlimiet 65.535 tekens, omdat dit afhangt van de limiet van de tekens van verschillende tekenreeksen. Ze gebruiken 1 byte per teken, vergelijkbaar met char. Maar ze gebruiken ook 1 of 2 bytes extra voor het opslaan van lengte-informatie.
Ze gebruiken dynamische geheugentoewijzing. Dit wordt gebruikt wanneer de lengte of hoeveelheid van de op te slaan gegevens onbekend of variabel is. Het maakt het ook mogelijk om gegevens op te slaan zonder een bovengrens te hebben.
Ze worden gebruikt voor het opslaan van gegevens zoals het adres dat vereist is.
Belangrijkste verschillen tussen Char en Varchar
- Hoewel beide SQL-codes zijn, verschillen ze erg van elkaar omdat 'char' helpt bij het opslaan van tekens met een vaste lengte, terwijl 'varchar' variabele tekens van variabele lengtes opslaat.
- 'char' staat voor karakter en 'varchar' staat voor variabel karakter. Daarom kunnen we aan de hand van hun afkortingen raden waarvoor ze worden gebruikt.
- De opslaggrootte voor char is gelijk aan de opslaggrootte van de kolom en slaat alleen waarden op van een vaste lengte, zoals telefoonnummers. De opslaggrootte van varchar hangt af van de string die is opgeslagen, aangezien het verschillende alfanumerieke strings opslaat zoals een adres.
- Char gebruikt statische geheugentoewijzing, terwijl varchar dynamische geheugentoewijzing gebruikt.
- Char gebruikt 1 byte per karakter voor de opslag van de karakters. Net als bij char, gebruikt varchar ook 1 byte per teken voor opslag. Het verschil tussen beide is dat varchar ook 1 of 2 bytes extra gebruikt voor het opslaan van lengte-informatie, terwijl dit niet nodig is voor char.
- Aangezien char alleen voor vaste waarden wordt gebruikt, heeft het een maximale tekenlimiet van slechts 255 tekens. Ze gebruiken slechts één gegevensreeks van het type string. Maar varchar heeft een tekenlimiet van 65535 tekens omdat het verschillende gegevensreeksen kan opslaan en de limiet hangt af van de limiet van elke tekenreeks.
- Het gebruik van de twee codes is ook verschillend. Char wordt gebruikt door programmeurs wanneer de lengte van de gegevenswaarde bekend is en varchar wordt gebruikt wanneer de lengte van de gegevenswaarden voor elke cel blijft variëren.
- Zoals de naam al doet vermoeden, slaat char alleen specifieke tekenreeksen op. Maar varchar kan verschillende tekenreeksen opslaan, zoals alfabetten, cijfers en variabelen. Daarom worden ze beide voor verschillende doeleinden gebruikt.
Gevolgtrekking
Met computertaal komen veel gegevenstypen en codes die zorgen voor de meest minimale dingen die de gebruikers en programmeurs nodig hebben. Een dergelijke taal is de SQL en twee vergelijkbare gegevenstypen zijn 'char' en 'varchar'.
'Char' zijn de gegevenstypen die gegevenswaarden met een vaste lengte opslaan en hun opslaggrootte is gelijk aan die van de kolom. Ze worden voornamelijk gebruikt door programmeurs wanneer ze gegevens met een bekend bereik of beknopte gegevenstekens willen opslaan. Ze hebben een tekenlimiet van 250 omdat het niet-Unicode-gegevenstypen zijn.
'Varchar' is een ander gegevenstype dat ook tekens opslaat, maar in tegenstelling tot char kan het alfanumerieke of verschillende tekenreeksen opslaan. Ze worden gebruikt wanneer de gegevenswaarden niet vastliggen en blijven variëren. Ze hebben een tekenlimiet van 65535 tekens omdat ze verschillende tekenreeksen opslaan.
Hoewel ze allebei tekens opslaan, worden ze door programmeurs anders gebruikt omdat ze een verschillende opslaggrootte hebben en verschillende soorten tekens opslaan. Char slaat ook alleen gegevenswaarden met een vaste lengte op, terwijl varchar gegevenswaarden met variabele lengte opslaat.
